1. Σύμφωνα με δημοσίευση στο Βήμα 1-2-17 “ένα στα δέκα καταστήματα λιανικού εμπορίου, εστίασης και υπηρεσιών, παρανομεί”. Το ποσοστό της παραβατικότητας έφτασε τα 9,08%.
Πραγματοποιήθηκαν 6.690 έλεγχοι από την Γραμματεία Δημοσίου Εμπορίου και Καταναλωτή. Από αυτούς τους ελέγχους προέκυψαν 608 παραβάσεις – με παράνομη διακίνηση προϊόντων, ελληνοποιήσεις ξένων προϊόντων, ανασφάλιστους εργαζόμενους, πλαστά ή εικονικά τιμολόγια, προϊόντα-απομιμήσεις και φορολογικές παραβάσεις.
Για όλες αυτές τις παραβάσεις επιβλήθηκαν πρόστιμα συνολικού ύψους 787.000 Ευρώ.
Μα είναι και το παλαιό θαυματουργό νερό του Καματερού για το οποίο ορκίζονταν διάσημες προσωπικότητες της κοινωνίας.
Είναι τώρα και ο Αρτέμιος Σώρρας με τα δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια που θα μας σώσουν πανεθνικά!
2. Υπάρχουν βέβαια πολύ μεγαλύτερες απάτες στο αρχιπέλαγος του εμπορίου και της επιχειρηματικότητας γενικά, όπου οι καρχαρίες ελίσσονται γοργά και αθόρυβα. Τα ελεγκτικά περιπολικά του ΣΔΟΕ περνάνε συχνά πυκνά μα σπάνια μαθαίνουμε για παραβάσεις και για τα ποσοστά τους. Εκτός αν πρόκειται για κάποιο εξιλαστήριο θύμα σαν τον Βωβό ή τον Τσοχατζόπουλο.
Και το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις μόλις αφουγκραστείς είναι πως οι λεγόμενοι αδιάφθοροι των κυβερνητικών κλιμακίων “τα παίρνουν”. Γι’ αυτό πολλοί φοροεισπράκτορες έχουν τεράστιες περιουσίες.
Μαθαίνεις επίσης πως υπάρχουν “ταρίφες” για τις διάφορες φορολογικές διευθύνσεις. Υψηλή ταρίφα έχουν αυτές όπου ανθίζει η απάτη σε πολύ μεγάλα νούμερα κι έτσι οι επιθεωρητές παίρνουν τα λεφτά τους πίσω σύντομα καθώς “διευθετούν” μικρές και, συνήθως, μεγάλες φοροαπαλλαγές.
Είναι φανερό πως οι “αδιάφθοροι” είναι μια μεγάλη μπαρούφα και αυτά όλα τα κλιμάκια ιδρύθηκαν για να βολεύονται ημέτεροι – έστω και αν η αρχική πρόθεση περιείχε κάποιο αγαθό κίνητρο.
3. Ας εξηγούμαστε, όμως. Το ψάρι δεν θα βρομούσε τόσο έντονα αν δεν είχε βρομίσει το κεφάλι.
Φίλος επιθεωρητής σε σύνταξη (τα έπαιρνε και αυτός) μου είχε πει πως πολλές φορές ενώ ερευνούσε κάποιο φάκελο μεγάλου επιχειρηματία με καταφανέστατες παραβάσεις, δεχόταν ένα ή δύο τηλεφωνήματα από υψηλά ιστάμενους που του έλεγαν πως κάποιος υπουργός είχε διατάξει το άμεσο κλείσιμο της υπόθεσης.
Οι παραβάσεις σε αυτό το επίπεδο και οι μίζες δεν είναι λίγες δεκάδες, ας πούμε, αλλά πολλές χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ – κάποτε ίσως κι εκατομμύρια.
4. Όπως καταλαβαίνετε το κλειδί βρίσκεται στο υπουργείο Οικονομικών. Αυτοί ρυθμίζουν τη συγκομιδή των φόρων, τα πρόστιμα (όταν ανακαλύπτεσαι και δεν δωροδοκείς), τις ταρίφες και τις μίζες.
Βέβαια και άλλοι υπουργοί (και οι υπηρεσίες τους) εμπλέκονται ποικιλοτρόπως στο παιχνίδι αυτό της απάτης και του χρηματισμού.
Τελικά όμως την ευθύνη την έχει το Μαξίμου, ο πρωθυπουργός, ο εκάστοτε δημοκράτης δικτάτορας, που τοποθετεί αυτά τα ρεμάλια στους θώκους τους, όντας ο ίδιος χειρότερος.
Από την άλλη, βέβαια, ποιος ευθύνεται τελικά, ποιος τους εκλέγει;
Ο λαός, που “και γνώση και μνήμη έχει” όπως λένε οι φαφλατάδες, μα στην πραγματικότητα τρέφει και τρέφεται με τις απάτες του πελατειακού κρατισμού!
