1. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, νυν υπουργός Οικονομίας, είναι ο πιο παράξενος από όλους τους Συριζαίους, Και ίσως ο πιο αγαπητός.
Για πολύ καιρό μας έκανε να γελάμε με τα Ελληνικά του.
Είχε μεγαλώσει και σπουδάσει στην Αγγλία. Πήγε σε ένα από τα ακριβότερα και καλύτερα ιδιωτικά σχολεία και μετά στην Οξφόρδη. Έτσι θα περίμενε κανείς πως θα έβγαινε κεντροδεξιός αν όχι καθαρόαιμος συντηρητικός.
Όμως όχι. Βγήκε τελικά, ίσως μετά από άγρια καψώνια, αριστερός, μαρξιστής. Όχι του ΚΚ μα του αναρχοαριστερού είδους.
Αρχικά βοηθούσε τον Νάρκισσο Βαρουφάκη και όταν αυτός απολύθηκε από το αφεντικό πήρε τη θέση του.
Μα είναι και αρχηγός των 53 βουλευτών μέσα στο κόμμα που κρατούν την κόκκινη παντιέρα και θέλουν το αριστερό πρόγραμμα!
2. Όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη στο τσιπρικό τσίρκο έχουν ο καθένας και η καθεμιά ένα ιδιαίτερο ταλέντο προσωπικής λόξας. Έτσι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους συντρόφους.
Στη ΝΔ τα στελέχη ξεχωρίζουν κυρίως λόγω προσώπου, σωματικής διάπλασης και φωνής – πχ Βορίδης, Δένδιας, Κικίλιας, Χατζηγάκης. Στην Ένωση Κεντρώων όλοι είναι μια αδιαχώριστη μάζα κάτω από τον βαθύ ίσκιο του αρχηγού Λεβέντη. Στο ΚΚΕ είναι ακόμα πιο συμπαγής κάτω από τον Κουτσούμπα. Στη Χρυσή Αυγή – τι Κασιδιάρης, τι Λαγός…
Όμως στον Σύριζα δεν θα περάσεις τον Πολάκη για τον Σταθάκη, τον Φλαμπουράρη για τον Σκουρλέτη, τον Μπαλαούρα για τον Παππά κοκ. Το μόνο κοινό γνώρισμά τους είναι η ασυναρτησία της αριστεροσύνης τους.
3. Ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος και πολύπαθος Τσακαλώτος έχει μονίμως, εκτός όταν γελάει στο Γιούρογκρουπ, ένα πονεμένο, προβληματισμένο ύφος. Και μοιάζει να είναι γνήσια εκδήλωση της ψυχής του.
Το αφεντικό του ζητεί να αποδεχθεί μέτρα τα οποία η τσιμεντωμένη νοοτροπία του δεν έχει την απαιτούμενη ελαστικότητα για να τα προσλάβει, να τα αφομοιώσει και να τα δεχθεί οριστικά.
Το αφεντικό του έχει αυτή την ελαστικότητα και δεν καταλαβαίνει πώς τα τσιράκια του δεν μπορούν να ελιχθούν ομοίως.
Το αφεντικό, γνώστης των απλών καταστάσεων, ξέρει πως κάθε συναρπαστικό στόρυ, κάθε δράση εντυπωσιακή (όπως καταλήψεις ή διαδηλώσεις), έχει τους καλούς ήρωες και τους κακούς εχθρούς της αντιδραστικής διαπλοκής. Γι’ αυτό επινόησε τους δυνάστες δανειστές που βυσσοδομούν ενάντια στην Ελλάδα – το ΔΝΤ και η Γερμανία και συγκεκριμένα ο Τόμσεν και ο Σόιμπλε. Ήρωες εδώ είναι οι Συριζαίοι και συγκεκριμένα ο ίδιος ο Τσίπρας με τις πολιτικές του λύσεις και ο Τσακαλώτος, το τσακάλι των διαπραγματεύσεων.
4. Μόνο που το τσακάλι έχει εξουθενωθεί και από το συνεχές τρέξιμο και από τις σπρωξιές και δαγκωματιές που δέχεται από τους 53 και όλους τους άλλους.
Είναι αρτηριοσκληρωτικός ο υπουργός Οικονομίας. Δεν μαθαίνει από τον αναμφισβήτητο παλικαρά πρωθυπουργό του. Αυτός με μεγάλη ευκολία διακηρύσσει “Δεν θα πάρουμε ούτε ΄ένα ευρώ μέτρα παραπάνω!” (και η καρδιά του Τσακαλώτου ανοίγει σαν λουλούδι,) Με την ίδια ευκολία ο κ. Κωλοτούμπας διακηρύσσει “Πρέπει να συμβιβαστούμε, να πάρουμε πρόσθετα μέτρα, να γλυτώσουμε από τους εκβιασμούς των παράλογων εχθρών. Γιούκλιτ (= Ευκλείδη) προχώρα!”
Κι έτσι ο βασανισμένος υπουργός προχώρησε σε νέα νίκη – όπου ηττήθηκε ταπεινά
Κι εδώ ο Τσακαλώτος νιώθει την ψυχή του να τσαλακώνεται άσχημα. Όχι μόνο διότι ο ίδιος πιστεύει άλλα μα επίσης διότι οι 53 και άλλοι πολλοί συμμερίζονται τα πιστεύω του.
Μέγα δίλημμα! Η απόφαση απλή!
Αγαπητέ Τσακαλώτο, εφάρμοσε την ελαστική απλότητα του φασιστερού αφεντικού. Δέξου τα μέτρα, όπως κι έκανες – και ζήσε να δώσεις άλλη μια μάχη.
Αν η αγνή αριστεροσύνη σου δεν μπορεί, δεν αντέχει άλλο, τότε παραιτήσου. Ούτε ο πρώτος θα είσαι ούτε ο τελευταίος.
Γιατί να βασανίζεσαι τόσο μαζοχιστικά;…
