1. Οι δυσκολίες μας πλέον δεν είναι οι ξένοι και ο Σύριζα. Δεν είναι η χρεοκοπία, η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η εγκληματικότητα. Με λίγη καλή θέληση και γνώση αυτά όλα διορθώνονται.
Η δυσκολία μας ανέκαθεν ήταν να βρεθούν οι πολιτικοί (το κόμμα) που θα έκαναν τις διορθώσεις.
Οι γνώσεις υπάρχουν. Και ο Μητσοτάκης και ο Λεβέντης και ο Θεοδωράκης έχουν κατά καιρούς, ειδικά στο απώτερο παρελθόν, εκφράσει ορθές απόψεις: μείωση Δημοσίου με περικοπές, ανάπτυξη με προσέλκυση επενδύσεων, πάταξη φοροδιαφυγής, διαφθοράς κι εγκληματικότητας, περίθαλψη, παιδεία κλπ.
Το τι χρειάζεται η χώρα είναι πασίγνωστο. Η θέληση όμως λείπει.
2. Είναι πράγματι παράξενο, εκ πρώτης όψεως, να βλέπεις πως αλλάζουν οι εξαγγελίες πολιτικών στη διάρκεια δύο ετών, ας πούμε, όταν πλέον έχουν εδραιώσει τη θέση τους ως κομματάρχες και προσβλέπουν σε κάποια (συμμετοχή έστω στην) εξουσία.
Κι έτσι ο πολιτικός μετατρέπεται σε πολιτικάντη.
Ο Γιωργάκης Π, ο Κωστάκης Κ, ο Σαμαράς, η κα Φώφη, ο Μητσοτάκης κλπ, όλοι τους γαλουχημένοι στην κομματική κουλτούρα, οι περισσότεροι γόνοι οικογενειών πολιτευτών. Κανένας τους εκτός από τον Μητσοτάκη, δεν εργάστηκε πραγματικά στην πιάτσα, στον ιδιωτικό τομέα, να γνωρίσει πως όντως λειτουργούν ζωντανές επιχειρήσεις και η ουσιαστική οικονομία. Όλοι τους, καλοκουρντισμένα ρομπότ, επιδόθηκαν σε μια στείρα ρητορική αναπαράγοντας όλες τις πρακτικές του πελατειακού κρατισμού.
Ήρθε ασθμαίνοντας ο Λεβέντης μετά τις δεκαετίες του στην έρημο και τους τρελούς παροξυσμούς του. Ήρθε κι ο Θεοδωράκης με όλη τη φρεσκάδα του άσπιλου νεογνού. Σε λίγους μήνες ξέχασαν σχεδόν όλα όσα πρέσβευαν – τα σοβαρά τουλάχιστον – και στο έτος πάνω πήραν ακάθεκτοι την κάτω βόλτα των πολιτικάντηδων.
3. Αυτή είναι η Κεντροαριστερά, Κεντρώα και Κεντροδεξιά: το αντίπαλο δέος των Συριζανελλήνων, των Κομουνιστών και των Χρυσαυγιτών.
Και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα εναλλακτικό εκτός από λόγια, λόγια, λόγια κι εύκολες επιθέσεις σε μια κυβέρνηση μαστουρωμένη με αυταπάτες και μεγαλόστομες μυθιστορίες.
Ο Μητσοτάκης όντως είχε μια δεκαετή απασχόληση στις χρηματοπιστοποιητικές επιχειρήσεις πριν εισέλθει στην ενεργή πολιτική με τη Νέα Δημοκρατία. Ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου 2013-14 έκανε πολλές αξιόλογες δηλώσεις μα ελάχιστες πραγματικές αλλαγές. Το επόμενο έτος κάθε τόσο δήλωνε πόσο εύκολα η κυβέρνηση θα μπορούσε να εξοικονομήσει εκατομμύρια από περικοπές δαπανών. Ίσως και γι’ αυτό να ψηφίστηκε από τις μάζες της Νέας Δημοκρατίας ως νέος κομματάρχης.
Τώρα όμως λέει (21-1-17 στο Ναύπλιο) Μεταρρύθμιση δεν είναι μειώσεις και περικοπές μα “αξιολόγηση στο Δημόσιο ώστε να επιβραβεύουμε …. τους υπαλλήλους για την αξία τους”.
Στη Λέσβο μετά δεν πρόσθεσε τίποτα περαν της μείωσης κατά 30% του ΕΝΦΙΑ και των αόριστων «δαπανών» …
Πόσο εύκολα, σχεδόν ανεπαίσθητα μα αποφασιστικά, αλλάζουν οι πολιτικοί για να μείνουν μετά αμετάβλητοι στον βάλτο του πελατειακού καθεστώτος.
Ίσως γι’αυτό η Νέα Δημοκρατία να έχει κολλήσει στο 30% (΄άντε 31%) των ψηφοφόρων που εγκαταλείπουν τον Σύριζα μα δεν έρχονται στη Νέα Δημοκρατία!
Γι’ αυτό τόσο μεγάλο ποσοστό μένουν αναποφάσιστοι, δεν ξέρουν, δεν λένε. Η Δεξιά ή Κεντροδεξιά που κάνει κατάχρηση του όρου “φιλελεύθερος” δεν προσφέρει φιλελευθερισμό γιατί δεν ξέρει τι πραγματικά είναι.
