1. Ο κ. Δ. Παπαδημητρίου, νυν υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, είναι ακαδημαϊκός με πανεπιστημιακές περγαμηνές. Μα, όπως οι περισσότεροι, ξεχνά τις θεμελιώδεις αρχές της μελέτης του και μένει με τις περίπλοκες κι επουσιώδεις λεπτομέρειες που διαιωνίζουν την άγνοια και αναποτελεσματικότητα στο πεδίο της οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής.
Τελευταία ο υπουργός διασταύρωνε ξίφη με την κα Μπακογιάννη (στις οικονομικές σελίδες της Κυριακάτικης Καθημερινής, Ιαν 2017), η οποία είναι αδελφή του Κυριάκου Μητσοτάκη και σκιώδης υπουργός Οικονομίας στη σκιώδη Νεοδημοκρατική κυβέρνηση.
Δεν την συμπαθώ ιδιαίτερα από τότε που αθέτησε την υπόσχεσή της να παραμείνει δήμαρχος Αθηνών (τότε με τους Ολυμπιακούς του 2004) κι άφησε το Δημαρχείο για να μπει σε κάποιο υπουργείο του ανεκδιήγητου Κωστάκη Κ – δείχνοντας έτσι φιλόδοξο καιροσκοπισμό. Ωστόσο, βρίσκω πως οι απαντήσεις της στα επιχειρήματα του Παπαδημητρίου είναι ορθότατες.
2. Με τις απαράδεκτες κι ανυπόστατες θεωρίες του νυν υπουργού πως η βαριά φορολογία δεν επηρεάζει τις τιμές αγαθών και την οικονομική ανάπτυξη ασχολήθηκα σε προηγούμενο άρθρο.
Επαναλαμβάνω σύντομα.
Αν μπει – όπως μπήκε! – ένας πρόσθετος φόρος 10 λεπτών στο λίτρο βενζίνης, η τιμή θα αυξηθεί κατά 10 λεπτά ή και περισσότερο, όπως έγινε σε αρκετά πρατήρια. Κι αυτή η αύξηση θα περάσει στις τιμές των ζαρζαβατικών που έρχονται από τις αγροτικές περιοχές για να καλυφθεί το αυξημένο κόστος μεταφοράς.
Αν ο υπουργός δεν έχει αντιληφθεί την απλή πραγματικότητα, ή κάνει τον βλάκα ή είναι βλάκας. Οπωσδήποτε όμως είναι πονηρός, διότι τα επιχειρήματά του είναι μετέωρα κι επιδιώκουν να δικαιολογήσουν τη ληστρική πολιτική των Συριζανελλήνων που, παρότι εκατομμυριούχοι οι ίδιοι της κυβέρνησης, ζηλοφθονούν την επιχειρηματικότητα και θέλουν να την θανατώσουν έτσι που μόνο το κράτος να είναι πηγή παραγωγής πλούτου – κάτι που έχει αποδειχτεί παντελώς ανέφικτο.
3. Το κύριο επιχείρημα του υπουργού είναι ορισμένα γενικά στοιχεία του ΟΟΣΑ, τα οποία είναι μεν αποδεκτά μα χρειάζονται ανάλυση για να φανούν όλοι οι συντελεστές και όροι που επενδύσεις γίνονται σε χώρες με ψηλή φορολογία. Διότι κανείς δεν επενδύει σε οικονομία με ψηλή φορολογία 60% αν μπορεί να επενδύσει σε χαμηλότερη μα πάλι ψηλή φορολογία του 40%.
Μετά, ο υπουργός παραπέμπει σε διάφορους θεωρητικούς σάμπως κι όλοι αυτοί στηρίζουν τα λεγόμενά του. Μα δεν είναι καθόλου έτσι.
Ένας από αυτούς είναι ο νομπελίστας Joseph Stiglitz. Μα ο Στίγκλιτζ επανειλημμένα έχει γράψει πως ο μόνος φόρος που δεν επιφέρει στρεβλώσεις στην οικονομία είναι ο φόρος επί της προσόδου ή επί της αξίας εδαφών (δηλ. Γεωφορολόγηση). Και πως η εντεινόμενη διαίρεση σε λιγστούς πλούσιους και πολυπληθέστερους στερημένους δεν θα πάψει ωσότου εκλείψουν ή αναχαιτιστούν οι προσοδοθήρες με τη Γεωφορολόγηση!
Αυτό δεν το αναφέρει ο εντιμότατος υπουργός (και πανεπιστημιακός).
4. Η κα Μπακογιάννη επίσης δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. Αλλά τουλάχιστον παραπέμπει σε άλλες μελέτες (των Alberto Alesina και Silvia Ardagna, Harvard 2012) που δείχνουν πως, με βάση 21 χώρες από το 1970 και δώθε, η δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζει μείωση δημόσιων δαπανών οδηγεί ταχύτερα στην ανάπτυξη – από την αύξηση φορολογίας που οδηγεί σε υφεσιακές πιέσεις. Παραπέμπει επίσης στους Alesina, Favero και Giavazzi, NBER 2012) των οποίων η μελέτη τονίζει πως η αύξηση φόρων έχει αρνητική επίδραση στις επενδύσεις.
Δεν είναι παράξενο που ο Παπαδημητρίου αγνοεί τέτοιες μελέτες. Η πολιτική του τσίρκου όπου υπηρετεί είναι ακριβώς αντίθετη: δεν είναι μόνο υψηλή η φορολογία μα είναι και αυξανόμενη, σύμφωνα με τις εμμονές των τσιπριστών συντρόφων.
Και αυτές οι αυξήσεις φόρων εφαρμόζονται σε μια περίοδο που οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα πέφτουν συνεχώς ως ποσά και ποσοστά.
