1. Ξεχνάμε πως, όπως έλεγαν οι προ-πρόγονοί μας που ίδρυσαν τον κακόμοιρο αυτό θεσμό, στη δημοκρατία, σε αντίθεση με την τυραννία, την ευθύνη την έχουν οι πολίτες.
Αλλά τι είδους δημοκρατία έχουμε στην Ελλάδα;…
Ένα από τα μεγάλα ευεργετήματα που άφησε ο μέγας Αείμνηστος ήταν η τυραννική παν-εξουσία του πρωθυπουργού, αφού αποψίλωσε τις δυνάμεις του Προέδρου που είχαν κάποια έστω μικρή αντισταθμιστική επίδραση.
Έτσι ο κάθε πρωθυπουργός κόβει και ράβει και μπαλώνει σύμφωνα με τα καπρίτσια του με μόνη έγνοια πως να παραμείνει αρχηγός στην αγέλη του μοιράζοντας τα οφίκια έτσι που να διατηρούνται οι εσωκομματικές ισορροπίες.
Γι’ αυτό κανείς μετά τον Αείμνηστο δεν σκέφτηκε να επαναφέρει κάποιο αντίβαρο στον πρωθυπουργικό απολυταρχισμό. (Ναι, βέβαια, αν χάσει μια δυο εκλογές, ο κομματάρχης αντικαθίσταται, μα ο καινούργιος έχει τις ίδιες εξουσίες έστω κι αν είναι ηλιθιότερος του προκατόχου του).
2. Ο Μητσοτάκης είναι ίσως καλύτερος του Σαμαρά, που διακατεχόταν από φλογερή φιλοδοξία, ή τον Κωστάκη Κ, που διακατεχόταν από καλοζωία και ωχαδερφισμό. Μα οι αλλαγές του με την άνοδο στην ηγεσία της ΝΔ δεν προμηνύουν πολύ καλύτερες καταστάσεις.
Η ευστάθεια είναι το χαρακτηριστικό του πραγματικού ηγέτη και η αποφασιστικότητα να σπάει αυγά.
Τέτοιος ήταν, επιμένω, ο Τσώρτσιλ. Μόνο μια φορά άλλαξε: από υποστηρικτής της Γεωφορολόγησης, το ξέχασε κάπου στην περίοδο του μεσοπολέμου και τελικά αγκυροβόλησε στους συντηρητικούς. Αλλιώς επέμενε στις απόψεις του ενώ οι άλλοι γύρω του άλλαζαν κι έτσι ο ίδιος έμενε εκτός κυβερνήσεων, ακόμα και κομμάτων.
Συγκρίνετε τώρα το λαμπρότερο αστέρι, μοναδικό ίσως, στο πολιτικό στερέωμα: τον πρωθυπουργό μας κ. Τσίπρα.
Μόνο στα κόλπα και τις κωλοτούμπες δείχνει ευστάθεια απαράμιλλη στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Η μεγαλύτερη κυβέρνηση σε υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς με πρωθυπουργικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη και τσούρμα μετακλητών, παρατρεχάμενων και συμβούλων όπως οι Δούροι, Καρανίκες, Σβίγγοι και τόσοι άλλοι…
3. Μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου ο κ. Τσίπρας, εξοχότητα της εξαπάτησης, βεβαίωνε σκωπτικά (όπως κάθε συριζαίος αξιωματούχος) πως έχουμε κυβέρνηση τετραετίας μέχρι και το 2019! Πριν κλείσει ο μήνας επισείει προειδοποίηση πως ίσως πάμε σε πρόωρες εκλογές, αν δεν του βγουν ευνοϊκά οι ατέρμονες υπερήφανες διαπραγματεύσεις του με τους αδίστακτους δανειστές μας.
Σαν κλόουν έκανε τις κωλοτούμπες του υπογράφοντας εξευτελιστικά μνημονιακά μέτρα και μετατρέποντας στο δημοψήφισμα το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και το ΝΑΙ σε ΟΧΙ.
Τι μωρολογίες και τι μυθεύματα μαστόρεψε διαστρέφοντας κάθε συμφορά που επέφερε η ανίκανη κυβέρνησή του. Αρκεί να κοιτάξει κανείς το τελευταίο κυκλώπειο κόλπο με τον ανασχηματισμό:
Ο Νίκος Παππάς απομακρύνθηκε από το πλευρό του. Ο Σκουρλέτης παρά τις βεβαιώσεις του πως δεν θα δεχόταν άλλο υπουργείο, δέχτηκε το Εσωτερικών. Ο Κατρούγκαλος ούτε φαίνεται ούτε ακούγεται πλέον. Οι Αλεξιάδης και Φίλης εκπαραθυρώθηκαν αδίστακτα. Η κα Κονιόρδου ανέλαβε το Πολιτισμού για να γλυκάνει τους καλλιτέχνες, κλπ κλπ.
Εντούτοις η κατάσταση δεν βελτιώθηκε καθόλου. Βάλτωση και υπερκόπωση. Και μετά είχαμε τα 617 εκμ στους χαμηλοσυνταξιούχους που πάλι μας κόστισαν καθυστερήσεις και πιθανώς νέα μέτρα.
4. Αυτό είναι κλασσικό παράδειγμα διακυβέρνησης διεστραμμένης.
Και οι πολίτες καλούνται κάθε φορά που γίνονται εκλογές να διαλέξουν τον κομματάρχη που θα τους κυβερνήσει καλύτερα.
Είναι το ύψιστο δημοκρατικό μας δικαίωμα.
Αλλά μετά, ο κομματάρχης ξεχνά τα “θα”, μεθυσμένος με την εξουσία, και αρχίζει τα κόλπα που θα τον κρατήσουν μαζί με τα κορυφαία κομματόσκυλα στις καρέκλες τους.
Όσες φορές κι αν παιχτεί αυτό το δραματικό έργο της Δημοκρατίας, οι πολίτες δεν μαθαίνουν να αλλάξουν προς το καλύτερο.
