Χριστούγεννα

1. Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος είναι από τους αγαπημένους μου. Παλαιότερα μου άρεσε και ο Αθανάσιος Αλεξανδρεύς – ωσότου ανακάλυψα πως ήταν φανατικός και μισαλλόδοξος.

Ο Γρηγόριος έδειξε μεγάλη οξύνεια όταν αρνήθηκε να συμπεριλάβει την Αποκάλυψη του Ιωάννη (όποιος κι αν ήταν αυτός) στη δική του Καινή διαθήκη. (Ελπίζω να είναι γνωστό πως μέχρι το 400 περίπου κάθε μεγάλη επισκοπή είχε τη δική της Καινή Διαθήκη και το περεχόμενο της μιας δεν συμφωνούσε 100% με το περιεχόμενο των άλλων.)

Ο Γρηγόριος θεωρούσε την εορτή των Χριστουγέννων “σεισμό γης”! Διότι εορτάζεται “το απερινόητο μυστήριο της θείας ενανθρωπίσεως”.

Ο Χριστός θεωρείται ο μόνος ή μονογενής Υιός του Θεού.

2. Και αναρωτιέμαι: εμείς οι άνθρωποι, χριστιανοί και μη, τι είμαστε; Δηλαδή, δεν είμαστε παιδιά του Θεού; Σε μας δεν ενυπάρχει ο Θείος εκείνος σπινθήρας, η Θεία εκείνη πνοή, από την ουσία του Θεού;

Στούς πρώτους αιώνες κάθε άνθρωπος θεωρούνταν παιδί του Θεού και γι’ αυτό οι χριστιανοί όλοι ήταν αδελφοί και αδελφές. Μερικά φωτισμένα μυαλά θεωρούσαν κάθε άλλο άνθρωπο, άσχετα με τα πιστεύω του, ακόμα και τυράννους κι εγκληματίες, παιδί του Θεού και αδελφό. Αυτό δε δίδασκε κάθε γνήσιος χριστιανός, όπως ο Λέο Τολστόι:  όλοι είμαστε παιδιά του Θεού.

Από τον 4ο αιώνα κι έπειτα όταν πια ο εκκλησιαστικός Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, η βασική αρχή ξεχάστηκε. Δόθηκε έμφαση στο προπατορικό αμάρτημα, για το οποίο ο Χριστός δεν είπε ούτε λέξη, και στην αμαρτωλή φύση μας που χρειάζεται βοήθεια και σωτηρία μέσω της Εκκλησίας.

3. Την εποχή εκείνη, ναι, η Εκκλησία, παρά τη σαθρότητα και σκληρότητά της, ήταν ενιαία και μπορούσε να παραπλανήσει πολίτες και κυβερνήτες. Σήμερα όμως η του Χριστού Εκκλησία έγινε πολλές με πολλά δόγματα και πολλούς προκαθήμενους που δήθεν κηρύσσουν αγάπη μα δεν παραδίδουν τις προσωπικές φιλοδοξίες (και μωροδοξίες των δογμάτων) τους και να επανενωθούν σε μια ενιαία, πάνδοξη πνευματική δύναμη.

Οι άνθρωποι των εκκλησιών (Ορθόδοξων, Ρωμαιοκαθολικών, Αγγλικανικών Βαπτιστών, Ευαγγελικών κλπ) όντως χρειάζονται βοήθεια και σωτηρία – εννοώ οι διάφοροι λειτουργοί και ιεράρχες με το δογματισμό και φανατισμό τους.

Οι μάζες των πιστών Χριστιανών είναι δυστυχώς τόσο τυφλοί που δεν αντιλαμβάνονται πως οδηγούνται από τυφλούς δημαγωγούς.

4. Κανονικά, η γιορτή αυτή θα έπρεπε να υπενθυμίζει στους πραγματικούς πιστούς πως κάθε άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, φέρει μέσα του το άγιο πνεύμα του Θεού και είναι παρά το σκοτάδι, κι όλες τις αδυναμίες του, μια ενσάρκωση (=ενανθρώπιση) του Θεού στον κόσμο για να μεγαλύνει και να αγαλλιάζει στη μακαριότητά Του.

Ακόμα και αυτοί που αφήνουν τις δυνάμεις του σατανά –απληστία, εγωϊσμό, λαγνεία, φθόνο κλπ – να κυριαρχούν στο είναι τους, και αυτοί όπως και ο ίδιος ο Σατανάς, είναι παιδιά του ενός Θεού.

Διότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλη πηγή ζωής, νοημοσύνης και χαράς από τον ένα, μοναδικό Θεό. Διότι αν υπήρχε άλλη πηγή, τότε ο Θεός θα είχε προβλήματα διαφωνίας και σύγκρουσης.

Ας βλέπουμε τις διαφορές και τις όποιες κακίες, μα εκείνη την πρωταρχική Ενότητα πρέπει επίσης να θυμόμαστε όταν συναντάμε άλλον – τη θεϊκή ενότητα στην οποία όλοι μετέχουμε.

Κι αν είμαστε άθεοι και άθρησκοι, ας θυμόμαστε το ζωντανό και γενναίο πνεύμα της κοινής ανθρωπινότητάς μας που εργάστηκε τόσο ακούραστα ανά τις χιλιετίες κι έτσι εμείς σήμερα απολαμβάνουμε, παρά τις όποιες αντιξοότητες, τόσα αγαθά.