1. Σε χαιρετισμό του στις αρχές Ιουνίου, ο Μητσοτάκης δήλωσε πως η Ελλάδα είναι πανέτοιμη να υποδεχθεί τον τουρισμό του καλοκαιριού κι όλες τις συναφείς δραστηριότητες “θωρακισμένη με την ασπίδα του εμβολιασμού” που όντως προχωράει γοργά μα όχι όσο θα θέλαμε όλοι, και με “το δόρυ του εθνικού σχεδίου ανάκαμψης”.
Ας ελπίσουμε με όλη μας την καλή διάθεση πως έτσι όντως έχουν τα πράγματα και δεν θα προκαλέσουμε, όπως με το (βολικά ξεχασμένο) περσινό καλοκαίρι, ένα νέο κύμα εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Ήδη πρόσεξα μια αθλιότατη ατασθαλία. Ταξίδεψα αεροπορικώς με μια γνωστή εταιρία εκτός Αθηνών (τέλη Μαΐου και αρχές Ιουνίου) και ουδείς από το προσωπικό του αεροδρομίου ή το προσωπικό της εταιρίας μου ζήτησε πιστοποιητικό εμβολιασμού (ή σελφτέστ), ενώ είναι, υποτίθεται, προ-απαιτούμενο!
Η γυναίκα μου και μερικές φίλες ταξίδεψαν με πλοίο, όπου πάλι ουδείς ζήτησε πιστοποιητικό.
2. Σίγουρα προχωρούμε (με ασπίδα και δόρυ) προς ανάκαμψη και κανονικότητα: ελπίδες, προσδοκίες κι αισιόδοξη χαλάρωση παντού.
Το Ταμείο Ανάκαμψης με τα 32 δις υπόσχεται πολλά. Το οικονομικό, επενδυτικό κλίμα δυναμώνει συνεχώς. Οι υπουργοί όλο και πιο θαρρετά μιλούν για ανάπτυξη και οι επιχειρηματίες σχεδιάζουν τη δική τους πρόοδο και μεγέθυνση – όσοι κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Και οι αριθμοί για το πρώτο τρίμηνο 2021 δείχνουν πως η ύφεση δεν ήταν τόσο σοβαρή όσο φοβόντουσαν οι περισσότεροι.
Επίσης, έγινε σχετική προκήρυξη για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και ανταποκρίθηκαν ήδη 4 ιδιωτικές εταιρείες.
3. Από την άλλη, εδώ και 10 έτη το ελληνικό κράτος στάθηκε ανίκανο να προωθήσει αυτή την αποκρατικοποίηση και των λιμανιών Ηγουμενίτσας και Καβάλας, παρότι δεσμευτήκαμε από το πρώτο μνημόνιο. Το βρετανικό ρητό my word is my bond είναι γνωστό στη χώρα της φαιδρής ροδιάς μα σπάνια εφαρμόζεται στην πράξη. Συνηθίσαμε στην εξαπάτηση.
Δεν είναι λίγοι όσοι σοβαροί δημοσιογράφοι προειδοποιούν για την εξαίρετη ανεπάρκεια του Ελληνικού Δημόσιου όχι μόνο στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων μα κάθε τομέα που δήθεν προωθεί ανάκαμψη. Ας ανακεφαλαιώσουμε μερικές αδυναμίες που ακυρώνουν τόσες και τόσες ιδιωτικές πρωτοβουλίες για πρόοδο και σχέδια για ρηξικέλευθες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Και αφήνω έξω την παρανοϊκή συμπεριφορά της αναρχοαριστερής αντιπολίτευσης.
4. Είναι γνωστότατες πια οι παρεμβάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και οι ανασταλτικές ενστάσεις της αλαζονικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Εξίσου γνωστές είναι οι φωνασκίες περιβαλλοντικών οργανώσεων, τοπικών ομάδων, οργανώσεων ή επιτροπών με τις αποτρεπτικές τους ενέργειες που συχνότατα στηρίζονται από τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις. (Όχι ανεμογεννήτριες στα νησιά ή οπουδήποτε αλλού – λόγω πουλιών ή ερπετών ή ιστορικής σημασίας!)
Μετά είναι οι θιγόμενοι ιδιώτες που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, οι συνδικαλιστές, οι Δημόσιες Υπηρεσίες, η γραφειοκρατία κλπ.
Ας ελπίσουμε, όμως, πως καμιά τέτοια κακόβουλη επίδραση δεν θα σβήσει εντελώς ή θα αναστείλει τις αισιόδοξες προσδοκίες υπουργών και πολιτών. Αρκούν οι πανδημία και οι φοβερές φωτιές του φετινού υπερθερμαμένου καλοκαιριού.
