1. Ούτε οι ανίκανοι κυβερνώντες ούτε οι λεγεώνες των καλοβολεμένων δημοσιοϋπαλλήλων δείχνουν να νοιάζονται για τις δυσκολίες των άλλων στον ιδιωτικό τομέα. Ενδιαφέρονται μόνο για το πως θα διατηρήσουν τις καρέκλες και τα προνόμιά τους.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και υπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα πρέπει, κατά το σκεπτικό όλων των κυβερνήσεων με όλο και πιο καταπιεστικά φορολογικά μέτρα, να συνεχίσουν να παράγουν τον μειούμενο πλούτο που συντηρεί αυτό το υπερτροφικό τέρας κι ας έχουν μικρότερους μισθούς, καμιά εγγύηση συνεχιζόμενης δουλειάς, αναρρωτική άδεια και παρόμοια!
Από το τέλος του πολέμου καμιά κυβέρνηση, δεξιά, κεντρώα ή σοσιαλιστική, δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό να διορθώσει αυτό το βλακώδες και άδικο καθεστώς. Ακόμα κι επί ένδοξης “ελληνοχριστιανκής” Χούντας (αυτό κι αν δείχνει την παράνοια του έθνους) επικρατούσε το σοβιετικό καθεστώς του κομματικού πελατειακού κράτους με πρωθυπουργική δικτατορία. Ο ιδιωτικός τομέας (εκτός εφοπλιστών) λειτουργούσε μόνο χάρη στις σχέσεις του με το κράτος.
Μόνο τώρα, πρέπει να παραδεχτούμε, μια σχιζοφρενική, εξουσιομανής αναρχοαριστερή κυβέρνηση, κάτω από ισχυρή εξωτερική πίεση, εφαρμόζει επιτέλους μεταρρυθμίσεις που δεν θα αποτολμούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε σε όνειρο!
(Δεν ξεχνώ διόλου τα εγκλήματα του τσιπρικού τσίρκου με τον μεφιστοφελικό Παππά να εμμένει στην αλαζονεία του, τον Φίλη στην ευτραφέστατη αγραμματοσύνη του, τους υπόλοιπους στις ιδεοληψίες και χυδαιότητές τους και το νεότερο κόλπο των 5 υπουργείων για να βολευτούν κι άλλα τάγματα κομματόσκυλων. Μα σοβαρές μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει και είναι κρίμα που ο Κυριάκος, με τη μέθη των νέων ποσοστών και των κολακειών ανόητων δημοσιογράφων, δεν αντιλαμβάνεται πως καλό θα είναι να μείνουν οι τσιπριστές στην εξουσία λίγο ακόμα για να εδραιωθούν οι νέες συνθήκες που ο ίδιος ουδέποτε θα κατόρθωνε, για να καλμάρει από εκλογές η Ευρώπη και για να διαλυθεί πλήρως ο μύθος της άμωμης Αριστεράς.)
2. Στο θέμα του τίτλου τώρα.
Μέχρι το 2009 ζούσαμε από τις παχιές αγελάδες των επιχορηγήσεων του καπιταλιστικού, αντιεργατικού συνδικάτου της ΕΕ (πάνω από 100 δις!) και των δανεικών από τις “αγορές” (πρώτος ο μέγας Ανδρέας και τελευταίος ο μέγας Κωστάκης Κ).
Στα έτη 2000-2015 οι φαύλες κυβερνήσεις παραχώρησαν πάνω από 200 δις από τα κρατικά έσοδα για να καλυφθούν οι τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία – και να αγάλλεται η πελατεία τους.
Διότι εκτός από τα παχυλά εφάπαξ οι ΔΥ έπαιρναν συντάξεις με 120% του τελευταίου μισθού – σε ανταγωνισμό με τη Γερμανία και τη Σουηδία. Ας σημειωθεί πως οι ΔΥ ήταν και είναι υπερδιπλάσιοι από όσους όντως χρειαζόμαστε. Και να πεις πως κάνουν δουλειά άλλη από το να γραφειοκρατούν και να ταλαιπορούν τους πολίτες που τους πληρώνουν; Είναι γνωστό πως το Βέλγιο έμεινε χωρίς κυβέρνηση πρότινος για ενάμιση χρόνο και πρόσφατα η Ισπανία: λειτουργούσαν με τη Δημόσια Διοίκησή τους μόνο! Φαντάζεσθε τι θα γινόταν αν εμείς μέναμε χωρίς κυβέρνηση για λίγους μήνες με μόνο τους καλοπληρωμένους λουφαδόρους της Δημόσιας Διοίκησης;…
Ναι, υπήρχαν λεφτά επί Κωστάκη, Σημίτη και Αείμνηστου. Μα ήταν… δανεικά.
Τώρα έχουμε ισχνότατες αγελάδες. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κλείσει ή έχουν μεταναστεύσει σε λογικότερες χώρες κι έχουμε 1,2 εκμ ανέργους – κι ένα τρίτο μνημόνιο ενώ πάμε και για τέταρτο αυστηρό, μάλλον.
3. Δικαίως διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι για τις οδυνηρές περικοπές, ιδίως αν με τις συντάξεις τους πρέπει να συντηρήσουν παιδιά κι εγγόνια που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εργαστούν και για τα κομψά ψεύδη που τόσο άνετα σκορπά ο “κουμμουνιστής” Κατρούγκαλος.
Μα είναι εξωφρενικό να βλέπεις πλακάτ στις διαδηλώσεις των συνταξιούχων, στις τωρινές συνθήκες χρεοκοπίας και αθλιότητας, να απαιτούν ποσά του 2009!
Καταφανώς οι τραυματισμένοι αυτοί άνθρωποι δεν έχουν κατανοήσει πως οι συντάξεις τους τότε ήταν εγκληματικές καθώς το βάρος του χρέους από τα δάνεια και τις σπατάλες τους μετακυλυόταν στους ώμους των παιδιών κι εγγονών τους.
Και δεν βρίσκεται κανένας υπεύθυνος πολιτικός να βγει στα τιβι-παράθυρα και να εξηγήσει απλά και λεπτομερώς τι έχει συμβεί και τι γίνεται και τι πρέπει να γίνει – αντί να επιδίνονται στις κούφιες καταγγελίες τους για τα σκάνδαλα των αντιπάλων και κομπασμούς για τη δική τους ανωτερότητα.
Αμαρτίες γονέων και παπούδων…
