1. Δεν σας εκπλήσσει που τόσο συχνά γίνεται αναφορά στη “δημοκρατία” (και τα παράγωγά της) ενώ σίγουρα κανείς δεν ξέρει τι εννοεί με αυτόν τον όρο;…
Έχουμε το κόμμα “Νέα Δημοκρατία”. Έτσι το σκέφθηκε ο Κ. Καραμανλής όταν το ίδρυσε για να δείξει πως πρόκειται για κάτι καλύτερο από την παλιά. Στην πραγματικότητα μετά την καθάιρεση του Γ. Ράλλη, του τελευταίου ευπατρίδη πολιτικού στη χώρα μας, το κόμμα έγινε τρισχειρότερο, δίχως κανένα πρόσωπο με κατανόηση της Πολιτικής και ακεραιότητα που να συναισθάνεται τις εθνικές ανάγκες.
Υπάρχουν επίσης η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η Δημοκρατική Αριστερά (αυτό κι αν είναι αντίφαση παλαβή), το δημοκρατικό κέντρο και ποικίλα άλλα “δημοκρατικά” μπλα μπλα…
Και η μοδάτη μανία της “δημοκρατίας” συνεχίζει με αμείωτη έξαρση.
2. Ο Θ. Πάγκαλος, πρώην υπουργός ΠΑΣΟΚ μα τώρα εν αποστρατεία, καλεί τα κόμματα που κόπτονται για τη δημοκρατία να συστρατευθούν κάτω από έναν ηγέτη για να προασπίσουν τη δημοκρατία να αλλάξει η κυβέρνηση και μετά ας τσακώνονται πάλι μεταξύ τους!
Ο Πάσχος Μανδραβέλης της Καθημερινής γράφει για πολλοστή φορά πως η ασφαλιστική δικλείδα για τη Δημοκρατία είναι ο διαχωρισμός των εξουσιών.
Προ τινός ο Π. Πολάκης, μια από τις ομορφότερες ενσαρκώσεις της χυδαιότητας και αμάθειας των Συρζαίων, διακήρυττε τη δική του αντίληψη περί δημοκρατίας – ότι το θεωρεί αδιανόητο ένας οποιοσδήποτε δικαστικός λειτουργός να μπορεί να εκδίδει προσωρινές διαταγές μη εφαρμογής κυβερνητικών αποφάσεων. (Ακούς εκεί!)…
Ο εντιμότατος Ν. Παππάς μας πληροφόρησε πρόσφατα πως αν ο νόμος του περί αδειοδότησης 4 καναλιών κριθεί αντισυνταγματικός από το ΣτΕ, θα είναι δυσάρεστο όχι μόνο για την κυβέρνηση των Συριζανελλήνων μα και για την ίδια τη δημοκρατία… (Είναι κατά την αντίληψή του πολύ πιο δημοκρατικό να έχουμε μόνο 4 κανάλια εθνικής εμβέλειας παρά 14!)
Εσχάτως δε, ο Πολ Μανιέτ, πρωθυπουργός του Βελγίου, για να βγούμε λίγο έξω από τη χαζοχαρούμενη χώρα μας (και να μη βγούμε από τα ρούχα μας), δήλωσε πως η αποστολή τελεσιγράφων από την ΕΕ [σε κυβερνήσεις μελών της ΕΕ] δεν είναι συμβατή με την άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος.
3. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλές άλλες τέτοιες ανοησίες για την προσφιλή μας δημοκρατία. Διότι δεν ανοίγεις εφημερίδα ή κανάλι δίχως να ακούσεις κάτι περί δημοκρατίας (και όσο πιο κίτρινο τόσο περισσότερα), ή δημοκρατικών θεσμών, νόμων, ελευθεριών και παρόμοια.
Κι επειδή οι όροι αυτοί δεν σημαίνουν παρά μόνο ό,τι έχει πολύ αόριστα κατά νου ο ομιλητής ή γράφων, κανείς στην πραγματικότητα δεν λέει αυτό που εννοεί.
Αυτό που όλοι εννοούμε είναι αυτό που επιθυμούμε εντονότατα γιατί λείπει και το ζητούμε από όλους, μα δεν είμαστε πολύ πρόθυμοι εμείς να το δώσουμε, δηλαδή την αρετή όπως εκφράζεται αυτή σε αμεροληψία, αξιοπιστία, δικαιοσύνη, εντιμότητα, ικανότητα, συμπόνια, υπευθυνότητα…
Όλα τα άλλα είναι, όπως λέει ο Εκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων…
