1. Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (16 Οκτωβρίου 2016) ο Αλ. Καψύλης έγραψε το άρθρο “5 +1 ιδέες για έξοδο από την ύφεση” όπου ανατρέχοντας στο παρελθόν παρουσίασε διάφορες οικονομικές θεωρίες που συζητήθηκαν κι εφαρμόστηκαν σε διάφορες περιστάσεις τον περασμένο αιώνα.
Γιατί το έκανε αυτό και γιατί δημοσίευσε η εφημερίδα το άρθρο είναι απορίας άξιο αφού η λύση για την κρίση που μαστίζει την χώρα μας είναι γνωστή στους πάντες. Αλλά, από την άλλη, η άγνοια των λογίων και “ειδικών” είναι μια μεγάλη αιτία για την συνεχιζόμενη κρίση.
Και λέγοντας “άγνοια” δεν εννοώ αγνωσία ή έλλειψη πληροφόρησης, αλλά πλήρη γνώση με θεληματική παραγνώριση αυτής της γνώσης – όπως όταν βλέπεις κάποιον γνωστό σου μα δεν θέλεις να τον συναντήσεις και τότε αλλάζεις πεζοδρόμιο ή δρόμο.
2. Και πρώτα πρώτα, δεν υπάρχουν πολλές θεωρίες ή εφαρμόσιμες δέσμες μέτρων για οικονομικές κρίσεις. Υπάρχει ένα εκκρεμές που κινείται συνεχώς δεξιά κι αριστερά από τον απολυταρχικό κομουνισμό με τον πλήρη κρατισμό και σχεδιασμό της οικονομίας στο αριστερό άκρο και ασύδοτη ελευθεριότης με τα ολιγοπώλια να αποκομίζουν τεράστια κέρδη στο δεξιό άκρο.
Στις σοσιαλδημοκρατίες της Δύσης, όπου εντάσσεται και η χώρα μας της τρελής ροδιάς υπάρχει αφενός η Κεϋνσιανή θεωρία ανάπτυξης με τη βοήθεια του κράτους (μικρή ή συνηθέστερα μεγάλη) και αφετέρου ο ο νεοσυντηρισμός που ονομάζεται “νεοφιλελευθερισμός” κι επιτρέπει το ασύδοτο επιχειρείν (πάλι με τη βοήθεια του κράτους που ονομάζεται “διαπλοκή”).
Όλες οι άλλες πρακτικές και συζητήσεις είναι απλώς σαπουνόφουσκες.
Όταν ξεκινήσαμε αυτό το ιστολόγιο πριν 5 χρόνια (καθώς η κρίση βάθαινε), τα πρώτα άρθρα που έγραψα ήταν περί μείωσης και αναδιοργάνωσης του κράτους. Τα ίδια θα γράψω και τώρα όπως τα έγραψα πρόσφατα και πολλάκις νωρίτερα.
3. Πρέπει να αλλάξει το σύνολο σύστημα εκπαίδευσης με έμφαση στον χαρακτήρα που σημαίνει πως και οι γονείς και κηδεμόνες πρέπει να ξυπνήσουν από τον συναισθηματισμό και τον λήθαργό τους. Και στα ΑΕΙ πρέπει να εδραιωθεί ορισμένη χρονική διάρκεια για το πρώτο πτυχίο – πέντε ή έξη έτη το πολύ, ανάλογα με το θέμα (οι γιατροί περισσότερα ίσως). Και χρειάζονται ιδιωτικά ΑΕΙ!
Αν δεν αρχίσουμε εδώ, ότι και όσα άλλα να γίνουν θα καταλήγουν σε κρίση λόγω έλλειψης ηθικού χαρακτήρα. Το βλέπουμε στον γενικό αμοραλισμό που επιδεικνύουν όλα τα ανώτερα στρώματα και τα δικαστικά.
Η δικαιοσύνη πρέπει όντως να είναι ανεξάρτητη. Το αντίστοιχο υπουργείο υπάρχει για να χειραγωγεί τους δικαστές (άκουσα για ένα μεγαλοαπατεώνα πρόσφατα που πλήρωσε ένα σεβαστό ποσό στο υπουργείο και η εκκρεμούσα υπόθεση του έκλεισε) και πρέπει να πάψει να υπάρχει. Οι δικαστές οι ίδιοι ας φροντίζουν να είναι δίκαιοι και έντιμοι και να μην ενδίδουν, όπως το θέλουν τα τρισάθλια ανθρωπάκια του τσιπρισμού, στο να αφουγκράζονται τον σφυγμό της κοινωνίας. Η κοινωνία αυτή τη στιγμή θέλει να φύγουν οι τσιπριστές από την διακυβέρνηση και το δικαστικό σώμα, μα ποιος δίνει σημασία; … Οι δικαστές δικάζουν σύμφωνα με τους νόμους, όχι με τα καπρίτσια του τσιπρισμού.
Η σύνολη δημόσια διοίκηση να περάσει από αυστηρή αξιολόγηση από ιδιωτική εξειδικευμένη επιχείρηση και τα λαμόγια να απολυθούν, αρχίζοντας με μείωση του αριθμού βουλευτών και υπουργών.
4. Όλες οι άλλες μεταρρυθμίσεις είναι μπαρούφες που σε ορισμένα έτη θα καταλήξουν σε νέες υφέσεις και χρεοκοπίες σύμφωνα με αμετάβλητους νόμους της Φύσης.
Οι αιτίες φαινομένων δεν είναι ποτέ στο ίδιο επίπεδο με τα φαινόμενα που προκαλούν. Είναι πάντα αόρατες για τις αισθήσεις γιατί ανήκουν στην σφαίρα των επιθυμιών.
Είναι οι επιθυμίες που γεννούν τις ποικίλες μορφές διαφθοράς, είναι οι επιθυμίες που θα τις εξαλείψουν. Γι’ αυτό γίνεται λόγος συχνότατα πως “δεν υπάρχει πολιτική βούληση”.
Η ορθή παιδεία από νωρίς στοχεύει στη διαμόρφωση επιθυμιών που συντρέχουν με και στηρίζουν τον ηθικό χαρακτήρα.
Ορθή παιδεία, λοιπόν, πρώτα από όλα!
