Εντύπωση κάνει το κείμενο της σκληροπυρηνικής συνιστώσας στο συνέδριο του Σύριζα (Οκτ 2016). Και αφήνω το χαρτομάνι με τις παράνομες αναρτήσεις σε κολόνες και τοιχοκολλήσεις αφισών – αν και είναι αρκετά ενδεικτικό της κυνικής, υποκριτικής νοοτροπίας αυτών των αναρχοαρτιστερών, τόσο για τον σεβασμό προς τους νόμους όσο και για το ενδιαφέρον τους για τα κοινά και τον λαό.
Λέει λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα, πως σκοπός είναι “να αμβλύνουμε και να αποδυναμώνουμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του μνημονίου, να ανοίγουμε δρόμους μετασχηματισμού, να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς…Ασφαλώς μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση όσο οι κοινωνικές μας συμμαχίες μας επιτρέπουν να παίζουμε το ρόλο μας. Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη ή λόγω εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμιά σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη”.
Δεν με απασχολεί τι μέλλει γενέσθαι στο συνέδριο ούτε αν η Πρωτοβουλία των 53+ (που έγραψε το κείμενο και απειλεί με απόσυρση στήριξής της στην τσιπρική κυβέρνηση) θα υπονομεύσει τους καρεκλάδες τσιπριστές. Οι αλληλοϋπονομεύσεις, προδοσίες και πισώπλατες μαχαιριές πάντα βρίσκονταν στην ατζέντα των αναρχοαριστερών (και άλλων παρατάξεων). Και ήδη είχαμε ένα δείγμα πριν ένα έτος όταν ένα τμήμα με τους Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Λεουτσάκο κλπ, αποσκίρτησαν, ή αναγκάστηκαν χάρη στις μεθοδεύσεις του κ Τσίπρα, να αποσκιρτήσουν από το σκήνωμα του Σύριζα.
Αυτό που τώρα μου κάνει ξανά εντύπωση είναι αφενός η ριζική αποκοπή των γράφοντων από την πραγματικότητα σε μια ρόδινη ομίχλη αυταπάτης και αφετέρου η χωρίς αντικειμενικό αντίκρυσμα
ορολογία των ευσεβών ψευδαισθήσεών τους.
Είναι φανερό πως δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως κάθε υπαρκτός ιστορικός σοσιαλισμός (=στυγνή δικτατορία των επιτήδειων και αθλιότητα του λαού) έχει εξαφανισθεί, εκτός από τη Βόρειο Κορέα της δυναστείας Κιμ και την μπανανία του Μαδούρο.
Σε ποια χώρα, πότε, ανέβασε το επίπεδο ευημερείας του λαού ο σοσιαλισμός έστω κι ελάχιστα;
Πότε και πού άνοιξαν δρόμους μετασχηματισμού εκτός από φασιστική ολιγαρχία και ολιγαρχική κομματοκρατία;
Ασθενέστερα λαϊκά στρώματα υπάρχουν, μα ποια είναι τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα και ποια τα ριζοσπαστικά κινήματα;… Δηλαδή ποιές ρίζες ακριβώς σπάνε όλοι αυτοί οι εξουσιομανείς;
Και τι ακριβώς έχει κάνει το τσούρμο των τσιπριστών τσαρλατάνων για την κοινωνία; Η φτώχεια δεν έχει μειωθεί, ούτε η ανεργία, ούτε η εγκληματικότητα ούτε η γραφειοκρατία, ούτε η διαφθορά! Απεναντίας, έχει μειωθεί η περίθαλψη, η αριστεία στην Εκπαίδευση και η Δικαιοσύνη!
Ποτέ το τσίρκο του Σύριζα δεν είχε κοινωνική στήριξη πέραν του 36% και τώρα έχει μειωθεί και αυτό κατά 50%!
Με άλλα λόγια κάτω από τις αυταπάτες κυριαρχεί η εξουσιομανία.
