1. Ηγέτης, εδώ, ηγέτης εκεί – που είναι ο ηγέτης;….
Κατά καιρούς διαβάζουμε σε σοβαρές εφημερίδες άρθρα από έγκριτους, στοχαστικούς δημοσιογράφους ή ευρυμαθείς ακαδημαϊκούς για τα χαρίσματα του ηγέτη και την ανάγκη της εμφάνισης του για να σώσει τη χώρα μας.
Μόνο που κανείς δεν σκέφτεται στα σοβαρά κατά πόσο η χώρα του ηλίθιου ελληνισμού θέλει να σωθεί!
Όταν ένα γεμάτο 75% με πολλούς επιφανείς καθηγητές και διαπρεπείς διανοούμενους, επιμένουν να είναι σοσιαλιστές (= κρατιστές), πώς θα σωθεί το έθνος;
Στις μέρες μας, τουλάχιστον οι μισοί υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας μιας πελαγωμένης παράταξης που δεν έχει καθόλου αρχές και όραμα, εκτός της εξουσίας, είναι κέντρο-αριστεροί κρατιστές. Τους ακούς να μιλούνε, τους βλέπεις να δρούνε. Αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να κάνουνε οι ίδιοι αυτά που κάνουν τα τσογλάνια στο τσίρκο του κ. Τσίπρα.
2. Υπάρχουν πιθανώς μεγάλοι ηγέτες στη σύγχρονη ιστορία των εθνών – που δεν σφαγίασαν ή καταπίεσαν τον λαό τους αλλά τον έσωσαν. Τον μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ο (Σερ) Ουίνστον Τσώρτσιλ όπως τον λέμε.
Εκτός κυβερνητικών σχημάτων για πολλά χρόνια ο Τσώρτσιλ έγινε πρωθυπουργός της Βρετανίας το 1940 (Μάϊος), όταν ήδη ο πόλεμος με τους Ναζίδες ήταν στο φόρτε του και αφού ο Τσάμπερλεϊν είχε αποδειχθεί τζούφιος.
Ας σημειωθεί δε πως η Βρετανία (και η αυτοκρατορία ή κοινοπολιτεία της όπως θα γινόταν) ήταν η μόνη χώρα που πολεμούσε – με συμμάχους τη μικρή Σερβία και τη μικρή Ελλάδα, που σύντομα θα υποτάσσονταν όπως οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες στην τυραννία του Χίτλερ. Και μόνη έδωσε τη μάχη της Βρετανίας και κέρδισε την πρώτη καθοριστική νίκη της καθώς η Βασιλική Αεροπορία της πήρε την κυριαρχία των αιθέρων από την Λουφτβάφε του Γκέρινγκ και αργότερα με τον Μοντγκόμερι (επιλογή του Τσώρτσιλ) στο Ελ Αλαμέιν (Βόρεια Αφρική) κατατρόπωσε τον Ρόμελ και άλλαξε τον ρου του πολέμου, που έμελλε να σφραγισθεί λίγο αργότερα με την ήττα των Γερμανών στο Στάλινγκραντ.
Από το 1936 ήταν ένας από τους λίγους βουλευτές που προειδοποιούσε για την αναξιοπιστία και αρπακτικότητα του Χίτλερ και ζητούσε επανεξόπλιση, ενώ η κυβέρνηση του Τσάμπερλεϊν προωθούσε «ειρήνη μετά τιμής» και ο Χίτλερ καταβρόχθιζε την κεντρική Ευρώπη.
Η πλειοψηφία ήθελαν «ειρήνη», μη βλέποντας πως δεν μπορούσε να υπάρξει ειρήνη με την πανούκλα του ναζισμού, κι έβριζαν τον Τσώρτσιλ. Μα όταν ήρθε η θανάσιμη κρίση, η Πολιτεία στράφηκε σε κείνον.
3. Την ίδια αδυσώπητη στάση κράτησε ο Τσώρτσιλ και στην κυβέρνηση του Άσκουιθ το 1914 όταν ήταν Αρχηγός του Ναυτικού (Lord of the Admiralty) και ξέσπασε η Βαλκανική κρίση που οδήγησε στην επίθεση της Αυστρίας κατά της Σερβίας και της Γερμανίας, κατά Βελγίου και Γαλλίας στις 4/8/14.
Οι πολλοί και ο λαός ήθελαν «ειρήνη» ανήμποροι να καταλάβουν πως οι πολεμοκάπηλοι στην κυβέρνηση του Κάιζερ ήθελαν να καταστρέψουν τη Ρωσία και τη Γαλλία ώστε η Γερμανία να είναι η μόνη ευρωπαϊκή υπερδύναμη (μαζί και η Βρετανία). Ο ίδιος ο στρατηγός Μόλτκε το παραδέχθηκε και εξήγησε πως υπήρχε σχέδιο πολέμου που βελτιωνόταν τα προηγούμενα 9 έτη!
Ο Τσώρτσιλ δεχόταν τις προσπάθειες του Σερ Έντουαρντ Γκρέι για ειρηνική διευθέτηση, μα δεν είχε καμιά ψευδαπάτη, βέβαιος πως οι Γερμανοί ωθούσαν την Αυστρία σε πόλεμο για δική τους επέκταση.
Ήταν ο μόνος που είχε μεγάλη στρατιωτική πείρα. Πολέμησε στη Βόρεια Ινδία και στο Σουδάν (1895-9) στέλνοντας συγχρόνως ανταποκρίσεις στον Λονδίνο. Μετά αιχμαλωτίστηκε ως ανταποκριτής τώρα στον πόλεμο των Μπόερ στη Νότια Αφρική και δραπέτευσε.
Ως Αρχηγός του Ναυτικού εισήγαγε πετρελαιοκίνητες μηχανές στα πολεμικά πλοία και βοηθητικά αεροπλάνα. Ο ίδιος δε έμαθε να πιλοτάρει για να έχει την απαραίτητη εμπειρία.
4. Τέτοιο είναι το ποιόν του μεγάλου ηγέτη που σώζει τη χώρα του σε θανάσιμη κρίση. Έχει καλή μόρφωση, μα πάνω από όλα έχει πρακτική εμπειρία της ζωής και σε ειρήνη και σε πόλεμο.
Όταν απλώνονται ο πανικός, το χάος και η πίεση που συνοδεύουν την κρίση, όταν ο λαός και οι πολιτικάντηδες εφευρίσκουν συνθήματα και θεάματα για να εφησυχάζουν, ο ηγέτης μένει πιστός στις πανάρχαιες αρχές της αλήθειας και του δικαίου που είναι η ηθική και ο Φυσικός Νόμος.
Πιστοί στα παραλογικά πρότυπα μας εκθειάζουμε τους Παπανδρέου, τους Καραμανλήδες, του Μητσοτάκηδες, τους Τσίπρες και τους άλλους γόνους του κομματικού σωλήνα, και μισούμε τους Άγγλους που μας εναντιώθηκαν στην Μικρασιατική Εκστρατεία και ιδίως τον Τσώρτσιλ που, όπως διέδωσαν οι κομμουνιστές, έκανε αποικία του την Ελλάδα και υποδαύλισε τον Εμφύλιο – ενώ θα έπρεπε να γίνουμε αποικία της Σοβιετίας.
