1. Μια άλλη αξιόλογη αρετή του φασισμού είναι το double speak (=διπλό λέγειν, δηλ. άλλα λες κι άλλα εννοείς και κάνεις). Τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Στάλιν και ο δικός μας κ. Τσίπρας επιδεικνύουν εξαιρετική δεξιότητα στο διπλο-λέγειν.
Εδώ όμως ας μην ξεχάσουμε και τον άλλο κλάδο του κομμουνισμού τον Μαοϊσμό και φυσικά τους σύγχρονους Κινέζους (και τους ξένους διαδόχους του μεγάλου τιμονιέρη Μάο Τσε Τουγκ).
Πολλοί νομίζουν πως το καθεστώς στην Κίνα άλλαξε με τις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις του Ντενγκ Χσιάοπινγκ, αλλά κι αυτός παραμερίστηκε μόλις φάνηκε πως απειλούνταν η δομή του μονολιθικού ΚΚΚ και η αριστοκρατική κάστα του. Είναι άλλη μια κυβερνούσα κάστα καλοπερασάκηδων που θέλει την εξουσία μόνιμα με τον πλούτο και τις απολαύσεις που την συνοδεύουν κι ας καταπιέζονται κι ας πεινούν τα δισεκατομμύρια του λαού – υπέρ του οποίου, όπως τα δικά μας ρεμάλια, κόπτονται και αγωνίζονται.
2. Δεν επιτρέπεται αναφορά για την εξέγερση στην πλατεία Τιενανμέν και τη βίαιη καταστολή της, άνοιξη 1989. Το ίδιο ισχύει και για την περίφημη Πολιτιστική Επανάσταση τον Μάιο 1966 που κράτησε με τις ευλογίες του Μάο (ψυχοπαθής κι αυτός) 10 χρόνια εξευτελισμού, βασανισμού, εξορίας, εκτελέσεων και ωμών προσωπικών δολοφονιών από τους Ερυθροφρουρούς που ήταν προσωπική στρατιά του Μάο ενάντια στους εχθρούς του. Είναι δύσκολο να δοθούν ακριβείς αριθμοί για τους τότε νεκρούς διότι το θέμα είναι ταμπού μα υπολογίζονται από 2 ως 10 εκατομμύρια (στραγαλάκια στο δισεκατομμύριο!).
Πολύ χειρότερο ήταν το «Μεγάλο Άλμα Μπροστά». Άλλος ανίδεος και ανίκανος οικονομολόγος, ο Μάο εφήρμοσε ολέθριες πολιτικές επί σειρά ετών από τον 1949 κι έπειτα με αποκορύφωση το Μεγάλο Άλμα 1959-61. Εδώ πάλι δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία μα Δυτικοί υπολογίζουν πως πέθαναν από πείνα και κακουχίες πάνω από 20 μέχρι και 40 εκατομμύρια (κι εδώ στραγαλάκια). Φυσικά σε αυτή την κομμουνιστική Δημοκρατία τώρα του καπιταλισμού και αυτό το θέμα είναι ταμπού.
3. Όσοι νομίζουν πως λόγω καπιταλισμού οι Κινέζοι Κομμουνιστές έχουν αλλάξει, πλατσουρίζουν σε πέλαγος πλάνης. Η πολιτική δομή δεν έχει αλλάξει. Η άρχουσα κάστα των ελίτ δεν πρόκειται να παραδώσει τα ηνία σε μια νέα γενιά πολιτικάντηδων βγαλμένη από τον ηλίθιο λαό.
Προσέξτε πώς ο σημερινός πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ κοπιάρει τον Μεγάλο Τιμονιέρη αναρτώντας παντού την εικόνα του και κυνηγώντας αλύπητα αντιπάλους και αντιφρονούντας. Δύσκολο να αλλάξουν τέτοιες συνήθειες.
Υπάρχει ακόμα λογοκρισία όσον αφορά τα εγκλήματα του Μάο διότι η φήμη του δεν πρέπει να αμαυρωθεί όπως έγινε με τον Στάλιν στη Ρωσία. Διότι ο Μάο και η παρανοϊκή δικτατορία του δίνει κάποιου είδους νομιμότητα στο τωρινό καθεστώς.
Αλλά φυσικά δεν μπορεί να γίνει λογοκρισία για το ολοφάνερο πια νέο έγκλημα της φοβερής ρύπανσης του περιβάλλοντος. Αυτό δεν κρύβεται με τίποτα!
Οποιαδήποτε απόπειρα εξέγερσης ή καθεστωτικής αλλαγής θα κατασταλεί με την ίδια βιαιότητα του μαοϊκού παρελθόντος.
4. Ας προσέξουμε πως από τους 3 μεγάλους φασίστες δικτάτορες του 20ου αιώνα, μόνο οι Στάλιν και Μάο είναι βαμμένοι με το αίμα εκατομμυρίων δικών τους πολιτών – αδελφών ή συντρόφων! Ο Χίτλερ εξόντωσε πολύ λίγους Γερμανούς στη χώρα του, μα βέβαια εξόντωσε εκατομμύρια στα πεδία μαχών και στους συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Αλλά τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της εξουσίας του έδωσε ανάπτυξη σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτό και ήταν δημοφιλής.
Ο δικός μας δικτατορίσκος παρότρυνε τα κοπάδια οπαδών του σε βία (διαδηλώσεις, καταλήψεις και καταστροφές στην Αθήνα, στην Κερατέα, στις Σκουριές κλπ) και στο «Δεν πληρώνω», μόνο για να κάνει, με καμουφλαρισμένη δειλία και φιλοδοξία, την ηρωική του κωλοτούμπα όταν είδε πως τα νταϊλίκια του δεν περνούσαν στην ΕΕ. Σαν τον Μάο, τον Στάλιν και το Χίτλερ και αυτός αφόπλισε – αναίμακτα εδώ – τους εσωκομματικούς αντιπάλους του, Λαφαζάνη και κα Κωνσταντοπούλου. Και βέβαια συναγωνίζεται τους μεγάλους φασίστες, ίσως τους ξεπερνά, στο double speak, διπλο-λέγειν.
Διόλου απίθανο οι μασκοφόροι μπαχαλάκηδες που τρομοκρατούν τα Εξάρχεια, την Πατησίων κλπ και ξυλοφόρτωσαν τον Διευθυντή Τροχαίας να είναι η αντίστοιχη «μαυροφρουρά» των τσιπριστών.
Όσο περισσότερα λεφτά αφαιρεί από τον κόσμο με φόρους και περικοπές, όσο λιγότερα δίνει, τόσο περισσότερη προπαγάνδα θα έχουμε, κρατική καταπίεση και κυβερνητική χειραγώγηση των ΜΜΕ. Ας ελπίσουμε πως δεν θα χυθεί αίμα.
