του Άρη Δακανάλη
Πρώην μαθητής μου και νυν καθηγητής σε Γυμνάσιο, που μετανάστευσε στην Αγγλία για να μπορεί να έχει έναν καλό μισθό και να εργάζεται όλες τις καθιερωμένες ώρες και μέρες διδασκαλίας, αντί να αντιμετωπίζει καταλήψεις και αναρχοαριστερές ανοησίες, μου έστειλε το ακόλουθο μήνυμα δείχνοντας πώς θα μπορούσαν να διδάσκονται τα παιδιά.
Σήμερα βρέθηκα προ μιας πολύ ευχάριστης έκπληξης.
Ήρθε ένα email που με ενημέρωνε πως την τρίτη και τέταρτη ώρα θα είχα αναπλήρωση στα μικρούλια, που αντιστοιχούν σε Α’ Γυμνασίου σε όρους Ελλάδας (περίπου 11 ετών). Αντί για το προκαθορισμένο μάθημα Φυσικής με θέμα τα κύματα, θα μαζεύονταν όλα στη μεγάλη αίθουσα συγκεντρώσεων.
Όταν έφτασα βρήκα περίπου 100 παιδάκια καθισμένα όμορφα σε τραπέζια οργανωμένα σε ομάδες των 6. Τους καθηγητές που “χάναμε το μάθημά μας” μας καθήσανε σε 4 ξεχωριστά τραπέζια γεμάτα σακκουλάκια με χαντρούλες, αλυσίδες, χαϊμαλιά κλπ.
Σύντομα έγινε αντιληπτό ότι οι καθηγητές παίζαμε το ρόλο του προμηθευτή-μαγαζάτορα ενώ κάθε ομάδα θα έπαιζε το ρόλο μιας μικρής εταιρείας που φτιάχνει κοσμήματα.
Μια κυρία (που το αντικείμενό της είναι business studies) οργάνωνε την όλη διαδικασία. Όταν έδωσε το σήμα, οι πρώτες 4 ομάδες σηκώθηκαν και ήρθαν στα τραπέζια μας. Μου παρέδωσαν μια πορτοκαλί σελίδα με τίτλο “ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ” στο οποίο είχαν συμπληρώσει πόσα πακέτα χρειάζονταν από κάθε είδος (βραχιολάκι, μενταγιόν, μπρελόκ) και βάσει της τιμής μονάδας είχαν βγάλει το κόστος του κάθε συνόλου αλλά και το συνολικό κόστος της παραγγελίας. Αφού το έλεγξα για την ορθότητα των μαθηματικών πράξεων, τους επέτρεψα να διαλέξουν την πραμάτεια τους και να μου δώσουν το αντίτιμο. Έπρεπε να σημειώσουν τι κεφάλαιο τους έμεινε από τις αρχικές 20 λίρες με τις οποίες ξεκίνησαν.
Η διαδικασία συνεχίστηκε καθώς και άλλες 2 ομάδες ήρθαν και προμηθεύτηκαν τις πρώτες ύλες για να φτιάξουν τα κοσμήματά τους. Έπρεπε να περιμένουν να δοθεί το σήμα, καθώς τα μαγαζιά θα ήταν ανοικτά σε προκαθορισμένους χρόνους.
Κάθε ομάδα είχε από ένα ipad και στα παιδιά δόθηκε ο οδηγία να μπούν στο App Store και να κατεβάσουν 2 apps. Τα apps ήταν freeware apps που σου επιτρέπουν να σχεδιάσεις λογότυπα. Τα κατέβασαν και στρώθηκαν στη δουλειά, αφού αποφάσισαν πρώτα το όνομα της εταιρείας τους.
Επιπλέον, τους είχε δοθεί υλικό για να στολίσουν τους πάγκους στους οποίους θα πουλούσαν την πραμάτεια τους με χειροτεχνίες. Οι πιο αποδοτικές ομάδες χώρισαν ρόλους με αποτέλεσμα να επιβραβευτούν, καθώς μερικά κοριτσάκια ασχολήθηκαν με το στολισμό, άλλα φτιάχνοντας κοσμήματα και άλλα με το λογότυπο στο app, με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο αποδοτικές.
Όταν ήρθε η τρίτη ομάδα πήρε τα τελευταία μου μπρελόκ. Αμέσως σκέφτηκα πως “κρίμα, έπρεπε να είχαν προσέξει γιατί οι επόμενες ομάδες δεν θα βρούν υλικά για μπρελόκ και θα αισθανθούν αδικημένες”.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, σύντομα κατάλαβα πως αυτό ήταν σκόπιμο. Όταν δόθηκε η οδηγία να έρθουν οι επόμενες ομάδες για να πάρουν τις πρώτες ύλες, η κυρία εξήγησε πως καθώς είχαν τελειώσει τα μπρελόκ, ανακάλυψε πως είχαν μείνει πολλά υλικά για βραχιολάκια. Εξήγησε πως υπάρχει μεγάλη προσφορά λοιπόν, και προκειμένου να τα πουλήσει όλα, θα τους έκανε έκπτωση και θα τους έδινε 3 πακετάκια για βραχιολάκια στην τιμή των 2.
Οι τελευταίες ομάδες έπρεπε λοιπόν να πάνε πίσω και να συμπληρώσουν νέα δελτία παραγγελίας βάσει των νέων τιμών.
Καθώς αυτό γινόταν, οι πρώτες ομάδες διαμαρτυρήθηκαν διότι είχαν πληρώσει τα βραχιολάκια ακριβότερα. Η κυρία όμως ήταν ανένδοτη και εξήγησε πως έτσι λειτουργεί η πραγματική αγορά. Αν αγοράσει είπε ένα φόρεμα και μετά από 1 μήνα έχει εκπτώσεις 50%, δεν μπορεί να το επιστρέψει και να ζητήσει να της δώσουν δύο στην τιμή του ενός. Ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης και έπρεπε να τον αποδεχθούν.
Οι νέες ομάδες ήρθαν με τα νέα δελτία και πήραν και αυτές την πραμάτεια τους. Οι μικρές εταιρείες εργάζονταν με μεράκι και οι καθηγητές πήγαιναν από τραπέζι σε τραπέζι σαν μέλισσες βοηθώντας όπου υπήρχε ανάγκη.
Έφυγα για την επόμενη ώρα χαμογελώντας, καθώς οι επόμενοι καθηγητές μπήκαν να με αλλάξουν. Όλη η μέρα ήταν αφιερωμένη στο να μάθουν τα κοριτσάκια τις βασικές αρχές της αγοράς μέσα από ένα παιχνίδι.
Στην Ελλάδα, μπορούμε να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε τα παιδιά να κάνουν καταλήψεις με αιτήματα τις τετράγωνες τυρόπιτες.
