Απεργίες και συντεχνίες

Απεργίες και συντεχνίες

1. Το σημείωμα το προκαλεί η συνεχιζόμενη απεργία των δημοσιογράφων που ως συνήθως είναι καθολική. Απορώ γιατί σοβαροί άνθρωποι το κάνουν.

Ξέρουν άραγε γιατί απεργούν – και συμφωνούν με τους λόγους;

Πρόσφατα η Συντεχνία τους (όπως αλλιώς κι αν λέγεται) προχώρησε σε μερική διαγραφή ορισμένων, με την κατηγορία πως αυτοί προωθούσαν πολιτική προπαγάνδα ενάντια στο δημοψήφισμα όπου το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ.

Αυτός είναι απίστευτος παραλογισμός ακόμα και στη χώρα μας των χαμένων χαζοχαρούμενων και διαμηνύει αριστερή μοχθηρία. Διότι οι δημοσιογράφοι όλοι κάνουν πολιτική προπαγάνδα, ειδικά οι αναρχοαριστεροί. Εκείνη δε την εποχή αυτοί που υποστήριζαν τη μπερδεμένη άποψη Τσίπρα φώναζαν πιο πολύ από τους κυνηγηθέντες.

2. Αλλά τώρα γιατί απεργούν με τόση επιμονή;

Υποτίθεται πως έτσι δείχνουν την εναντίωσή τους στα ασφαλιστικά μέτρα – ενώ είναι ολοφάνερο πως τέτοια μέτρα, και αυστηρότερα, είναι απαραίτητα. Έτσι κι αλλιώς η απεργία δεν έχει καμιά επίδραση στο κυβερνητικό τσίρκο. Οι άμεσες επιδράσεις είναι άλλες :

α) Αφήνουν στο σκοτάδι τον πολύ κόσμο ενώ η κοινωνική (πρόσφυγες και μετανάστες) και η πολιτικο-οικονομική κατάσταση είναι κρισιμότατατη και τα γεγονότα εξελίσσονται ραγδαία.

β) Η απεργία επιδρά αρνητικά στους εργοδότες των δημοσιογράφων – εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικά κανάλια. Μόνο αυτοί πλήττονται, όχι τα κρατικά κανάλια που καλύπτονται από τα λεφτά των φορολογουμένων.

3. Για ποιον λόγο άραγε νουνεχείς αρθογράφοι, στοχαστικοί αναλυτές, σοβαροί ρεπόρτερ μετέχουν σε μια απεργία με την οποία διαφωνούν και σε μια Συντεχνία που σαφώς αντιστρατεύεται το συμφέρον τους;

Για ποιον λόγο υπάρχουν σήμερα όλες αυτές οι συντεχνίες;

Στον “σκοτεινό” Μεσαίωνα οι Συντεχνίες υπήρχαν κυρίως για να διατηρούν σε υψηλό επίπεδο την επαγγελματική δεοντολογία του κλάδου.

Οι διάφοροι έμποροι, παραγωγοί και τεχνίτες δημιουργούσαν τη συντεχνία (ένωση ή σωματείο) τους για να τηρούνται σε υψηλό επίπεδο οι υπηρεσίες που πρσέφεραν στους συμπολίτες τους. Θέσπιζαν αυστηρούς κανόνες κρατώντας κλειστή τη συντεχνία και κρυφή τη γνώση της τέχνης τους έτσι που να μη μπορεί ο κάθε απατεώνας και τσαρλατάνος να περνά ως φαρμαμοποιός ή χρυσοχός ή ό,τι άλλο και να κλέβει τον κοσμάκη.

Κάθε επίδοξος τεχνίτης έπρεπε να μαθητεύσει πολλά χρόνια προτού γίνει ο ίδιος επαγγελματίας (master): έπρεπε να αποδείξει όχι μόνο τη δεξιότητά του μα και την εντιμότητά του.

4.  Νοιάζεται σήμερα κανείς συνδικαλιστής για τέτοια πράγματα; Το μόνο ενδιαφέρον τους σήμερα είναι να εξασφαλίσουν προνόμια – κι ας είναι σε βάρος της κοινωνίας.

Δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στην κοινωνία – και δεν άκουσα ποτέ για απεργία με στόχο τη βελτίωση κάποιου αγαθού ή κάποιας υπηρεσίας. Απεναντίας θα σπεύσουν σε απεργία και κατάληψη κτηρίων και δρόμων μόλις γίνει μνεία για βελτίωση!

Όποιος έχει άδεια οδήγησης μπορεί να γίνει ταξιτζής, έστω κι αν δεν ξέρει πως να πάει στο λιμάνι του Πειραιά, και να ταλαιπωρεί τους ταξιδιώτες και άλλους οδηγούς. Και όποιος έχει κάποιο γνωστό ή μέσο γίνεται δημοσιογράφος, έστω κι αν έβγαλε με δυσκολία το γυμνάσιο, για να προωθεί τον κιτρινισμό και να ταλαιπωρεί τους συνανθρώπους του.

5.  Απορώ λοιπόν γιατί εχέφρονες δημοσιογράφοι γίνονται και παραμένουν μέλη μιας συντεχνίας που μόνο το συμφέρον τους δεν προωθεί. Κι επιπλέον μετέρχεται πρακτικές που μόνο σταλινιστές ακολούθησαν.

Το πραγματικό συμφέρον των δημοσιογράφων είναι, όπως έδειξαν με σαφήνεια ταινίες σαν την πρόσφατη Spotlight, να μεταδίνουν την αλήθεια, όπου υπάρχει διαφθορά σε θεσμούς και κυβέρνηση.

Γιατί λοιπόν οι πιο συνετοί δημοσιογράφοι, που όντως νοιάζονται για το επάγγελμά τους, με τη στήριξη έντιμων –αν υπάρχουν– εργοδοτών δεν φτιάχνουν μια συντεχνία που να προωθεί μόνο μια υψηλή ποιότητα δημοσιογραφίας;

Δύσκολο; Βέβαια!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *