1. Θα επαναλάβω πως άμεσα η μόνη μεταρρύθμιση που θα ωφελήσει την ταλαιπωρημένη χώρα μας είναι το γενικό κούρεμα του κράτους.
Δεν είναι μόνο ζήτημα χρέους προς δανειστές.
Είναι και ζήτημα, πρώτιστα, αποτελεσματικής λειτουργίας του κράτους σε όλες τις απόψεις του – ασφάλειας, δικαιοσύνης, παιδείας, υγείας κλπ.
Όπως ένα ποίημα μπορεί να έχει πάρα πολλές λέξεις και εικόνες (Παλαμάς, Σικελιανός) ή ένα μουσικό κομμάτι πάρα πολλές νότες και φιοριτούρες (Μπραμς, Τσαϊκόφσκι) που δεν συμβάλλουν στην ενότητα, ευρυθμία, μελωδικότητα και ανάδειξη του κύριου θέματος, έτσι και το ελληνικό Δημόσιο δεν λειτουργεί εύρυθμα και αποτελεσματικά εξαιτίας της διόγκωσης και πλαδαρότητας του με περιττούς ανθρώπους, περιττούς οργανισμούς, περιττά λίπη.
Μαζί με την διόγκωση του μεγέθους ήρθε και η διόγκωση της γραφειοκρατίας, του νεποτισμού, της διαφθοράς και της ακυβερνησίας, καθώς ολοένα περισσότεροι ανίκανοι, κομματικοί ημέτεροι μπαίνουν σε κρατικούς οργανισμούς.
Οι αυξανόμενοι διορισμοί έχουν διπλό στόχο: να αμείβονται πλουσιοπάροχα οι ημέτεροι και τα κομματόσκυλα και να κομματικοποιείται ο κάθε οργανισμός υπέρ των κυβερνώντων.
Το ότι κανένα κόμμα δεν διατήρησε την παντοδυναμία του πάνω από μία εικοσαετία το πολύ, επιφέροντας παντού χειροτέρευση, δεν απασχολεί την εκάστοτε κυβέρνηση που θέλει να νέμεται την εξουσία εσαεί.
2. Την τελευταία εξαετία, από τη χρονιά της δεδηλωμένης κρίσης 2010, ο λαός τρέφεται με την κυβερνητική προπαγάνδα πως για τα δεινά του τόπου φταίει ο νεοφιλελευθερισμός και οι ξένοι δανειστές.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια σαπουνόφουσκα των αναρχοαριστερών που συμπερικλείνει όλα τα κακά και τις αδικίες του καπιταλισμού – ενός άμορφου μπαμπούλα που τρομάζει τον λαό, άσχετα με το ότι δεν υπάρχει.
Οι ξένοι δανειστές ή εταίροι δίνουν βάση για άλλο μπαμπούλα που επικαλείται κάθε κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την ανικανότητα και αρπακτικότητα της.
Δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει (νεο)φιλελευθερισμός σε αυτή τη χώρα. Υπάρχει μόνο – και θα συνεχίσει – μια νερόβραστη σοσιαλδημοκρατία που, ακόμα και όταν αποκρατικοποιεί, διογκώνει το Δημόσιο με διορισμούς διαιωνίζοντας το πελατειακό κράτος.
Ο ‘καπιταλισμός’ και κάπηλος ήταν και είναι, όπως ο πατριωτισμός και κάθε θεσμός στη χώρα μας, και αρρωστημένος όπως ο σύνολος κρατισμός από τον οποίο ήταν και είναι εξαρτημένος, αφού όλες οι μεγάλες δουλειές στον ιδιωτικό τομέα πατρονάρονται από το κράτος. Σε μια χώρα αμαθών μαζών και μιας κάστας πονηρών παλιάτσων πολιτικών, δεν μπορεί να λειτουργήσει ο υγιής καπιταλισμός της ευημερίας. Το θέμα το έχω εξετάσει διεξοδικά σε πολλά σημειώματα. Είναι ο προσοδισμός που προκαλεί ανισότητες και αδικίες, όχι ο καπιταλισμός.
3. Αυτό που τώρα διατυμπανίζεται από τους σχιζοφρενείς Συριζανέλληνες είναι ο μύθος του μπαμπούλα των ξένων δανειστών και της παλικαρίσιας διαπραγμάτευσης των νέων ηρώων – Τσακαλώτος, Σταθάκης, Δρίτσας, Σπίρτζης, Μάρδας κλπ, υπό την υψηλή καθοδήγηση του Τσίπρα. Λένε –
«Οι ξένοι (θεσμοί, τώρα κι Ευρωπαίοι) φταίνε για το χάλι μας. Δεν έπρεπε οι τοκογλύφοι του καπιταλισμού να συνεχίζουν να μας δανείζουν αφού έβλεπαν πως το χρέος αυξανόταν! Τώρα πάλι πίνουν το αίμα μας για να πάρουν πίσω τα δανεικά!»
Τώρα μάλιστα προστέθηκε νέα επωδός που σαλπίζεται με κάθε ευκαιρία στον επικοινωνιακό τυχοδιωκτισμό του κ. Τσίπρα: είναι οι ξένοι που ζητούν βαρύτερη φορολογία (κι εμείς διαπραγματευόμαστε) και πιο καταπιεστικά μέτρα (κι εμείς αντιστεκόμαστε).
4. Αυτά δεν είναι απλώς παραπλανητικά, είναι χυδαιότατα, αισχρότατα ψέματα των ψευδοαριστερών ψυχάκιδων που αναίσχυντα νέμονται τα αγαθά της εξουσίας.
Πρώτον, οι κυβερνήσεις του Αείμνηστου Ανδρέα και δώθε ζητούσαν δάνεια με ολοένα αυξανόμενα επιτόκια για να συντηρούν το διογκούμενο Δημόσιο και κυρίως τα αφιονισμένα εφάπαξ και τις αστρονομικές συντάξεις και να συνεργάζονται με τους συνδικαλιστές για να μπορούν οι προλετάριοι να επιδοθούν στην ασωτία της αστακομακαρονάδας.
Δεύτερον, πήρε η χώρα αναρίθμητες δωρεές από τους αιμοδιψείς Ευρωπαίους σε επιδοτήσεις και σε κλίμα ασφάλειας και (δήθεν) προόδου. Και αυτές συνεχίζονται με τα διάφορα προγράμματα, ΕΣΠΑ κλπ.
Τρίτον, είχαμε ως χάρη το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους στην Ιστορία και τώρα παίρνουμε δανεικά με τα χαμηλότερα δυνατόν επιτόκια από τους ίδιους εκμεταλλευτές.
Τελευταίο, ευθύς εξαρχής, πρώτα η Τρόικα και τώρα το Κουαρτέτο του κατασχισμένου Μνημονίου (!) οι ξένοι ζήτησαν μεταρρυθμίσεις που αφορούν περικοπές δαπανών στο Δημόσιο (και φυσικά στη Βουλή με τους ευνοημένους και προνομιούχους της). Είναι οι διάφορες κυβερνήσεις που αρνήθηκαν παλικαρίσια να επιβάλλουν τέτοιες μεταρρυθμίσεις και, αντίθετα, συνέχισαν να διογκώνουν το Δημόσιο κι επέβαλαν βαρύτερους φόρους παντού σακατεύοντας τον Ιδιωτικό Τομέα, δηλαδή τη μοναδική πλουτοπαραγωγική δύναμη της χώρας, για να περισώσουν το πελατειακό κράτος που διαφεντεύουν. Η βασική αναρχοαριστερή και σοσιαλιστική αντίληψη είναι πως ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να συντηρεί αγόγγυστα τον Δημόσιο.
Και, δυστυχώς, τώρα υπάρχουν πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, τόσο παραδόπιστοι και τόσο «κίτρινοι», τόσο αμαθείς στην αναρχοαριστερή νοοτροπία τους, που διατυμπανίζουν και σαλπίζουν αυτή την τρισάθλια προπαγάνδα των φασιστικών κυβερνώντων.
Και, δυστυχώς, η παραδοσιακή Δεξιά ή Κεντροδεξιά, πνιγμένη κι αυτή στη λαϊκίστικη σοσιαλδημοκρατική νοοτροπία και πρακτική, δεν κατόρθωσε να διατυπώσει την ορθή επιχειρηματολογία ενάντια στην επιδημία παράνοιας του αρρωστημένου αναρχοαριστερισμού (που συμπεριλαμβάνει και αναρχία και κομμουνισμό και ολοκληρωτισμό – και χάος).
