1. Πρώτα πρώτα, ας μη γελιόμαστε. Την τωρινή τρομοκρατία την εξέθρεψε σκόπιμα η Δύση (Βρετανία, ΗΠΑ, Ρωσία). Όμως η ηλιθιότητα που διακρίνει όλους τους ηγέτες της δεν τους άφησε να δουν πως κάποια ώρα αυτές οι δυνάμεις θα στρέφονταν εναντίον της Δύσης επίσης.
Όλα ήταν καλά όσο οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες λειτουργούσαν ως «εθνοαπελευθερωτές» ενάντια σε άλλους, με άφθονη παροχή όπλων.
Αλλά κάποια ώρα ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία αυτών των ισλαμιστών βρήκαν νέους διαύλους δράσης: η Δύση παρουσιαζόταν τόσο εύκολη λεία.
Και η Δύση αντέδρασε χλιαρά μη κατανοώντας την απειλή. Πολιτικοί, ακτιβιστές και αναρχοαριστεροί ταμπουρώθηκαν πίσω από τον «ανθρωπισμό» από βλακεία και συμφεροντολογία. Τον πλάσαραν πλουσιοπάροχα και υποκριτικά.
Ο ανθρωπισμός είναι ασύμβατος με την τρομοκρατία.
Μια πανούκλα δεν σταματά με προσευχές ή ξόρκια, με συζητήσεις και συμφωνίες. Κάθε λογική υγειονομική υπηρεσία θα χρησιμοποιήσει όλο της το φαρμακευτικό οπλοστάσιο να την εξουδετερώσει και να την αφανίσει. Ημίμετρα δεν ωφελούν.
2. Οι αδίστακτοι τρομοκράτες δεν είναι, ούτε υπήρξαν, θύματα της χριστιανικής καπιταλιστικής Δύσης. Είναι τέτοιοι διότι θέλουν να είναι τέτοιοι.
Ούτε κι εμπνέονται από το Κοράνι και τις άλλες ιερές Γραφές τους. Σκοτώνουν και ανατινάζουν διότι έτσι τους αρέσει. Ακριβώς όπως τους αρέσει να έχουν σκλάβους να κρατούν τις γυναίκες σαν υποδεέστερα πλάσματα, να βιάζουν, να λεηλατούν, να καταστρέφουν. Δικούς τους μουσουλμάνους σφάζουν εξίσου εύκολα επειδή τυχαίνει αυτοί να έχουν κάπως διαφορετικές δοξασίες.
Αυτοί τώρα είναι χειρότεροι από τους βαρβάρους του Μεσαίωνα που κατέλυσαν την παρηκμασμένη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και μετά το Βυζάντιο.
Διότι έχουν ένα γνώρισμα άγνωστο για τους Δυτικούς. Είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν – από σκέτο αυτισμό, ονειροπόληση, άγνοια, αλαζονεία, απληστία.
Με όμοια κίνητρα, οι άθεοι χριστιανοί Δυτικοί δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν για κάποιο ιδανικό (δικαιοσύνη), μα ούτε καν να χάσουν την καλοπέρασή τους.
Δυστυχώς κι εμείς οι Δυτικοί βάρβαροι είμαστε με λίγα μπιχλιμπίδια φτηνού πολιτισμού. Κι εμείς πάσχουμε από άγνοια, αλαζονεία και απληστία.
Σε όλη τη προηγμένη Δύση διαιωνίζεται το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων, αδύναμων και ισχυρών. Από το 1870 περίπου μετά τον φοβερό εμφύλιο στις ΗΠΑ, δεν έχουν κάνει τίποτα ουσιαστικό για να εξαλείψουν αυτή τη γάγγραινα της αδικίας.
Κάποτε έρχεται η ώρα της πληρωμής. Οι δυνάμεις της Φύσης, λέει ο Πρόσπερος στο Τρικυμία του Σαιξπήρου, καθυστερούν μα δεν ξεχνούν.
Η αδικία πρέπει κάπως να διορθωθεί.
3. Οι Δυτικοί έπρεπε να επέμβουν (και η Ινδία) μόλις οι Ταλιμπάν άρχισαν να καταστρέφουν τα πολιτισμικά κληροδοτήματα του Βουδισμού στην Κεντρική Ασία (Αφγανιστάν, Πακιστάν). Ήταν τα προδόρπια της Ισλαμικής τρομοκρατίας.
Δεν το έκαναν. Διότι αμφιβάλλω αν ενδιαφέρονται πραγματικά για έργα πολιτισμού που δεν δίνουν κέρδος.
Όταν κινδύνευσαν τα πετρέλαια, όταν είδαν την ευκαιρία για νέο πλουτισμό, έσπευσαν με πλανητάρχη τον πανηλίθιο Bush και άπληστους υπουργούς όπως ο Cheney να καταστρέψουν το Ιράκ, εξαπατώντας τους πάντες με παραμύθια βιολογικών όπλων.
Όταν ο ιός της Ισλαμικής πανούκλας ξαμολήθηκε στη Μέση Ανατολή, όταν άρχισε ο εμφύλιος στη Συρία, πάλι για συμφέροντα, πάλι δεν έδρασαν οι Δυτικοί στέλνοντας στρατεύματα επί τόπου. Δυτικοί και Ρώσοι κοίταζαν μόνο πώς να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, όπως τα καταλαβαίνουν κοντόφθαλμα.
Όταν οι τζιχαντιστές άρχισαν να καταστρέφουν μετά τα Ιρακινά έργα, τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της Ελληνορωμαϊκής εποχής, πάλι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εκπέμπουν μεγαλοστομίες υποκρισίας και ατολμίας.
Όταν εδραιώθηκε το Χαλιφάτο, άρχισαν να βομβαρδίζουν εκ του ασφαλούς. Είναι ο εύκολος τρόπος να «πολεμάς» χωρίς να χάνεις άνδρες και συγχρόνως να στηρίζεις τη βαριά πολεμική βιομηχανία σου.
4. Μόνο που χάνεις άνδρες – και γυναίκες, αθώους πολίτες!
Με τα τρομοκρατικά κτυπήματα στις πόλεις (Παρίσι, Βρυξέλλες) θρηνούν τώρα. Δεν καταλαβαίνουν πως είναι η δική τους επιλογή να μην έχουν θύματα στρατιωτικά.
Μα γι’ αυτό δεν δημιουργούμε στρατεύματα;… Για να μάχονται ώστε να μη σκοτώνονται πολίτες;
Έτσι πληρώνεται η αδικία, η βλακεία, η δειλία και η προσκόλλησή μας στην καλοπέραση.
Οι Δυτικοί έπρεπε πριν από χρόνια να στείλουν στρατεύματα να καταπολεμήσουν κάθε έκφραση του ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Ακόμα πιο κατεπειγόντως όταν ιδρύθηκε το Ισλαμικό κράτος.
Τώρα πληρώνουμε σε αίμα και τρόμο.
