1. Όντως κούτσα κούτσα, τύφλα τύφλα, συμπληρώθηκε ολόκληρο έτος της κυβέρνησης Τσίπρα, του νεολαίου που δεν μπορεί να ωριμάσει
Υποτίθεται πως είναι κυβέρνηση Αριστεράς. Πρώτη φορά στα πονεμένα χρονικά της χώρας. Μα είναι όντως Αριστερά;
Κανείς από όσο έχω δει δεν εξέτασε σοβαρά το ερώτημα. Όλοι το παίρνουν ως δεδομένο πως πρόκειται για μια παράταξη (αναρχο-)αριστερών που δεν ταυτίζεται με το ΚΚΕ και τον απολιθωμένο σταλινισμό του.
Μα μια αριστερή κυβέρνηση – γνήσια αριστερή – θα προχωρούσε σε κοινωνικοποιήσεις (ή κρατικοποιήσεις) όλων των μεγάλων παραγωγικών μονάδων και μέσων παραγωγής – τράπεζες, πετρέλαια, βιομηχανίες, τουριστικές επιχειρήσεις, μεταφορές, εξορύξεις κλπ κλπ.
Και πάνω από όλα, πρώτα από όλα, εθνικοποίηση γαιών, που είναι η βάση όλης της παραγωγής μαζί με την εργασία.
Μετά, θα φρόντιζε για την ανακούφιση όλων των ποικιλότροπα στερημένων ως μια τάξη πολιτών, όχι μεμονωμένα άτομα ή συγκεκριμένες ομάδες, δηλαδή συγγενείς και φίλους και συντεχνίες.
Όπως το διατύπωσε ο Μαρξ – Σε όλους σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
2. Αυτό που εισπράττουμε όλοι οι πολίτες είναι λιγότερο εισόδημα ενώ φόροι, περισσότεροι φόροι, φτάνουν και στο 60% και στο 70% των εισοδημάτων ταλαίπωρων επαγγελματιών.
Οπωσδήποτε το κράτος χρειάζεται έσοδα για να αποπληρώσει το υπέρογκο χρέος που οι αχρείες κεντροδεξιές κυβερνήσεις επισώρευσαν στους ώμους του ελληνικού λαού.
Αλλά χρειάζονται άραγε 1800 μετακλητοί υπάλληλοι στα διάφορα υπουργεία, σχεδόν όλοι νεοδιορισθέντες από το συγγενολόι των υπουργών και το σκυλολόι των κομμάτων Συριζανελλήνων, για να διεκπεραιωθούν οι υπουργικές εργασίες;
Στους 8 μήνες Φεβρουάριος – Σεπτέμβριος διορίστηκαν 950 και στους 4 μήνες Οκτώβριος – Ιανουάριος άλλοι 850. Επιπλέον υπάρχουν και μερικές εκατοντάδες καθαρίστριες. Και αυτοί όλοι κοστίζουν – όπως το επάρατο χρέος.
3. Ο κ. Παγουλάτος που κατά καιρούς δημοσιεύει ουσιαστικά άρθρα στην Κυριακάτικη Καθημερινή συνόψισε την περασμένη Κυριακή (24/1/16) τα κέρδη μας από την πρωτη-φορά Αριστερά.
Αυτό το άρθρο δυστυχώς δεν ήταν σοβαρό αλλά εξυπνακίστικο. Κερδίσαμε γράφει, “συντριπτική ήττα του λαϊκισμού”, την κινητοποίηση των πολιτών του “Ναι”, την υποστήριξη του μνημονίου και τη δέσμευση της αριστερής κυβέρνησης “να εφαρμόσει το μνημόνιο”, έναν “σοβαρό και καταρτισμένο άνθρωπο στην ηγεσία την ΝΔ” και μια ωριμότερη αντιπολίτευση.
Το λέω “εξυπνακίστικο” διότι αυτά όλα δεν είναι καθόλου κέρδη. Ο ίδιος ο κ Παγουλάτος γνώρίζει την αληθινή κατάσταση. Όσοι δεν τη γνωρίζουν δεν πρόκειται να τη μάθουν από αυτό το άρθρο διότι μάλλον δεν θα το διαβάσουν.
Συμφωνώ πως ο Κυριάκος είναι αυτήν την ώρα ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ν.Δ, μα μένει να δούμε αν όντως θα ωριμάσει ως αντιπολίτευση. Ακόμα κι αν γίνει πρωθυπουργός, αμφιβάλλω αν θα κάνει τις πρέπουσες μεταρρυθμίσεις. Πρώτον διότι δεν ξέρει και δεύτερον διότι ούτε οι δικοί του ούτε οι αντίπαλοι θα τις δεχτούν.
Αν οι πολίτες περίμεναν όντως να γίνει κυβέρνηση το αναρχοαριστερό βόρβορο για να καταλάβουν τι εστί “Αριστερά”, μετά τα 70 έτη Σοβιετίας και την κατάρρευση κάθε κομμουνιστικής κυβέρνησης, τότε θα μας έλθουν πολύ χειρότερα και θα μας αξίζουν.
4. Το απλό γεγονός είναι πως αυτό το τσούρμο του κ. Τσίπρα (Φλαμπουράρης, Φίλης, Σπίρτζης, Σκουρλέτης, Παππάς, Κατρούγκαλος, Δρίτσας, Βερναρδάκης κλπ) είναι ψυχοπαθείς, αδίσταχτοι εξουσιομανείς, όπως σχεδόν οι πολιτικάντηδες όλοι στην Ελλάδα.
Ήταν και θα παραμείνουν ανέντιμοι, ανεύθυνοι και ανίκανοι. Ούτε είχαν ποτέ καμιά ουσιαστική σχέση με την Μαρξική στόχαση. Αριβίστες, καιροσκόποι, οπορτουνιστές, τυχοδιώκτες – είναι οι ορθοί προσδιορισμοί τους κι εξουσιομανείς. Για την ασχετοσύνη τους με τον Μαρξ έχω γράψει πολλά και δεν θα επεκταθώ.
Ο κ. Βερναρδάκης δικαιολόγησε τους υψηλούς μισθούς των διορισθέντων Συριζαίων με το ότι κατέχουν “επιτελικές θέσεις”! Μα ο Μαρξ δήλωσε σαφώς πως οι Δημόσιοι Υπάλληλοι πρέπει όλοι να έχουν τον βασικό μισθό εργατών!
Ούτε θα καταπιαστώ με τα αβυσσαλέα ψεύδη που έλεγαν επί χρόνια ως αντιπολίτευση, πρόσφατα στις προεκλογικές τους περιόδους και τώρα που κυβερνούν.
Για τα θλιβερά επιτεύγματά τους και το προσθετο χρέος των 80+ δις έχουν γραφτεί πολλές χιλιάδες άρθρα. Μένω με την ουσία.
Κανένα σύστημα κομμουνισμού ή έστω σοσιαλισμού (=ισότητα πολιτών στην κοινωνία) δεν πλησίασε τον Μαρξ ή έστω σοσιαλιστές σαν τον Προυντόν.
Ο Ρ. Πίντσαμ, κάποτε πρόεδρος των Φιλελευθέρων στη Βρετανία της δεκαετίας 1990, παρομοίασε τον σοσιαλισμό με εργολάβο που για να αποφύγει ανωμαλίες στο γκαζόν, βάφει την αυλή καταπράσινη.
Πολύ νωρίτερα ο Τσόρτσιλ τον περιγράφει ως “η φιλοσοφία της αποτυχίας, το πιστεύω της άγνοιας, το ευαγγέλιο του φθόνου και η αρετή της ισομερούς δυστυχίας”!
Και τέτοιο είναι το απόσταγμα ενός έτους Συριζανελλήνων!
