1. Καλός φίλος πρόσφατα σχολίασε το γεγονός ότι τελευταία δεν γράφω για την επικαιρότητα.
Είναι αλήθεια.
Όμως στα τέλη του περασμένου Ιουνίου άρχισα να γράφω τη σειρά «Χρόνος» κι εξήγησα πως ήταν πια ανιαρό να σχολιάζει κανείς τις ασυναρτησίες του πολιτικού σκηνικού και δη της αναρχοαριστερής κυβέρνησης.
Έξι μήνες αργότερα τίποτα δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο, αν και πρέπει να παραδεχθούμε πως ο κ. Τσίπρας προσπαθεί, με σπασμωδικές κινήσεις και όλη την κουρελού ρητορεία του για σκευωρίες και υπονομευτές εντός κι εκτός Ελλάδας, να υλοποιήσει το μνημειώδες Μνημόνιο που τόσο παλικαρίσια απέσπασε από τους κουτόφραγκους.
Τουλάχιστον, οι αποκρατικοποιήσεις προχωρούν και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει και το κολοβό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό.
Αλλά ταυτόχρονα προχωρούν και οι διορισμοί «ημετέρων» και αποπομπές «μη-ημετέρων» και η γενικότερη άλωση του κράτους και το γκρέμισμα ηθικών αξιών σε όλους τους τομείς.
2. Δυστυχώς δεν γίνεται αντιληπτό πόσο εξαπλωμένη είναι πλέον η απάτη. Ολόκληρη μια κυβέρνηση αποτελείται από απατεώνες. Το ίδιο ισχύει σε μικρότερη κλίμακα για την αντιπολίτευση.
Οι πολιτικοί όλοι έχουν εξαπατήσει τους ψηφοφόρους τους.
Αλλά γιατί να μην το κάνουν όταν οι ψηφοφόροι αποδεικνύονται πιο κουτοί κι από τους κουτόφραγκους;
Μακάρι ο Κυριάκος να γίνει πρωθυπουργός – αν τον αφήσουν οι δικοί του στη ΝΔ. (Βλέπετε, ο κ. Μεϊμαράκης έπρεπε να είχε αποσυρθεί!) Και θα κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις, μα στην ίδια συντεταγμένη των ελληνικών μεταρρυθμίσεων που μόνο μεταρρυθμίσεις δεν είναι.
Αν ο λαός ή έστω μια μικρή πλειοψηφία δεν αλλάξει νοοτροπία ριζικά, ούτε μεταρρυθμίσεις θα εδραιωθούν ούτε ανάπτυξη.
3. Οι δημοσιογράφοι παρέχουν ένα καλό βαρόμετρο για το κλίμα που επικρατεί γενικά στη χώρα.
Ο «φιλελευθερισμός» δίνει και παίρνει με την ίδια ασυναρτησία που στροβιλίζεται ο αναρχοαριστερισμός του Σύριζα. Πρόσφατα, ο δημοσιογράφος κ. Μαυρίδης εγκαινίασε καινούριο «φιλελεύθερο» Liberal κίνημα. Κοιτώντας το, διαπιστώνεις πως πρόκειται για τον ίδιο φανφαρονισμό, την ίδια φαυλότητα που κυριαρχεί στη χώρα μας τουλάχιστον 4 δεκαετίες, από τη δεκαετία 1970.
Διαβάζω σήμερα (Κυριακή 10/1/16) τον κ. Παπαχελά, έναν έγκριτο, σοβαρό και πεπειραμένο δημοσιογράφο. Εκφράζει την ευχή να μιλήσει ο κ. Σημίτης και να εξηγήσει γιατί δεν έκανε ορισμένες μεταρρυθμίσεις. Να μιλήσουν και οι κ.κ. Παπανδρέου, Κωστάκης Κ. και Σαμαράς και να εξηγήσουν γιατί στράβωσαν οι πολιτικές τους!
Απορώ πως μπορεί ο κ. Παπαχελάς να πιστεύει πως αυτοί θα πουν λίγη έστω αλήθεια. Δηλαδή, ο κ. Κωστάκης θα πει «άφησα την Αθήνα να καίγεται – και την Πελοπόννησο, και αύξησα όσο κανείς άλλος τα ελλείμματα, διότι πρώτον δεν με πολυενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα και δεύτερον δεν θέλω να κυβερνήσω»;
Το ίδιο ισχύει για όλους.
Οι τρεις βασικές αρχές διακυβέρνησης είναι γνωστές εδώ και χιλιετίες. Αλλά οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται για την παραμονή τους στην εξουσία με όλα τα καλά που αυτή τους προσφέρει, όχι για τη διακυβέρνηση και βελτίωση των συνθηκών του λαού.
Το πρώτο μέλημά τους θα έπρεπε να είναι η βελτίωση της Παιδείας. Ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν έκανε τίποτα στην εποχή του κι ας είχε τον λαό σχεδόν στα πόδια του.
Η Παιδεία μόνο βελτιώνει τους πολίτες, όχι διορισμοί και συντάξεις.
Να που πάλι αθέτησα την απόφασή μου να μην καταπιαστώ με αυτές τις πολιτικές αηδίες.
