1. Το επίπεδο οντότητας, νοημοσύνης και αρετής του ηγέτη φαίνεται και από τις εξαγγελίες και από τους συντρόφους που προωθεί, ιδίως όταν ο ίδιος, στο παλαβό εκλογικό μας σύστημα, κάνει τη λίστα υποψηφίων και δεν επιτρέπει στον «κυρίαρχο λαό» να διαλέξει.
Η απόδοση του κ. Φλαμπουράρη στο επτάμηνο ήταν σκέτη αερολογία με εκδηλώσεις απίστευτης άγνοιας και κερδοσκοπίας, όπως θα περίμενε κάποιος από έναν κοινό εργολάβο, μορφωμένο με εγχειρίδια του ΚΚΕ.
Η απόδοση του φανταχτερού κ. Κατρούγκαλου (με 12% μέρισμα) ήταν παρόμοια, με τις προσλήψεις πρότερων και νέων πελατών στο Δημόσιο.
Ο κ. Σπίρτζης ήταν λιγότερο προσεκτικός απειλώντας δημόσια δημοσιογράφο που έθεσε δύσκολη ερώτηση και ανώτερο δημόσιο υπάλληλο που ακολούθησε τον νόμο χωρίς να ενημερώσει τον πολιτικό προϊστάμενό του (ο οποίος ενδεχομένως θα παρέκαμπτε τον νόμο;).
Όλους όμως τους ξεπερνά σε ανευθυνότητα και ανικανότητα η κα. Τασία Χριστοδουλοπούλου που αφού ξήλωσε τα έργα της προηγούμενης κυβέρνησης για υποδοχή των λαθρομεταναστών, τους άφησε να λιάζονται στις πλατείες και μετά να εξαφανίζονται μαγικά.
Αυτοί και άλλοι μπήκαν σε εκλόγιμη θέση στη λίστα του κ. Τσίπρα. Παρεμπιπτόντως, οι μεταρρυθμιστικές ικανότητες του κομματάρχη μοιάζουν να εξαντλούνται στη μετονομασία των υπουργείων, μα πρέπει να του αναγνωρίσουμε κάποια διορατικότητα αφού άφησε εκτός κυβέρνησης την κα Τασία.
2. Τι να πούμε για τους κκ Μεϊμαράκη και Θεοδωράκη, αφήνοντας κατά μέρος την κα Φώφη;
Ο κ. Μεϊμαράκης, ναι συσπείρωσε, λένε τους οπαδούς της ΝΔ, αλλά με απώλεια 200.000 ψηφοφόρων! (Το αυξημένο κατά 0,3% σε 28,9% είναι παραπλανητικό). Η λίστα του κ. Μεϊμαράκη ήταν ουσιαστικά η λίστα Σαμαρά (του Ιαν 2015). Με αυτήν ο κ. Μεϊμαράκης προτίμησε να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες αντί να προτάξει νέους ανθρώπους. Η εκστρατεία “αποδόμησης” του κ. Τσίπρα, αντί διατύπωσης συγκεκριμένων και ξεκάθαρων πολιτικών, δεν βοήθησε καθόλου. Και άλλα νεότερα στελέχη θα έπρεπε να λάβουν ενεργό μέρος ως ομιλητές στην προεκλογική εκστρατεία.
Ο δε κ. Θεοδωράκης σαφώς δεν είναι ηγέτης. Ναι, έφερε στη λίστα Επικρατείας αξιόλογους ανθρώπους και ο λόγος του εκδήλωνε σαφή διάθεση για μεταρρυθμίσεις. Μα ο ίδιος είναι “λίγος” και ήταν ο μόνος που αντιπροσώπευσε το κόμμα, όπως ο κ. Μεϊμαράκης. Πότε φλερτάριζε με τον Τσίπρα για συνεργασία και πότε τον επέκρινε μαζί και το “παλαιό” της ΝΔ. Δεν ήταν ξεκάθαρος. Δεν είναι ηγέτης.
3. Κανείς κομματάρχης δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον κ. Τσίπρα (ως μιμητή του λαοπλάνου Ανδρέα), έναν παθιασμένο δημαγωγό, σε ρητορεία που συναρπάζει κι ας είναι πλήρης παραπλάνησης, υποκρισίας και ασυναρτησίας. Ο αντίπαλος χρειάζεται άλλες δεξιότητες.
Μα προβάλλεται αυτός περίτεχνα και ως προστάτης του λαού.
Έχασε κι αυτός περί τις 300.000 ψηφοφόρους.
Κέρδισε, όμως, τις γυναίκες που δεν αξιολογούν τόσο αυστηρά και τη νεολαία και τον φοιτητόκοσμο για όμοιο λόγο! Οι νέοι 18-24 ετών ψήφισαν Σύριζα 40%, ΝΔ 18, ΧΑ 11, Εν Κεν 5,5, ΚΚΕ 5, ΑΝΕΛ και Ποτάμι 4,5, ΛΑΕ 3,5 και Πασόκ 2,5. Η διαφορά 22 μονάδων από το δεύτερο κόμμα είναι τεράστια.
Αλλά χρειάζεται να ερευνήσουμε και τους άνεργους νέους. Εδώ οι προτιμήσεις είναι εκπληκτικά ανατρεπτικές καθώς πήραν ΧΑ 16,6%, ΛΑΕ 15,8, ΚΚΕ 14,5, Σύριζα 12,9, Ανελ 12,2, Ποτάμι 11,6, ΝΔ 7,1, Εν Κεν 5,9 και Πασόκ 5,1.
Δυστυχώς, εκτός από τον κ. Λεβέντη, κανένας κομματάρχης δεν είπε πραγματικές αναγκαιότητες μα ούτε κι αυτός εξήγησε τα πραγματικά αίτια της κρίσης και την απαραίτητη αγωγή για τη θεραπεία της.
Έτσι και οι μάζες και οι νεολαίοι μας παραμένουν απληροφόρητοι. Και με τους νόμους Μπαλτά οι νέοι θα προοδεύουν μόνο στην αγραμματοσύνη!
