Στις 5/9/2008 η δημοσιογράφος της ΝΕΤ Μαρία Χούκλη στη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης είχε απευθύνει την εξής ερώτηση στον τότε υπουργό Ναυτιλίας και Νήσων της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, Γ. Βουλγαράκη:
“Ναι, μπορεί η συμπεριφορά σας να είναι νόμιμη. Ηθική όμως είναι;”
Είχε προηγηθεί τις προηγούμενες ημέρες καταιγισμός δημοσιευμάτων και αναφορών για την εμπλοκή του Υπουργού σε offshore (υπεράκτια) εταιρία διαχείρισης της ακίνητης περιουσίας του. Όλοι γνώριζαν (και όσοι δεν το γνώριζαν μέχρι τότε το έμαθαν με αυτή την αφορμή), πως ο κυριότερος λόγος ύπαρξης των υπεράκτιων εταιριών (διαχείρισης ακινήτων ή άλλων εισοδημάτων), είναι η φοροαποφυγή. Και οπωσδήποτε ένα μέλος της κυβέρνησης που προσπαθεί ν’ αποφύγει τη φορολόγηση της περιουσίας του στη χώρα την οποία διοικεί, είναι ένα καταφανώς ηθικά μεμπτό ζήτημα (έστω κι αν δεν υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει).
Ο κ. Βουλγαράκης απάντησε: “Τι είναι αυτά που λέτε; Ισχυρίζεσθε ότι το νόμιμο είναι ή μπορεί να είναι ανήθικο; Τότε πρέπει να αλλάξουμε όλη τη νομοθεσία μας, να την κάνουμε ηθική!”
Όλη αυτή η πρόταση συνοψίσθηκε αργότερα στη διατύπωση που έχει μείνει παροιμιώδης ως τις μέρες μας: “Το νόμιμο είναι και ηθικό!”
Ξεσηκώθηκε σάλος αντιδράσεων, κυρίως από την τότε αντιπολίτευση και παρά την αμήχανη υποστήριξη που του είχε προσφέρει ο Κ. Καραμανλής τις προηγούμενες ημέρες στη συνέντευξη τύπου της ΔΕΘ, ο κ. Βουλγαράκης υπέβαλε την παραίτησή του στις 12/9/2008 για λόγους ευθιξίας, η οποία και έγινε αμέσως δεκτή. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές του 2009 και έκτοτε δεν έχει καμία εμπλοκή με την ενεργό πολιτική. Στη διερεύνηση της δικαιοσύνης που ακολούθησε, αλλά και επιτροπών της Βουλής, διαπιστώθηκε πως οι κατηγορίες που διατυπώθηκαν σε βάρος του δεν ευσταθούσαν και απαλλάχθηκε.
Ο κ. Βουλγαράκης ήταν ένας δεξιός Υπουργός μιας δεξιάς κυβέρνησης που (δυστυχώς), δεν διέθετε το “ηθικό πλεονέκτημα” της – πρώτης φοράς – αριστερής κυβέρνησης του κ. Τσίπρα.
Όταν λοιπόν διαπιστώθηκε πως Υπουργός αυτής της Κυβέρνησης με αρμοδιότητα στις επαναπροσλήψεις υπαλλήλων του δημοσίου που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, είχε μαζί τους επ’ αμοιβή συμβάσεις για την ρύθμιση των υποθέσεών τους (Γ. Κατρούγκαλος), ή όταν Υπουργός μίσθωνε ακίνητο με μίσθωμα χιλιάδων ευρώ ενώ ήταν αδήλωτο (Γ. Βαρουφάκης), ή όταν μητέρα Υπουργού απέσυρε καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από Τράπεζα αμέσως πριν την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων (Ν. Βαλαβάνη), ή Υπουργός εισέπραξε το εφάπαξ της συνταξιοδότησής της από το Δημόσιο, ενώ άλλοι συνταξιούχοι περιμένουν πολύ μεγαλύτερο διάστημα (Θ. Φωτίου), ή Υπουργός είναι βασικός μέτοχος τεχνικής εταιρίας που αναλαμβάνει έργα του Δημοσίου (Α. Φλαμπουράρης), φυσικά δεν τέθηκε κανένα θέμα ηθικής τάξης.
Γιατί όλα αυτά καλύπτονται από το ex officio “ηθικό πλεονέκτημα” της αριστεράς.
