1. Ο λαός μας είναι άκρως συναισθηματικός και σχιζοφρενικός. Έχουμε κόμματα και ομάδες ηλιθίων που, ενώ η χώρα πήρε 300 δις καθαρές επιδοτήσεις και 25 δις άτοκα για επενδύσεις, ζητούν να φύγουμε από την Ευρωζώνη.
Ψηφίζουμε κυβερνήσεις που κόβουν μισθούς και συντάξεις για να χρηματοδοτούν πρόωρες και επικουρικές συνταξιοδοτήσεις, γενναιόδωρα επιδόματα σε ανύπαντρες, μα σπιτωμένες γκόμενες, θυγατέρες αξιωματικών και σε όσους σχετίζονται με τον αθλιότερο θεσμό της χώρας, τη Βουλή.
Δίνουν επίσης χαριστικά επιδόματα σε αγρότες για να μην καλλιεργούν καπνά ή βαμβάκι, αλλά να καλλιεργούν το πρώτο ή το δεύτερο! Επίσης φθηνό ρεύμα στους υπαλλήλους της ΔΕΗ, οι οποίοι απέκτησαν αυτές τις χάρες με την κυνικότητα των συνδικαλιστών τους (Φωτόπουλος κλπ), που δεν δίστασαν να κόψουν το ρεύμα στην Αττική απεργώντας για να «κατακτήσουν με τους δίκαιους αγώνες τους» (;!;) αυτά τα κεκτημένα σε βάρος των άλλων!
Μετά ας μάθουμε πόσοι από το 1,5 εκμ που έχουν μείνει άνεργοι και 250.000 που έχουν μεταναστεύσει, ήταν δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι Συριζαίοι εκδηλώνουν, όπως έγραφα συχνά, αυτή τη σχιζοφρένεια πιο ξεκάθαρα απ’ όλους τους άλλους, με τις αμφιταλαντεύσεις και τις παλινωδίες τους. Κυρίως όμως με τη δραχμολαγνεία και τη «λαϊκή κυριαρχία».
2. Ο Τσίπρας, αυτό το εκβλάστημα της καλοπέρασης, των φτηνών καταλήψεων και διαδηλώσεων και των διαγγελμάτων σε αμφιθέατρα, το ομολόγησε πολλάκις. Είπε και πρόσφατα στη συνέντευξή του στην κα Παπαϊωάννου μια ελάχιστη αλήθεια: Θα μπορούσε να αποτρέψει τη συμφωνία του Ιουλίου και να γυρίσει σαν ήρωας. Μα αυτό θα διαρκούσε λίγες ημέρες μόνο. Μετά θα τον έπαιρναν με τις πέτρες…
Αυτός ήταν ο λόγος, όπως του ξέφυγε στη βλακεία του. Το έκανε για τον εαυτούλη του – όχι όπως ρητορεύει, για τον Ελληνικό λαό!
Αυτό είναι το βαθύριζο πιστεύω του: να μείνω στην εξουσία – έστω ρε παιδιά κι αν δεν έχω ιδέα περί διακυβέρνησης.
Ένα και μοναδικό καλό που προέκυψε από τη διάσπαση της αναρχο-αριστεράς, είναι ότι ξεχώρισαν επιτέλους οι πιο ηλίθιοι, οι ακραίοι δραχμολάγνοι, οι λαφαζαναίοι και λοιποί σύντροφοι.
Κι επειδή αυτοί δεν μας εξηγούν πως η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει, όπως ισχυρίζονται, στην ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία και απομόνωσή της, γι αυτό γράφω εγώ.
3. Λένε πως θα βρουν εναλλακτικές λύσεις, δηλαδή λεφτά για επενδύσεις που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη.
Τέτοια λεφτά δεν θα βρουν από πουθενά. Το έχουν δηλώσει ξεκάθαρα χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ρωσία, η Ευρώπη φυσικά, η Αμερική και οι μπανανίες της Λατινικής Αμερικής.
Λένε πως θα υπάρξει δυσκολία και φτώχεια για μόνο 6-8 μήνες, μα μετά η οικονομία θ’ απογειωθεί!
Δεν εξηγούν όμως οι απίθανοι αυτοί άνθρωποι (και ο τρανός οικονομολόγος Λαπαβίτσας) πως θα επέλθει αυτό το θαύμα της αναπτυξιακής ώθησης. Διότι, είπαμε, κανείς δεν θα έρθει να επενδύσει τα λεφτουδάκια του σ’ ένα κομμουνιστικό καταχρεωμένο κράτος με καθυστερημένους Λαφαζάνηδες, Στρατούληδες κλπ, που μισούν την (φιλ)ελεύθερη οικονομία. Δείτε τι κάνει ο δήθεν λογικός Σκουρλέτης στις Σκουριές αναγκάζοντας να κλείσει μια εξορυκτική επιχείριση με επενδύσεις εκατομμυρίων και πάνω από 2.000 απασχολούμενους. Οπότε… τίποτα. Η μίζερη απομόνωση και στέρηση θα συνεχιστεί επ’ αόριστον.
Το νόμισμα δεν είναι το πρόβλημα του παρόντος. Προσέξτε:
To 1980 1 δολάριο άξιζε 43 δραχμές. Το 2000 η ισοτιμία ήταν 1 δολάριο προς 309 δραχμές. Και ήδη παίρναμε χορηγήσεις κι επιδοτήσεις από την Ευρώπη! Η δραχμή έχασε δηλαδή, σημαντική αγοραστική δύναμη σε σχέση με το δολάριο.
Την ίδια 20ετή περίοδο, παρά την απαξίωση της δραχμής, το εμπορικό έλλειμα από 6 δις δολάρια το 1980, έγινε σχεδόν 19 δις (δηλ. τριπλό), ενώ οι εξαγωγές μόλις και διπλασιάστηκαν από 5 δις σε 10 δις!
Ας μας παρουσιάσουν οι Λαπαβίτσες, Λαφαζάνηδες κλπ, κοστολογημένα χρονοδιαγράμματα με αριθμούς στο περίπου, που να δείχνουν εκτός Ευρωζώνης, την ένδοξη πορεία της κομμουνιστικής ψωροκώσταινάς τους στο δραχμικό μέλλον.
