από τον Νικόδημο
1. Τι θα ψηφίσουμε, λοιπόν;
Πολλά λέγονται και θα λεχθούν σε αυτήν την προεκλογική περίοδο. Ελάχιστα θα έχουν σημασία. Τα πιο πολλά θα είναι τα πολυμασημένα, ανούσια συνθήματα των ανερμάτιστων εραστών της εξουσίας.
Ήδη άρχισαν οι ελαφρύνσεις στη φορολογία! (Βεβαίως, πολύ σωστά θα πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση από 23% σε όσο το δυνατό λιγότερο και να αυξηθεί αλλού ή να γίνουν περικοπές στους μισθούς κι επιδόματα βουλευτών και άλλων παρασιτικών αξιωματούχων.)
Αυτό σημαίνει πως μεταρρυθμίσεις μάλλον θα γίνουν όπως πριν, λειψά ή καθόλου. Αλλά οι μειώσεις στις συντάξεις άρχισαν από τώρα, Αύγουστο! Έτσι θα την πληρώσουν πάλι τα πιο αδύναμα στρώματα των συνταξιούχων.
Όλα τα κόμματα, βέβαια, θα δώσουν “αγώνα” για βελτίωση του Μνημονίου, για αυτοδυναμία, πρωτιά στις ψήφους ή για διαμορφωτικό, ίσως και αποφασιστικό, ρόλο σε κάποια συγκυβέρνηση.
Ο δε Σύριζα μετά την απερίγραπτη αποτυχία του στα πάντα θέλει ξανά την αυτοδυναμία και καμιά συνεργασία (για να μας ερειπώσει πλήρως).
2. Μάλλον έχουν δίκιο όσοι λένε πως ο Αλ. Τσίπρας δραπέτευσε από τις ευθύνες του. Στην πραγματικότητα ουδέποτε ανέλαβε κάποια ευθύνη. Ακόμα και τώρα μετά από επτά μήνες συνεχούς φυγοδικίας, φαυλότητας και φανφαρονισμού, φταίνε οι Ευρωπαίοι δυνάστες και το ΔΝΤ (παρότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν εκβιάζεται), φταίνε οι πρότερες κυβερνήσεις και, τώρα, φταίνε οι αγνώμονες “σύντροφοι” που θέλησαν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους αντί να στηρίζουν αυτήν την αξιοθαύμαστη Πρώτη-Φορά Αριστερά ακολουθώντας και αυτοί τον κ. Κωλοτούμπα! Ο ίδιος έχει το παπικό αλάθητο και αμώμητο.
Αφενός βρίσκεται σε αδιέξοδο πιεζόμενος από τους Θεσμούς, την αντιπολίτευση του φιλοευρωπαϊκού μετώπου, την υπόλοιπη αντιπολίτευση και τώρα τους λαφαζαναίους εξ αριστερών του. Η δε οικονομία έχει κατρακυλήσει σε σχεδόν ασυμμάζευτη κατάσταση (έλλειμμα ήδη 4 δις), με τα κρατικά ταμεία άδεια και τον Ιδιωτικό Τομέα κατεστραμμένο.
Αφετέρου δεν ενδιαφέρεται για μεταρρυθμίσεις ούτε ξέρει (ή θέλει) αυτός και το τσούρμο του πώς να τις κάνουν. Άλλο να μιλάνε για επανάσταση στην Ευρώπη και την επιβολή κομμουνιστικών παλαβομάρων, όπως προσλήψεις στο Δημόσιο ενώ δεν έχεις λεφτά να πληρώνεις τέτοιους μισθούς, ή να σκίζεις Μνημόνια στα μπαλκόνια και στα καφενεία του Σύριζα (πολιτικό γραφείο, κεντρική επιτροπή, κοινοβουλευτική ομάδα κλπ).
Άλλο, όμως, να είσαι κυβέρνηση και νομοθετώντας να εφαρμόζεις πρακτικά τις μεταρρυθμίσεις(που θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί πριν από δεκαετίες) σε έναν λαό που εσύ έχεις ερεθίσει σε τρομερή αρνητικότητα και δυστροπία.
3. Τι εξαγγελίες και υποσχέσεις μπορούν πράγματι να διατυπώσουν στην προεκλογική φλυαρία τους οι κομματάρχες και οι πρωτοκλασάτοι παραθυρόφιλοι των καναλιών;
Θα κόβουν και θα ράβουν, ο ένας το κοντό, ο άλλος το μακρύ, προσπαθώντας να αποδομήσουν κάθε αντίπαλο και να προβάλουν τη δική τους ανωτερότητα.
Φυσικά. Έτσι συμπεριφέρθηκαν όλοι πάντοτε.
Τώρα όμως υπάρχει το 3ο Μνημόνιο που ψήφισαν Σύριζα (υπογραφή Τσίπρας), Ανέλ, ΝΔ, Ποτάμι και Πασόκ. Επομένως η πολιτική της νέας κυβέρνησης είναι προ-αποφασισμένη. Δύσκολα θα βρεθούν ουσιαστικές τροποποιήσεις και πιο δύσκολα εναλλακτικές πολιτικές.
Δεν θα ψηφίσουμε υποσχέσεις και ρητορείες – τουλάχιστον όσοι διακρίνουμε.
4. Ο Πάσχος Μανδραβέλης το διατύπωσε πολύ γλαφυρά στην Καθημερινή 23/8/15:
“Ποια πολιτική δύναμη θα πει φωναχτά ότι και οι αγρότες πρέπει να φορολογούνται όπως και οι υπόλοιποι Ελληνες; Ναι, πρέπει να φορολογούνται λίγο, όπως λίγο πρέπει να φορολογείται κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα. [Αλλά θα πάψουν να είναι κρατικοχαϊδεμένοι, προσθέτω, Ν.]
Ποιος θα εξηγήσει ότι η φορολογική ασυλία ενός μέρους της οικονομίας, δημιουργεί εστίες φοροδιαφυγής στο ευρύτερο κομμάτι της εμπορίας αυτών των προϊόντων και αποτελεί αντικίνητρο για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής;
Ποιος θα μιλήσει για την απελευθέρωση των νέων που θέλουν να επιχειρήσουν, δηλαδή για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων;
Ποιος θα πει ότι πρέπει να κλείσουν τα μισά πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας για να χρηματοδοτούνται επαρκώς τα υπόλοιπα;
Ποιος θα πει ότι η διασπορά των νοσοκομείων σε κάθε κωμόπολη, έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει νοσοκομείο σε καμία περιφέρεια με συνέπεια όλα τα σοβαρά περιστατικά να πνίγουν τα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων; (….)
Ποιος θα πει για την ανάγκη ενός λειτουργικού opengov, έτσι ώστε να μη διορίζονται στον κρατικό μηχανισμό ξαδέλφια, κουμπάροι και σύντροφοι κομματικών στελεχών;
Δυστυχώς αυτά κι άλλα πολλά [διαχωρισμός κράτους κι εκκλησίας, μείωση αριθμού βουλευτών, καμιά συμμετοχή φοιτητων σε καθηγητικές εκλογές κλπ, προσθέτω, Ν] , αφήνονται να λυθούν από τους «κακούς ξένους» και τα «τρισκατάρατα μνημόνιά» τους. Ετσι συκοφαντείται κάθε μεταρρύθμιση που μπορεί να εκσυγχρονίσει τις παραγωγικές δομές της κοινωνίας, συκοφαντείται κάθε προσπάθεια προκοπής του τόπου.”
5. Τα κριτήρια λοιπόν για την επιλογή και ψήφιση κόμματος είναι τώρα δύο και πολύ συγκεκριμένα.
Ποιο κόμμα θα πει την αλήθεια στον λαό;
Μετά, ο συνετός ψηφοφόρος θα συγκρίνει και θα κρίνει τους υποψήφιους των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων με ένα όχι και τόσο εύκολο ερώτημα:
Ποιοι όντως ενστερνίζονται τις μνημονιακές μεταρρυθμίσεις αλλά είναι και ικανοί να τις προωθήσουν, με πάθος και πείρα, ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σχετικά γρήγορα σε ευρωπαϊκή χώρα;
Μόνο έτσι θα επέλθει πολιτική σταθερότητα και η χαμένη αξιοπιστία της χώρας – που θα ελκύσουν τις απαραίτητες επενδύσεις ώστε να βγούμε από την εφιαλτική ύφεση προς την ανάπτυξη.
