1. Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί ο κ Τσίπρας θα θέλει εκλογές το φθινόπωρο, όπως διαδίδεται. Απλά δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις μη-προσωπικές και κάπως δύσκολες χωρίς συλλογική ευθύνη. Κέρδισε τις εκλογές, έστω καλπονοθευτικά και μόλις με 36%, μα το πρόσφατο δημοψήφισμα τον αναβάπτισε με 62%. Αλλά είναι παράφορα ερωτευμένος με την εξουσία, είναι γόνος του κομμουνιστικού σωλήνα και ανήκει σε κομμουνιστικό κόμμα, επομένως οι συλλογικές αποφάσεις του έχουν γίνει δεύτερη φύση, καταναγκαστική και ακαταμάχητη. Μάλλον νομίζει πως με τις εκλογές θα εξασφαλίσει μια νέα αρχή και πιο σίγουρη πρωθυπουργία. Εγώ αμφιβάλλω. Σίγουρα θα ξεκαθαρίσει το θέμα του Λαφαζάνη και άλλων – κάτι που θα μπορούσε να γίνει άνετα αν ο πρωθυπουργός διέθετε λίγη αποφασιστικότητα.
Από το ξεκίνημα του blog έδωσα έμφαση στην ψυχολογική διάσταση των πολιτικών και οικονομικών δρώμενων. Διότι εκεί βρίσκονται τα πραγματικά κίνητρα. Δίχως κατανόηση της αληθινής ψυχοσύνθεσης των πρωταγωνιστών δεν κατανοούμε τα τρέχοντα γεγονότα.
Έτσι όπως είμαστε και συμπεριφερόμαστε, έλεγε ο αποκρυφιστής Γκουρντζίεφ, είμαστε μηχανές, και μάλιστα σε πολλά σημεία ξεβιδωμένες. Αντιδρούμε στα εξωτερικά φαινόμενα γύρω μάλλον παράλογα και μόνο από τον δικό μας αιτιακό κόσμο, από κίνητρα διαθέσεων που σωρεύτηκαν μέσα μας κι έγιναν η προσωπική μας φύση. Είναι ένα μείγμα τάσεων που φέραμε μαζί μας από τη γέννησή μας και συνηθειών που χαράχτηκαν εξίσου βαθιά από ανατροφή και παιδεία. Η φύση αυτή μας καταναγκάζει να αντιδρούμε κάνοντας ή μη κάνοντας κάτι. Δεν είναι καθόλου ακριβές να αιτιολογούμε πως ο Άλφα χτύπησε τον Βήτα επειδή ο Βήτα είχε χτυπήσει τον αδελφό του Άλφα. Τον χτύπησε γιατί ήθελε να τον χτυπήσει, ενώ κάποιος άλλος ενδεχομένως θα του έκανε μήνυση ή, μετά από κουβέντα, θα τον συγχωρούσε.
Τα βασικά κίνητρα είναι, γενικά με σπάνιες εξαιρέσεις, άγνοια, αλαζονεία και απληστία.
2. Κανονικά ο κ Τσίπρας θα πρέπει να χάσει τις εκλογές αυτές, όσο καλά κι αν τις σχεδιάσει, προτού φθάσουν στους ψηφοφόρους οι ειδοποιήσεις για φορολογικές πληρωμές και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Επίσης, κανένα σημαντικό ποσοστό από την κεντροδεξιά δεν θα τον ξαναψηφίσει – από αυτούς δηλαδή που τον ψήφισαν 25/1/15.
Επιπλέον ένα μεγάλο ποσοστό αναρχοαριστερών θα πάει με Λαφαζάνη και συντρόφους.
Όμως τα παραδοσιακά κεντρώα κόμματα και δη η ΝΔ δεν θα ελκύσουν πολύ κόσμο: ούτε ο κ. Μεϊμαράκης πείθει ούτε, και πολύ λιγότερο, η κα Γεννηματά. Ο κ. Θεοδωράκης μπορεί να ελκύσει περισσότερους, όπως και ο κ. Λεβέντης. Μα ούτε αυτοί πείθουν ως ηγέτες. Όλοι τους, κακέκτυπα προηγούμενων κομματαρχών, δίχως μαγνητισμό, δίχως καθαρές φιλελεύθερες αρχές, δείχνουν ανωριμότητα και ανοησία με την άρνησή τους να σμίξουν σε ένα ενιαίο σχήμα. Μόνο η αλαζονεία τους χωρίζει. Ιδεολογικά δεν έχουν πλέον διαφορές.
Ο κ. Μεϊμαράκης πολύ ορθά έκανε τον διαχωρισμό μεταξύ λογικών και παράλογων, υπεύθυνων και ανεύθυνων, αλλά πού ανήκει ο ίδιος και το ασκέρι των βουλευτών της ΝΔ;… Είναι φανερό πως τώρα προσπαθεί να ψαρέψει ψήφους (όπως ο Άδωνις και άλλοι) από τους φαρμακοποιούς και αγρότες και γι’ αυτό δεν υποστηρίζει θερμά τα νέα μέτρα, ενώ ξέρει πολύ καλά πως είναι απαραίτητα. Παίζει πάλι το πελατειακό παιχνίδι. Η απλή αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι όπως και το σύνολο κόμμα εχουν φθαρεί ανεπανόρθωτα. Το ίδιο και η κα Γεννηματά και τα θλιβερά απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ.
3. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή συνεννόησης ή κοινού σκοπού. Διότι είναι αλαζονικός, πεινασμένος για εξουσία και πολύ περιορισμένης νοημοσύνης, όπως απέδειξαν οι απίστευτες αποτυχίες του σε κάθε τομέα διακυβέρνησης εκτός από προπαγάνδα και αντιευρωπαϊκό συναισθηματισμό.
Παρά τη φανερή φαυλότητα και ανικανότητά του εξακολουθεί να φλέγεται με φιλοδοξία να μεταμορφώσει την Ευρώπη και την υφήλιο σε κομμουνιστικό καθεστώς. Και δυστυχώς ο κοσμάκης συνεχίζει να τον βλέπει ως ήρωα! Παρότι τώρα το παίζει αλλιώς, δεν είναι φιλοευρωπαϊστής, όπως σαφώς είναι οι Μεϊμαράκης και Θεοδωράκης, και αν έβρισκε χρηματοδότηση από αλλού, όπως προσπάθησε με την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» του και μετά το παραδέχθηκε με την αφέλεια του καθυστερημένου, θα μας πούλαγε αδίστακτα για να επιβάλει τον καρκινογόνο κομμουνισμό του.
Δυστυχώς και οι ηγέτες στην παρούσα κουρελού αντιπολίτευσης διακατέχονται από την ίδια φαντασίωση φιλοδοξίας για την εξουσία, είτε ως κομματάρχες είτε ως πρωθυπουργοί. Εκτός ίσως από τον κ. Θεοδωράκη, που, παρά την απειρία του, έχει σχετικά καθαρό λόγο. Οι άλλοι του φιλοευρωπαϊκού τόξου δεν διατίθενται να παρατήσουν το αρχηγιλίκι και να υποταχθούν σε άλλον σε ένα ενιαίο κόμμα.
Όλοι ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ – για το συμφέρον της πατρίδας, φυσικά.
Δυστυχώς, λίγη αυτοπαρατήρηση δείχνει πως όλοι εμείς δεν είμαστε πολύ διαφορετικοί. Ως εκπρόσωποι, μας εκφράζουν αρκετά πιστά!
