Η στροφή του κ. Τσίπρα!

από τον Νικόδημο

1. Τις πρωινές ώρες της Κυριακής (12/7) που γράφονται οι γραμμές αυτές ακόμα δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η χώρα μας θα μπορέσει να πείσει τους Εταίρους μας ότι όντως η κυβέρνηση μας θέλει να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και ότι θα εφαρμόσει πλήρως τα σκληρά μέτρα μεταρρυθμίσεων που η ίδια προτείνει. Μετά από τις ύβρεις που εξαπέλυαν οι συριζαίοι εναντίον των Ευρωπαίων, τους αλαζονικούς ερασιτεχνισμούς του ναρκισσιστή, φαντασιόπληκτου  Βαρουφάκη, τις ακατάπαυστες κοροϊδίες και παλινωδίες και κείνο το απαράδεκτο δημοψήφισμα, εμείς μόνοι καταστρέψαμε την όποια εμπιστοσύνη έτρεφαν οι Ευρωπαίοι προς την Ελλάδα.

Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορούν να λειτουργήσουν η αλληλεγγύη και η φιλία που τόσο έχουμε ανάγκη από τους Ευρωπαίους εταίρους μας τώρα.

2.  Πάντως, όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, οφείλω να αναγνωρίσω πως ο κ. Τσίπρας έχει επιδείξει γνήσια αίσθηση βαθιάς ευθύνης με την παραγνώριση του της ιδεολογίας στην οποία ανδρώθηκε, των υποσχέσεων κι εξαγγελιών που διαμοίρασε τόσο ασυλλόγιστα στον λαό, των  μακρών δεσμών του με τους ακραίους “συντρόφους” και της ενότητας του κόμματός του και του εξευτελισμού που τώρα βιώνει ο ίδιος.

Η στροφή του (ή κωλοτούμπα, όπως λεγόταν πριν από 4-5 μήνες) είναι γνησιότατη. Κι αυτό διαφαίνεται όχι μόνο από τα σκληρότατα μέτρα που δέχεται τώρα να επιβάλει σβήνοντας κάθε “κόκκινη γραμμή”, μα και από την ταχύτητα με την οποία κινήθηκε στο παρά ένα μαζί με τον νέο υπουργό του των Οικονομικών, κ. Τσακαλώτο.

Είναι βέβαια πολύ εύκολο να αναφωνήσουμε όλοι εμείς, που επί μήνες τον επικρίναμε, τον χλευάζαμε και τον απαξιώναμε με αναρίθμητα κοσμητικά επίθετα (ανεύθυνος, ανίκανος κλπ. κλπ.), να κομπάζουμε τώρα γράφοντας χαιρέκακα “Το ξέραμε… Σας τα λέγαμε…” και να ανατρέχουμε στα λωλά λάθη και τις πελώριες παραλείψεις της συριζικής κυβέρνησης.

Αυτό όμως που οφείλω να κάνω τώρα (όπως και κάθε Έλληνας) είναι να αναγνωρίσω πως ο κ Τσίπρας έχει κότσια και τη στόφα να είναι πραγματικός ηγέτης, ένας αληθινός πολιτικός, όχι πολιτικάντης, που βάζει το συμφέρον της χώρας του πάνω από αυτό του κόμματός του.

Και λέω “οφείλω” δύο φορές διότι κάθε αναγνώστης ξέρει πόσο ακατάπαυστα και σκληρά, με  ειρωνεία ή ευθεία αποδόμηση, τον επέκρινα για όλα.

3. Βέβαια το ζήτημα δεν τελειώνει εδώ – με τη στροφή αυτή.

Τα μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν και όχι απλώς να ψηφιστούν στη Βουλή. Θα ήταν μικρόψυχο αν τα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα αρνούνταν να βοηθήσουν τον κ. Τσίπρα.

Πρέπει επίσης ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να συνειδητοποιήσει πως ο κομμουνισμός που έχει ενστερνισθεί είναι άκρως ανεδαφικός, επικίνδυνος και καταστροφικός.

Και πρέπει να απομακρύνει από υπουργικές θέσεις, αν όχι από το κόμμα, πρόσωπα όπως ο κ. Λαφαζάνης, ο κ. Στρατούλης, η κα Κωνσταντοπούλου κλπ., που για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικούς τρόπους, μένουν στις κυριολεκτικά “κόκκινες γραμμές” τους.

Ο αρχηγός των φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κ. Φέρχοφσταντ, (όπως και ο αρχηγός των σοσιαλιστών κ. Πιτέλα) έδωσε στον πρωθυπουργό μας καλές συμβουλές για μεταρρυθμίσεις στη γραμμή Χαριλάου Τρικούπη κι Ελευθέριου Βενιζέλου: –

– διάλυση του πελατειακού κράτους

– μείωση του δημοσίου

– άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων

– φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων – εφοπλιστών κλπ.

– ισονομία για όλους χωρίς εύνοιες για διάφορες ομάδες