Είδα και άκουσα τον υπουργό Παιδείας, κ. Μπαλτά, που λογίζεται και φιλόσοφος πανεπιστημιακός, σε πρωινή συνέντευξη – on line? – με την κα Τσαπανίδου (27/4).
Φρικτή εντύπωση.
Αχτένιστος, αξύριστος, αγράβατος, με τσαλακωμένο σκούρο πουκάμισο (άραγε πλυμένο;), έδινε την εντύπωση, όχι στοχαστή ή έστω επαναστάτη, αλλά βρωμοντυμένου άστεγου που δεν ενδιαφερόταν για το ποιοι τον έβλεπαν!
Η ομιλία του δεν ήταν καθόλου καλύτερη.
Δεν άλλαξε, είπε ανάμεσα σε διάφορα άλλα, τον Νόμο Διαμαντοπούλου εκτός από λιγοστά αμελητέα σημεία, διότι τα όσα ισχύουν σε ξένα Πανεπιστήμια δεν ισχύουν κατ’ ανάγκη στην Ελλάδα μας.
Συνήθως οξυδερκής κι αιχμηρή, όταν έχει προετοιμάσει καλά το θέμα της, η κα Τσαπανίδου εδώ και αλλού φάνηκε απροετοίμαστη δίνοντας προσοχή σε μάλλον άσχετες ερωτήσεις ακροατών που έρχονταν στο κινητό της. Στο επιπόλαιο αυτό έπιχείρημα θα έπρεπε να τον στριμώξει ανελέητα αντιτάσσοντας το ρητορικό ερώτημα –
Δηλαδή όλος ο πολιτισμένος κόσμος της Δύσης (αλλά και της Ασίας – Ινδία και Κίνα) από την αρχαιότητα ως σήμερα (Ελλάς, Ρώμη, Βυζάντιο, Αναγέννηση, Ευρώπη, Βρετανία κλπ, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κλπ) έκανε λάθος που συνιστούσε και βράβευε την αριστεία και μόνο για την Ψωροκώσταινα του Σύριζα η αρετή αυτή δεν ισχύει και είναι ρετσινιά;
Οι κύριες απόψεις του δήθεν «προοδευτικού» νομοθετήματος του υπουργού το οποίο δυναμιτίζει τη σύνολη Παιδεία μας έχουν σημειωθεί, αναλυθεί και αντικρουσθεί ως συριζικές ανατρεπτικές σαχλαμάρες συχνά: επαναφορά των «αιώνιων» φοιτητών (που δεν φοιτούν μα είναι απλώς γραμμένοι σε κατάλογο!) και του «ασύλου» (που ενθαρρύνει και θωρακίζει καταλήψεις και μολότωφ)· κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (έτσι που οι φοιτητοπατέρες, συνήθως κομμουνιστές, να μπορούν να παρεμβαίνουν, συνήθως με τη βία, στις διαδικασίες)· πολιτικοποίηση του φοιτητόκοσμου· συμμετοχή των φοιτητών στην εκλογή Πρυτάνεων κλπ· κατάργηση των Συμβουλίων και ξένων καθηγητών και αξιοκρατικών κριτηρίων· κλπ κλπ. Κατά τ’άλλα ο νόμος Διαμαντοπούλου, τον οποίο ο Μπαλτάς και οι «σύντροφοι» στον Σύριζα πολέμησαν με λύσσα να μην εφαρμοσθεί, έμεινε «ανέπαφος»!
Άλλο σημείο που η συμπαθής κυρία παράβλεψε ήταν η απάντηση του υπουργού-φιλόσοφου (ανήκει άραγε στους απόγονους των ύστερων Κυνικών;) σχετικά με την επέμβαση της αστυνομίας στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ και την εκδίωξη των ναρκέμπορων καταληψιών. Τη θεώρησε ορθή, επιβεβλημένη.
Διότι, όπως ο ίδιος εξήγησε, η κατάληψη ήταν παράλογη: οι καταληψίες αυτοί διεκδικούσαν και διαμαρτύρινταν για πράγματα που η κυβέρνηση είχε μεριμνήσει ήδη με νομοθετήματα (κατάργηση φυλακών ύψιστης ασφάλειας, αποφυλάκιση τρομοκρατών κλπ).
Κι εδώ έχουμε την ουσία της άρρωστης νοοτροπίας του «μαρξιστή» υπουργού: οι καταληψίες ήταν παράλογοι να διεκδικούν κάτι που ήδη τους είχε παραχωρηθεί!
Με άλλα λόγια, θα είχαν δίκιο, η κατάληψη της Πρυτανείας ή άλλου δημόσιου κτηρίου θα ήταν εύλογη, η δε αστυνομία δεν θα έπρεπε να επέμβει, αν αυτοί οι άθλιοι φασιστο-μπαχαλάκηδες, που έχουν την ίδια φιλοσοφία με τον υπουργό (ταραχές, καταλήψεις, διαδηλώσεις, ανατροπές) διαμαρτύρονταν με αυτό τον τρόπο για κάτι που το κράτος δεν είχε ήδη φροντίσει! .
Κι εδώ, αν ήταν πιο ξύπνια η κυρία μας, θα έπρεπε να υποδείξει στον υψηλό συνομιλητή της, τη σαθρότητα και αχρειότητα του μηνύματος που στέλνει στους σπουδαστές και νέους γενικά: «Μπορείτε όταν έχετε μια διεκδίκηση να διαμαρτύρεστε δημοκρατικά» όπως διακήρυξε και η σύντροφος Ζωή, «καταλαμβάνοντας ένα υπουργείο, Πανεπιστήμιο ή όποιο άλλο κτήριο θέλετε!»
Όμως, πριν από αυτά όλα, η κα Τσαπανίδου θα έπρεπε να ακυρώσει – live! – τη συνέντευξη λέγοντας πως ήταν ντροπή για έναν υπουργό Παιδείας να εμφανίζεται στην τηλεόραση δημοσίως σαν αγουροξυπνημένος, άστεγος ρακοσυλλέκτης.
