1. Όλοι οι κορυφαίοι δημοσιογράφοι (Καρακούσης, Παπαχελάς και άλλοι – Βήμα και Καθημερινή ) απορούν και εξίστανται με το αλαλούμ των διάφορων υπουργών στον συριζικό συρφετό που παίζει αξιοζήλευτα τον ρόλο κυβέρνησης. Και όλοι γράφουν και ξαναγράφουν πως ο Τσίπρας πρέπει να πάρει αποφάσεις για το ένα ή το άλλο, να διορθώσει ετούτο ή εκείνο και γενικά να συμμαζέψει τους αλλοπρόσαλλους, πολιτικά έκλυτους υπουργούς του.
Νομίζουν, φαίνεται, πως ο Τσίπρας διαφωνεί με αυτά όλα και θέλει κάτι διαφορετικό.
Που όμως βασίζεται η παράξενη αυτή αντίληψη;
Πουθενά!
Ο αρχικόρακας πρωθυπουργός δεν έχει μέχρι στιγμής δείξει να διαφωνεί με κανέναν άλλο κόρακα, δεν έχει διώξει κανέναν από το σμήνος και δεν έχει βγάλει κανενός το μάτι.
Ο Τσίπρας δεν διαφωνεί με τίποτα – εφόσον παραμένει αρχικόρακας, ειδικά τώρα που γίνεται δεκτός με τιμή και χλιδή σε διάφορες πρωτεύουσες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του, όπως πολλών άλλων ανθρώπων και δη στην εξουσία, είναι πως δεν ακούνε. Νομίζει πως μόνο αυτά που κυκλοφορούν στο κεφάλι του έχουν σημασία.
2. Όπως στην προ-εκλογική περίοδο μοίραζε υποσχέσεις αμέριμνα, δίχως όμως κανένα σχέδιο ή πρόγραμμα, δίχως καμιά αντίληψη των κανόνων στην Ευρώπη, έτσι τώρα πορεύεται ή, μάλλον, μένει στάσιμος, βλέποντας και κάνοντας, όπως είναι η συνήθης πρακτική των κομμουνιστών. Αναταραχή και ανατροπή όπου είναι δυνατόν και αναμονή όπου αλλού, και πάντα με την αρμόζουσα προπαγάνδα για την ενοχή των άλλων.
Εμείς θέμε λύση, αμοιβαία επωφελή συμφωνία, έντιμο συμβιβασμό. Οι Εταίροι πιέζουν αφόρητα σα να θένε ρήξη. Όμως αφού δεν ήρθαν σε ρήξη τον Φλεβάρη, ίσως δεν θένε. Εμείς όλοι στην κυβέρνηση συμφωνούμε στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Οι Εταίροι όμως διαφωνούν μεταξύ τους και συσκέφτονται δίχως εμάς για να συμφωνήσουν.
Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη.
3. Ευθύς εξαρχής ο Τσίπρας δήλωνε πως δεν θα υποχωρήσει από τις δεσμεύσεις του που υποστηρίζονται από τον λαό! Ναι, υποχώρησε στο κούρεμα του χρέους, διότι οι Εταίροι το ξεκαθάρισαν αυτό αμέσως. Και υποστηρίζει πως δεν θέλει ρήξη αλλά ίσως οι Εταίροι τη θένε.
Οι συριζίτες, οι διαφορετικές σέχτες, διαφωνούσαν μουρμουδιστά ή φωναχτά, μεταξύ τους , οι μεν θέλοντας το Ευρώ οι δε τη Δραχμή, ακόμα και πριν τις εκλογές 25/1/15.
Πρόσφατα, μέσα στον Απρίλη, ο Λαφαζάνης διακήρυττε με πλήρη γνώση του Τσίπρα πως τίποτα δεν είναι “υπεράνω της λαϊκής βούλησης και της λαϊκής κυριαρχίας” σαλπίζοντας σύγκρουση και ρήξη “με τη γερμανική Ευρώπη” και “τους Εταίρους που επιδεικνύουν συμπεριφορά αδίστακτων ιμπεριαλιστών προς νια μακρινή αποικία”. Τα ίδια λέει κατά καιρούς ο λαλίστατος Στρατούλης. Αυτές τις μέρες δε κι ενώ ο Τσίπρας εκλιπαρούσε πάλι τη Μέρκελ υπερήφανα για βοήθεια, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο Αλμπάνης, μας είπε πως η ρήξη είναι η λιγότερη κακή λύση.
Ποιος λοιπόν θέλει τη ρήξη – άσχετα με την όποια προπαγάνδα;
Κι όμως οι σοβαροί δημοσιογράφοι μας μοιάζουν αφελώς να πιστεύουν πως ο Τσίπρας δεν τα γνωρίζει αυτά όλα! Είναι δυνατόν;
4. Η παιδεία του πρωθυπουργού μας δεν προήλθε από το χριστιανικό κατηχητικό ή τη διδασκαλία περί σεβασμού των νόμων. Συντελέστηκε στην ΚΝΕ με μέντορα τον Φλαμπουράρη και άλλους κομμουνιστές.
Ο κομμουνισμός πρεσβεύει την ανατροπή του αστικού καθεστώτος, και την καθυπόταξη των μπουρζουά νόμων και της θρησκείας. Αυτά τα συντηρείς και τα χρησιμοποιείς (όπως έκανε ο Στάλιν στον πόλεμο – υπέρ πατρίδας και θρησκείας – όταν πια δεν σήκωνε άλλο) για να νανουρίζεις τα ευσυγκίνητα λαϊκά στρώματα και να πετύχεις τους στόχους σου.
Αυτό κάνει ο Τσίπρας. Ναι, πάει στα Θεοφάνεια και ξαμολύει περιστέρια. Και, βέβαια, παρευρίσκεται στον Επιτάφιο κρατώντας λαμπάδα. Μα χωρίς ίχνος ευλάβειας ! Είναι άθεος, αρνείται τον γάμο με τη σύντροφό του και το βάφτισμα στα παιδιά του!
Έχει φιλικές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο, μα καραδοκεί την κατάλληλη στιγμή να αρπάξει τα εκκλησιαστικά “φιλέτα γης” για το κράτος. (Θα ξυπνήσει άραγε ο Αρχιεπίσκοπος;)
5. Όπως κάθε κομματάρχης, κάθε πολιτικάντης και δη σταλινιστής, θέλει την εξουσία. Την ήθελε έφηβος και νέος άντρας. Τώρα την έχει και θα πρέπει να έχει γλυκαθεί με αυτήν και τα ταξίδια σε Βερολίνο, Βρυξέλλες, Μόσχα, Παρίσι, Ρώμη, με τόσες τιμές και καλοπέραση ανάμεσα στους ισχυρούς του κόσμου.
Πήρε το πρώτο πτυχίο του το 2000 στα 26, όταν άλλοι κανονικά το παίρνουν στα 21, 22. Τα πρόσθετα έτη πρέπει να δόθηκαν σε διαδηλώσεις, καταλήψεις και παρόμοιες ενέργειες.
Ήρωάς του ήταν – ίσως είναι ακόμα; – ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Γι’αυτό και ονόμασε τον ένα του γιο Ερνέστο, και τον στέλνει στη φοβερά επαναστατική Σχολή Μωραϊτη.
Ο Τσε, Αργεντινός γιατρός που ποτέ δεν έκανε πρακτική μα εμβάθυνε κι αυτός στον κομμουνισμό από τη νεότητά του, βοήθησε τον Κάστρο στην εξέγερσή του στην Κούβα. Ο ίδιος ως κομισάριος εκτέλεσε μετά την επανάσταση εκατοντάδες “εχθρούς”. Μετά το 1960, τώρα ως υπουργός, επέβαλε αγροτικές και βιομηχανικές μεταρρυθμίσεις (κυρίως κρατικοποιήσεις), που απέτυχαν παταγωδώς βυθίζοντας τη χώρα σε ύφεση και φτώχεια. Αποχώρησε το 1965 και δοκίμασε τον επαναστατικό του ζήλο στο Κογκό, όπου πάλι απέτυχε κι έφυγε άρον άρον. Το 1967 απέτυχε και στη Βολιβία όπου συνελήφθη κι εκτελέστηκε σχεδόν αμέσως.
Ο Τσε απογοητεύθηκε με τον κομμουνισμό της Ρωσίας και του Κάστρο κι έκλινε προς τα παρανοϊκά “άλματα” του Μάο. Υποθέτω πως ο Τσίπρας και ο Λαφαζάνης τα γνωρίζουν αυτά.
Πάντως η επαναστατικότητα του Τσίπρα έχει περιοριστεί πλέον σε προσεγμένη ρητορεία μόνο, για την αναμόρφωση της Ελλάδας, της Ευρώπης και – γιατί όχι – του κόσμου, με ηρωική αντίσταση κατά των Βορειο-ευρωπαίων καπιταλιστών και των προγραμμάτων τους της λιτότητας, και με την απάρνηση της γραβάτας.
Με τη γραβάτα καλά τα πάει. Όχι τόσο καλά με τους Ευρωπαίους, ούτε καν τους Νότιους!
6. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι πως δεν ακούει διότι νομίζει πως μόνο αυτά που κυκλοφέρνουν στο κεφάλι του έχουν σπουδαιότητα. Έτσι δεν ακούει πραγματικά τι του λέει ο Γιούνκερ, ο Ολάντ, η Μέρκελ. Πολλοί άλλοι πρωθυπουργοί και αξιωματούχοι, Έλληνες και μη, έχουν κάνει το ίδιο λάθος. Ακούει μόνο αυτά που ταιριάζουν με τις επιθυμίες ή προσδοκίες του. Δεν ακούει τις προειδοποιήσεις που πραγματικά του διαμηνύουν.
Έτσι και στην τελευταία του επίσκεψη στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες (23/4) άκουσε μόνο τα επιθυμητά ευχάριστα και διαβεβαίωνε τους πάντες πως η συμφωνία ετοιμάζεται με τους δικούς του όρους. Και την επομένη, με πηχαίους τίτλους η Αυγή, η εφημερίδα του Σύριζα, μας πληροφορούσε για το ευχάριστο πλην όμως εντελώς αβάσιμο, φαντασιόπληκτο γεγονός.
Κι εξακολουθεί να μην ακούει και να μην κατανοεί πως οι Τρεις Θεσμοί δεν θα του κάνουν το χατήρι. Του το είπαν από την πρώτη στιγμή πως θέλουν να δουν μεταρρυθμίσεις πολύ συγκεκριμένες, που αντίκεινται στις δικές του επιθυμίες κι εξαγγελίες. Συνεχίζουν δε να του το λένε ποικιλοτρόπως. Επειδή δεν ακούει νομίζει πως σκευωρούν ή συνωμοτούν εναντίον του.
Έτσι τώρα, μετά το φιάσκο, διαδίδουν οι ”οι κυβερνητικοί κύκλοι” του Τσίπρα πως οι Εταίροι επιχειρούν να υπονομεύσουν “το εποικοδομητικό κλίμα” που είχε δημιουργήσει ο ίδιος στις συνομιλίες του με Μέρκελ, Γιούνκερ και Ολάντ, ενώ βέβαια τίποτα τέτοιο δεν είχε συμβεί.
Τι δηλαδή, επιχείρησαν οι υπουργοί Οικονομικών στο Γιούρογκρουπ όλοι να πάνε κόντρα σε όσα είπαν οι προϊστάμενοί τους; Πόσο ανόητος πρέπει να είσαι για να το πιστέψεις αυτό;
Αλλά η ανοησία που παρατηρούμε στους οπαδούς και στα κομματόσκυλα του Σύριζα, και ιδιαίτερα στον κομματάρχη τους, είναι απεριόριστη όπως το σύμπαν.
