1. O Αλέξης μας συνεχίζει να μιλάει με έντονο συναίσθημα λες και βρίσκεται ακόμα στην αντιπολίτευση ή σε προεκλογική περίοδο και με μια φόρτιση σα να πιστεύει πως το Σύμπαν του ανέθεσε να μετασχηματίσει την Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο στα καλούπια του δικού του αναρχοαριστερισμού, μη έχοντας χωνέψει ακόμα την πλήρη χρεοκοπία των αντιλήψεών του.
Οι προγραμματικές δηλώσεις είναι οι προεκλογικές εξαγγελίες του, μα πολύ «κουρεμένες» τώρα. Το σκίσιμο του Μνημονίου και το κούρεμα του χρέους έχουν εξαφανισθεί, αφήνοντας για ηρωικούς κομπασμούς την εκδίωξη της Τρόικας (που αντικαθίσταται από άλλο μηχανισμό ελέγχου!). Οι δε αυξήσεις μισθών και συντάξεων και οι αφορολόγητες 12.000, παραπέμπονται στο απώτερο μέλλον, ενώ μετά από μικρή παύση συνεχίζονται και οι αποκρατικοποιήσεις.
Σε κάθε ομιλία του υπάρχει μια εμετική ρητορεία – για την ελληνική κυκλοθυμική κατανάλωση, δική του αποφόρτιση κι εντυπωσιασμό των ξένων (που δεν δίνουν δεκάρα). Συνεχώς αναφέρεται στη δική του ανδρεία στάση και διαπραγμάτευση: μη-υποταγή, ισοτιμία στην ΕΕ, εθνική υπερηφάνεια, ένδοξη ιστορία κλπ.
Μέχρι τώρα στην πραγματικότητα δεν έχει γίνει καμιά διαπραγμάτευση, δεν παρουσίασε κανένα Σχέδιο και όλες οι δικές του προτάσεις και του Βαρουφάκη απορρίφθηκαν ασυζητητί.
Όταν η ρητορεία, το συναίσθημα και τα συνθήματα παραμεριστούν, απομένουν τρία μόνο επιχειρήματα πάνω στα οποία στηρίζονται οι αξιώσεις της συριζικής κυβέρνησης:
α) Ο λαός ψήφισε Σύριζα λόγω των προεκλογικών εξαγγελιών, άρα επιμένει ο Σύριζα.
β) Θα κάνει βαθιές μεταρρυθμίσεις κυνηγώντας τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο και φορολογώντας τη Μεγάλη Περιουσία. (Αυτές είναι οι μόνες δεδηλωμένες. Καμιά αναφορά σε μείωση κράτους σε βουλευτές, υπουργεία, άχρηστους οργανισμούς, άνοιγμα επαγγελμάτων κλπ.)
γ) Ανάπτυξη –με προσέλκυση ξένων επενδυτών, με διοχέτευση ιδίων (ανύπαρκτων) κονδυλίων και με αυξήσεις μισθών και συντάξεων για τόνωση της ζήτησης άρα και παραγωγής.
Και τα τρία είναι παντελώς παράλογα.
2. Οσον αφορά το πρώτο, καλώς νιώθει ο λεβέντης να δεσμεύεται από υποσχέσεις, αλλά έχει ήδη κάνει αρκετές κωλοτούμπες – και θα κάνει κι άλλες αν θέλει να μείνει στην Ευρωζώνη, όπως διακηρύττει. Όμως τρεις αντιρρήσεις δείχνουν πόσο κούφιο είναι αυτό το επιχείρημα:
α) Οι συνθήκες αλλάζουν, κάποια πράγματα δεν ισχύουν πια και ορισμένες υποσχέσεις πρέπει να εγκαταλειφθούν, όπως έχει γίνει κι ας μην ομολογείται.
β) Μόνο το 36% ψήφισε Σύριζα και το πρόγραμμά του: κι εδώ μια μερίδα ψήφισε για να δηλώσει την αγανάκτησή της με την προηγούμενη κυβέρνηση. Το κυριότερο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 80% του πληθυσμού θέλουν να μείνουν στην Ευρωζώνη πάσει θυσία. Αυτό το γεγονός αναιρεί κάθε δέσμευση, που, με την υλοποίησή της, ενδέχεται να μας βγάλει από την ΕΕ.
γ) Η χώρα μας έχει πληθυσμό 11 εκμ. Τηρουμένης της αναλογίας του 36% από αυτά μόνο τα 4,5 εκμ στήριξαν τον Σύριζα. Αυτά σίγουρα δεν είναι ο Ελληνικός Λαός!
Όταν ο Σύριζα προτάσσει αυτό το επιχείρημα ψεύδεται. Δείχνει επίσης μια τρομακτική αντιδημοκρατική αντίληψη περιμένοντας τα 440 εκμ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών να υποκλιθούν στις απαιτήσεις του. Όπως υπέδειξε ο Σόιμπλε, υπάρχουν 18 άλλα κοινοβούλια με τη δική τους λαϊκή εντολή. Μερικές χώρες έχουν και μεγαλύτερο πληθυσμό και μεγαλύτερη δύναμη. Γι’ αυτό υπάρχουν γενικοί κανόνες και όλα τα κράτη μέλη τους ακολουθούν.
Με ποιο δημοκρατικό δικαίωμα θέλει τώρα ο Σύριζα (δηλ το 1%) να επιβάλει τα δικά του σε όλη την Ευρωζώνη?
3. Οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις είναι παμπάλαιο παιχνίδι που δεν αποφέρει όλους τους αναμενόμενους καρπούς. Το κυνήγι της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου (καύσιμα, τσιγάρα κλπ) ασφαλώς θα αποφέρει αρκετά εκατομμύρια €. Αλλά οι επιτήδειοι θα επινοήσουν νέα κόλπα, θα λαδώσουν τους νέους «αδιάφθορους», θα βρουν νέους «προστάτες». Έτσι πάλι θα φοροδιαφεύγουν πολλά δις!
(Φίλος έφταξε κάτι στο αμάξι του. Ο μηχανικός ζήτησε 180€ με απόδειξη, μα 150 δίχως. Ο φίλος πλήρωσε τα 150. Μικρό το δείγμα μας.)
Μόνο η Γεωφορολόγηση εξασφαλίζει μεγάλη διαφάνεια κι εντιμότητα διότι οι αξίες γαιών είναι πασίγνωστες όπως και οι ιδιοκτησίες. Επιπλέον, είναι το μόνο δημόσιο έσοδο που δεν βάζει φρένο στην ανάπτυξη, αφού δεν αφαιρεί τίποτα από την εργασία και το προϊόν της. Κάθε άλλο κρατικό έσοδο (=φόρος) αφαιρεί κι έτσι λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη.
Τελικά, βέβαια, μόνο αν οι πολίτες είναι έντιμοι και το κράτος φιλικά φιλελεύθερο αποφεύγονται πλήρως οι διάφορες παρασπονδίες.
4. Το τρίτο επιχείρημα είναι η ανάπτυξη. Συνεχής μακρόχρονη ανάπτυξη (δίχως υφέσεις) δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς Γεοφορολόγηση – όπως διέβλεψε ο Άνταμ Σμιθ και οι κλασικοί όλοι.
Ανάπτυξη χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία επίσης δεν μπορεί να υπάρξει, όπως απέδειξαν οι κομμουνιστικές χώρες στον 20ό αιώνα. Γραφειοκρατία, έλεγχοι, κολχόζες, κρατικές επιχειρήσεις και κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή – όλα ή ένα από αυτά σύντομα γεννά διαφθορά και παρακμή. Όσο περισότερο ανακατεύεται το κράτος στην οικονομία τόσο λιγότερη η ανάπτυξη.
Η ιδέα ανάπτυξης μέσω αύξησης εισοδημάτων κι επομένως της ζήτησης ποτέ δεν πέτυχε μακροπρόθεσμα. Μια πιθανή αρχική άνοδος δεν διαρκεί πολύ.
Πολλοί αναφέρονται στο Νew Deal στη δεκαετία 1930 στις ΗΠΑ, μετά αφού η οικονομία, κυρίως αγροτοκτηνοτρόφοι μα και βιομηχανίες, τράπεζες κι εμπορικές επιχειρήσεις, επλήγησαν από το μεγάλο κραχ του 1929. Με αυτό το Deal ο Ρούζβελτ αύξησε εισοδήματα και διοχέτευσε νέα κονδύλια για τόνωση της παραγωγής και μείωση της ανεργίας.
Αυτό είναι παραπλανητικό.
Οι ιστορικοί οικονομολόγοι γνωρίζουν πως παρότι επήλθε μια κάποια βραχεία ανάκαμψη, η πραγματική ανάπτυξη ήρθε με τον πόλεμο (1939 -) καθώς οι βιομηχανίες έκαναν μεγάλα άλματα παραγωγής για να δοθεί βοήθεια στη Βρετανία με όπλα, πολεμοφόδια, πλοία και άλλα προϊόντα, τα δυο πρώτα χρόνια του πολέμου στην Ευρώπη και Βόρειο Αφρική, κι έπειτα για να εξοπλιστεί η ίδια η Αμερική μετά την επιδρομή της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ, Δεκ. 1941.
Οι προσπάθειες ανάπτυξης μέσω αυξημένης ζήτησης βασίστηκαν στο μοντέλο του Κeynes (και του Βeveridge), που όμως αποδείχθηκε λανθασμένο εμπειρικά καθώς στάθηκε ανίσχυρο να εμποδίσει την ύφεση του 1973, και θεωρητικά από διάφορους οικονομολόγους όπως ο R Burgess (Public Revenue without Taxation, Λονδίνο, 1992).
Μόνο μια πλήρως ελεύθερη οικονομία και Γεωφορολόγηση διασφαλίζουν απρόσκοπτη και διαρκή ανάπτυξη. Οτιδήποτε άλλο την εμποδίζει και κάποια ώρα θα οδηγήσει σε ύφεση.
5. Τα επιχειρήματα του Σύριζα έχουν μια λογική τόσο σαθρή που θα την ντρεπόταν κι ένας μέτριος φοιτητής. Οταν όμως προσφέρονται με παχιά πασπαλίσματα υπερήφανου πατριωτισμού και συναισθηματικής ρητορείας βρίσκουν μεγάλη απήχηση στις μάζες του Υπαρκτού Ελληνισμού διότι αυτές κοιτάζουν μόνο άμεσα οφέλη και ανταποκρίνονται συγκινησιακά χωρίς λογική.
Οι κουτόφραγκοι δυστυχώς για μας δεν συνεπαίρνονται από τέτοια υψηλά αισθήματα: δεν ενδιαφέρονται για περηφάνειες, ένδοξα παρελθόντα και μεγαλειώδεις μύθους (όπως της Ιφιγένειας – αναφορά του κ. Τσίπρα στη Βιέννη). Σε σχέση με χρέη και χρήματα θέλουν να ξέρουν απλούς αριθμούς, απλές εξισώσεις, απλά γεγονότα.
Θα δούμε!
