1. Βράδυ της Κυριακής των εκλογών στον ΣΚΑΙ με οικοδέσποινα την κα Κοσιώνη. Παρούσα και η κα Ζωή Κωνσταντοπούλου γνωστή για την ετοιμοπόλεμη ευφράδειά της και τους σοσιαλιστικούς αγώνες της.
Όταν οι άλλοι τη συνεχάρησαν για τη νίκη του Σύριζα, είπε – “Νίκησε ο ελληνικός λαός”. Εντυπωσιακή ατάκα, για μένα δυσνόητη.
Η κα Κοσιώνη όντας απασχολημένη και με τους άλλους καλεσμένους της και με την κάμερα, δεν σκέφθηκε να ρωτήσει τι σημαίνει τέτοια φράση.
Πώς ακριβώς νίκησε ο λαός;… Ποιον ή ποιους νίκησε;…
Και τι κέρδισε με αυτή την υποθετική νίκη;
(Θυμήθηκα και τα λόγια του Ελύτη “Ω νίκη όπου ηττήθηκα…” ή μήπως ήταν “Ω ήττα όπου νίκησα…” Τέλος πάντων…)
Οι αναρχοαριστεροί, που τώρα εξανάγκης θα μειώσουν την αναρχία, αφού πρέπει να “άρχουν” (=κυβερνούν), είναι επιρρεπείς σε τέτοιες φράσεις. Όχι μόνο αυτοί. Κάθε απόχρωσης πολιτικάντηδες ταυτίζονται με τον λαό, θεωρώντας πως ανήκει μόνο σε κείνους!
Αλλά είναι και άλλες δυσερμήνευτες φράσεις όπως “Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται” ή “Ο λαός και μνήμη και κρίση έχει» και παρόμοια.
2. Τώρα, ο Σύριζα πήρε 36,5% μόνο, δηλαδή λίγο πάνω από το ένα τρίτο του λαού που ψήφισε και πολύ λιγότερο από το μισό.
Με ποια, λοιπόν, “δημοκρατική” θεώρηση αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό ή έχει δικαίωμα να τον κυβερνήσει; (Πολλές φορές στο παρελθόν έθεσα το ίδιο ερώτημα ή έκανα όμοια σχόλια για το 40% ή 30% που πήραν το Πασόκ ή η ΝΔ. Με άλλα λόγια επικρίνω το ηλίθιο «καλπονοθευτικό», όπως το έλεγαν οι συριζίτες, εκλογικό σύστημα.) Και οι μεν δεξιές παρατάξεις δεν είναι “δημοκρατικές” μα αυταρχικές, σύμφωνα με την παραδοσιακή σοφία των (αναρχο-)αριστερών. Αλλά που είναι η δική τους δημοκρατική αντίληψη και συμπεριφορά;… Ποια η διαφορά τώρα;…
Εδώ η απλή λογική (του Αριστοτέλη, του Μπέικον, του Μαρξ και άλλων) δεν έχει θέση. Μπορεί ο συλλογισμός αφού Α=Β και Β=Γ, άρα Α=Γ, να ισχύει για κοινές περιπτώσεις στην μη-αριστερή νοοτροπία, όμως ο αριστερισμός, ή πιο επιστημονικά, ο ιστορικός υλισμός, είναι ειδική περίπτωση έξω από το καπιταλιστικό πλαίσιο κι εδώ άλλοι νόμοι ισχύουν.
Ουσιαστικά, ισχύει μόνο αυτό που εξαγγέλλει το κόμμα ή ο κομματάρχης. Έτσι, ναι, παρά το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, η Αριστερά, η εκλεκτή της Ιστορίας, σύμφωνα πάντα με τον ντετερμινισμό του ιστορικού υλισμού, έχει κάθε δικαίωμα να εκπροσωπεί τον λαό και να τον κυβερνά έστω και με μικρό ποσοστό ψήφων (ωσότου το κράτος διαλυθεί στην ενότητα του λαού και ο λαός είναι όντως κυρίαρχος – άσχετα με τις λαθεμένες και ανυπόστατες εξαγγελίες πολλών ανιστόρητων πως ο λαός είναι από τώρα κυρίαρχος).
Έτσι ο λαός όντως νίκησε, έστω και με 36,5%, έστω κι αν το 63,5% δεν ήθελε τη νίκη. (Όπως βλέπετε, τα λόγια του Ελύτη είναι πολύ επίκαιρα.) Αλλά το πεφωτισμένο κόμμα θα τον βοηθήσει να καταλάβει τη σημασία της νίκης του.
3. Και τι αποφέρει στον λαό η νίκη του λαού;
Εδώ υπάρχει μια δυσκολία διότι κανείς, ούτε ο κομματάρχης του Σύριζα, που έχει πολλές σκέψεις, γνώμες και φωνές, δεν ξέρει τι ακριβώς θα εφαρμόσει η κυβέρνηση.
Ναι, υπάρχει το πρόγραμμα ή σχέδιο (Α,Β;) της Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ, Σεπτ 2014):-
Σκίσιμο του Μνημονίου (το οποίο πνέει τα τελευταία του έτσι κι αλλιώς). Κούρεμα του χρέους. Αύξηση κατώτατου μισθού. Αύξηση συντάξεων. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ (σε αξίες ακινήτων κάτω από πχ 250.000 €). Προσλήψεις νέων και επαναπροσλήψεις παυθέντων στο Δημόσιο. Νέες θέσεις εργασίας. Απο-ιδιωτικοποιήσεις και κρατικοποιήσεις …
Μόνο που πολλά και μερικά αντιφατικά λέγονταν από διάφορα στελέχη. Επίσης, δεν υπάρχουν λεφτά για τέτοιες παροχές, εκτός κι αν η κα. Ρ. Μακρή τυπώσει € 300 δις (τα 100 σίγουρα δεν φτάνουν).
Τώρα ακούγονται ακόμα περισσότερα αντιφατικά κι ευτράπελα…
4. Ο εκλαϊκευμένος ιστορικός υλισμός, στον οποίο γαλουχήθηκαν τα ανώτερα στελέχη του Σύριζα, διδάσκει πως δεν υπάρχουν αμετάβλητες αρχές, έστω κι αν οι επιστήμες λένε πως υπάρχουν σταθεροί νόμοι, κι αν δεν υπήρχαν τέτοιοι νόμοι, δεν θα υπήρχαμε ούτε κι εμείς.
Δηλ. μπορεί μια γόπα (το ψάρι) να μη γεννά γουρούνια, μια πέτρα να μη μένει στον αέρα δίχως στήριξη, κάθε πλάσμα που γεννιέται να μη ζει ατελεύτητα κοκ, αλλά, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος “τα πάντα ρει” και όλα αλλάζουν συνεχώς και συχνά απρόβλεπτα στην κοινωνία μας.
Έτσι, πρέπει να είμαστε ευλύγιστοι κι ευπροσάρμοστοι για να ανταποκρινόμαστε σωστά στις αενάως μεταβαλλόμενες συνθήκες. Έτσι, πρέπει να περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθούν οι συνθήκες για να δράσουμε σωστά.
Προς τι, λοιπόν, η βιασύνη και ο σχεδιασμός;
Άλλωστε και ο Μαρξ έκανε τεράστιο σφάλμα προβλέποντας (σύμφωνα με τους νόμους του ιστορικού υλισμού) πως πρώτα θα επαναστατούσαν οι προλετάριοι στις βιομηχανικές χώρες. Αυτοί που επαναστάτησαν ήταν οι Ρώσοι αγρότες και αργότερα οι Κινέζοι – και διάφοροι λαοί που οι Κομμουνιστές έθεσαν υπό την κηδεμονία τους.
5. Ας περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε.
Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, μα θα βρεθούν. Κάπως, κάπου. Κι αν δεν βρεθούν, δεν πειράζει. Δεν είναι το παν. Όπως λέει ο Βαρουφάκης (αντλώντας από την εμπειρία του άραγε;), σημασία έχει ο λιτός βίος. Πάμε παρακάτω.
Οι προτάσεις του Σύριζα θα παρουσιαστούν στα όργανα και συνέδρια της ΕΕ, του ΔΝΤ και όπου χρειάζεται. Θα γίνουν διαπραγματεύσεις. Αν αποτύχουν θα γίνουν άλλες…Είμαστε ισότιμο μέλος της ΕΕ κι αν χρωστάμε τα μαλλιοκέφαλά μας, τι μ΄αυτό?
Εξαρτάται, λοιπόν.
Το κοντό και το μακρύ αυτής της συζήτησης είναι πως η κα. Ζωή μας διαβεβαίωσε με όλη τη χάρη που διαθέτει πως νικήσαμε όλοι, έστω κι αν δεν το ξέρουμε.
6. Ας κλείσω με την κρίση και τη μνήμη του ελληνικού λαού – που αναμφίβολα και κρίνει και θυμάται!
Τους περισσότερους ψήφους τους πήραν, μετά τον Βαρουφάκη (που το 2010 με το αμίμητο ύφος του έκανε όλες εκείνες τις προβλέψεις για την έξοδο μας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στην εθνική μας Δραχμή που σχεδόν επαληθεύτηκαν), οι εξαίρετοι γνώστες της Πολιτικής Επιστήμης – Χαϊκάλης (απόπειρα να τον δωροδοκήσουν), Μακρή (εκτύπωση χρημάτων για τις όποιες ανάγκες μας), Μιχελογιαννάκης (απεργία πείνας, με λίγα μόνο παξιμάδια κρυμμένα στο σακάκι του) και παρόμοιες ιστορικής σημασίας φυσιογνωμίες.
Πάντως εγώ ατενίζω το άμεσο μέλλον με μεγάλη αισιοδοξία. Είμαι βάβαιος πως η Γη θα συνεχίσει να περιστρέφεται στον κεκλιμμένο άξονά της και να σεργιανίζει γύρω από τον ήλιο χωρίς να κόψει ταχύτητα.
