1. Έχω μελετήσει εκτεταμένα πολλά θέματα, ακαδημαϊκά και μη, πολλές απόψεις της ζωής, κοινωνικές και άλλες. Μόνο με τις θετικές επιστήμες δεν τα πάω καλά – Μαθηματικά, Φυσική και Βιολογία, στις διάφορες εκφάνσεις τους. Αλλά αυτές δεν άπτονται του θέματος της Δημοκρατίας, ευτυχώς.
Παραταύτα, δεν καταλαβαίνω τι εννοούν οι άνθρωποι με αυτόν τον όρο. Σε τι αναφέρονται, σε ποια αντικειμενική οντότητα;
Εγώ προσωπικά ποτέ δεν χρησιμοποιώ αυτήν τη λέξη ακριβώς διότι δεν ξέρω τι υποδηλώνει, τι περιγράφει.
Δεν δραματοποιώ, δεν υπερβάλλω. Δεν ξέρω τι εννοούν με τη “δημοκρατία”.
Θα είμαι βαθύτατα ευγνώμων σε όποιον μου στείλει μερικά διαφωτιστικά στοιχεία έτσι που να κατανοήσω αυτόν τον τόσο δημοφιλή όρο.
2. Ακούω (ή διαβάζω) τους πολιτικούς να χρησιμοποιούν τη λέξη και τα παράγωγά της συχνότατα: δημοκρατία, σοσιαλδημοκρατία, δημοκρατική διαδικασία, δημοκρατικά δικαιώματα, εκδημοκρατισμός κλπ. Συνήθως είναι πολιτικάντηδες ή δημοσιογράφοι που ανήκουν στον αναρχοαριστερό χώρο, λιγότερο συχνά στον σοσιαλιστικό και σπανιότερα στον λεγόμενο “καπιταλιστικό” ή “φιλελεύθερο”.
Διακήρυττε π.χ ο κ. Τσίπρας συχνά πως η “δημοκρατία” δεν είναι ξένη στο λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ και πως την κάνουν πράξη στις δικές τους “δημοκρατικές ” διαδικασίες, θα την κάνουν πράξη στους δήμους, στις περιφέρειες και στη διακυβέρνηση της χώρας. Με άλλα λόγια τώρα δεν έχουμε “δημοκρατία”.
Ο Τσίπρας επιχειρεί να μιμηθεί τον “αείμνηστο” Ανδρέα καθώς προσπαθεί να μιλήσει με τον ίδιο στόμφο και να δώσει λαϊκίστικες εξηγήσεις για τα πολλά (αντιφατικά και βορβορώδη) σημεία των πολιτικών εξαγγελιών του αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να απηχεί τον Γιωργάκη.
Τα ίδια έλεγε με τον ίδιο ξεφουσκωμένο στόμφο και ο Γιωργάκης εγκωμιάζοντας το ΠΑΣΟΚ το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του (μέσω Σημίτη). Η παράταξη του, έλεγε, έχει “τη δημοκρατική παράδοση που πάλεψε για τα δημοκρατικά δικαιώματα” και που “έχει παλέψει για ένα Σύνταγμα Δημοκρατίας”!
Πρόσφατα είχαμε το εξής έξοχο από τον κ. Λαφαζάνη: Το Μνημόνιο θα ακυρωθεί “δημοκρατικά”.
Μήπως επίσης (θα πρέπει να) τρώμε «δημοκρατικά», (να) κοιμώμαστε, οδηγούμε, αρρωσταίνουμε, συνουσιαζόμαστε κλπ κλπ?
Τι σημαίνουν όλα αυτά;… Εμένα μου ακούγονται ανοησίες.
3. Μια τεράστια, ανυπέρβλητη δυσκολία είναι ότι τέτοιοι δημαγωγοί της δεκάρας που, σαν τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, εύκολα ελκύουν τις υπνωτισμένες μάζες και ειδικά τις συμφεροντολογικές ομάδες και συντεχνίες τους, ψεύδονται αδιάκοπα και ασύστολα.
Αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολίτες που δεν θυμούνται το σύνθημα του Γιωργάκη και των κολλητών του (Βενιζέλου, Παπακωνσταντίνου, κλπ) ότι “Λεφτά υπάρχουν” ενώ η χώρα ήταν υπερχρεωμένη κι έτοιμη να χρεοκοπήσει!
Τα ίδια ισχυρίζεται και ο Τσίπρας και οι δικοί του παρατρεχάμενοι – με την εκλαμπρότατη κα. Δούρου που τη μια έλεγε πως δεν μιλά για επιδόματα διότι δεν υπάρχουν λεφτά και την επομένη έλεγε πως λεφτά υπάρχουν εφόσον διευθετηθούν οι προτεραιότητες, μια εκ των οποίων είναι τα επιδόματα!
Όπως ο Γιωργάκης, έτσι κι ο Αλεξάκης (Τσίπρας) ισχυρίζεται πως εκφράζει το καινούργιο: εμείς του ΣΥΡΙΖΑ, λέει, δεν έχουμε σχέση με αυτούς που υποσχέθηκαν, εξαπάτησαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα, με τους ανθρώπους που μας οδήγησαν στα βράχια μα σήμερα εμφανίζονται ως σωτήρες!
Προφανώς δεν γνωρίζει όλους τους συνεργάτες και βουλευτές του, ο Αλεξάκης:
Αντώνης Κοτσακάς – υφυπουργός Εργασίας (επί ΠΑΣΟΚ) και κολλητός Τσοχατζόπουλου.
Παν. Κουρουμπλής – 3 φορές βουλευτής επί ΠΑΣΟΚ.
Α. Μητρόπουλος – ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.
Σοφία Σακοράφα – 2 φορές βουλευτίνα επί ΠΑΣΟΚ.
Θεοδώρα Τσάκρη – υφυπ. Εσωτερικών επί ΠΑΣΟΚ.
Δημ. Τσουκαλάς – ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.
Κλπ. κλπ.
Όλοι βουλευτές τώρα του ΣΥΡΙΖΑ!
4. Δεν εχθρεύομαι ή έστω αντιπαθώ τον Τσίπρα περισσότερο από τους κκ. Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη, Καμμένο, Μιχαλολιάκο ή Κουτσούμπα. Ούτε νομίζω πως λέει περισσότερα ψέματα.
Αυτό που με προβληματίζει έντονα είναι η “Δημοκρατία” (και τα παράγωγά της) που πιπιλά με τόση άνεση – σαν να μιλά για φραπέ ή πορτοκάλια.
Τώρα όλοι ξέρουμε τι ονοματίζει η λέξη “φραπές”: είναι ποτό κρύο με αφρό, φτιαγμένο με βάση τον καφέ. Ξέρουμε τι ονοματίζει η λέξη “πορτοκάλι”: είναι ένα σφαιροειδές φρούτο με πορτοκαλί φλούδι και φέτες ζουμερές γλυκιές αλλά ανεπαίσθητα ξινές, που ωριμάζει αρχές Νοεμβρίου.
Όμως τι ακριβώς είναι αυτή η οντότης που λέγεται “Δημοκρατία”;
Αφού τόσοι πολιτικάντηδες αναφέρονται τόσο άνετα και συχνά σ’ αυτήν και αφού ο κοσμάκης στα εκατομμύρια του μοιάζει να την ξέρει καλά και να μην αναρωτιέται για τα χαρακτηριστικά της, θα πρέπει να είναι κάτι πολύ γνωστό – όπως ο καφές ή ένα φρούτο. Ή κάτι αξιοθαύμαστο.
Αλλά είναι;
Ο Τσίπρας ψεύδεται ξεδιάντροπα λέγοντας πως έχει ντυθεί με κάτι καινούριο και δεν σχετίζεται με αυτούς που μας έριξαν στα βράχια της χρεοκοπίας, ενώ φοράει την παλιατσαρία της πιο παρανοϊκής πασοκαρίας στελεχώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με πρώην πασόκους που αρμένιζαν στο πέλαγος της σπατάλης, της συμφεροντολογίας και του υπερδανεισμού. Τώρα μάλιστα, μετά το τρανταχτό χαστούκι που έδωσαν οι αγορές στα ομόλογα μας (πάνω από 8% επιτόκια!), ο Τσίπρας αναπροσαρμόζει όλα του τα προγράμματα!
Μήπως λοιπόν η Δημοκρατία είναι ακόμα ένα ψέμα, ακόμα μια μπαγιάτικη μπαρούφα;
