1. Ασχολούμαι με το ίδιο ερώτημα στο Ε1071: Υπάρχει Θεός; και στο 475. Φιλοσοφία: Υπάρχει Θεός;. Σε κείνα τα άρθρα δείχνω πως υπάρχει μια δημιουργική δύναμη και διαδικασία μα ο θεός των αβρααμικών θρησκειών, ο θεός δημιουργός, ο Αλλάχ, ο Θεός Πατήρ και ο θεός Γιαχβέ είναι ένα ανυπόστατο κόνσεπτ.
Το συνηθέστερο φιλοσοφικό επιχείρημα αυτών των θρησκειών είναι ο ωρολογοποιός: αυτό βασίζεται στην ιδέα του γραμμικού χρόνου. Κάποια ώρα ο Δημιουργός δημιουργεί και αρχίζει η δημιουργία. Αυτή διαρκεί όσο διαρκεί και μετά τελειώνει. Τίποτα πριν, τίποτα μετά. Μόνο ο Θεός.
α) Υπάρχει ένα τεράστιο, περίπλοκο, ποικιλόμορφο σύμπαν.
β) Όλα τα υπάρχοντα πράγματα (μικρά ή μεγάλα) πρέπει να έχουν έναν δημιουργό!
γ) Το σύμπαν σε όλη την πολυπλοκότητά του πρέπει να έχει έναν δημιουργό.
δ) Ο δημιουργός του σύμπαντος πρέπει να είναι ο Αλλάχ θεός, Γιεχωβάς.
2. Το σύμπαν είναι τα γαλαξιακά συστήματα, οι κόσμοι που γνωρίζουμε στον χρόνο και χώρο. Μα υπάρχουν ο παράδεισος και η κόλαση παράλληλα, όμως αθέατα, που επεκτείνονται στην αιωνιότητα του θεού.
Κάποια ώρα το υλικό σύμπαν με τα γαλαξιακά συστήματα και όλα τα πλάσματα του διαλύεται επίσης και οι ψυχές πάνε, οι πιστές και θεοσεβείς στον παράδεισο και οι ασεβείς κι εγκληματικές στην κόλαση· Για όλη την αιωνιότητα του θεού!
Η γη και ο άνθρωπος είναι, θεοσοφικά και αξιοκρατικά, το κέντρο αυτού του σύμπαντος. Διότι είναι οι άνθρωποι αυτού του μικρού πλανήτη σε αυτή τη γωνιά ενός γιγάντιου Γαλαξία που κρίνονται από τον Θεό και στέλνονται στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Το κόνσεπτ είναι βλακωδέστατο φτιαγμένο από πολύ μικρόμυαλους ανθρώπους. Διότι αφήνει έξω ως ασήμαντο το ασύλληπτο μεγάλο σύμπαν (που ενδέχεται να έχει και άλλους πλανήτες σαν τη Γη με ανθρώπους) και συγκεντρώνεται σε ένα απειροελάχιστο κομματάκι του. Είναι σαν να νομίζεις πως το νησί Μύκονος είναι το μόνο αξιόλογο μέρος της γης και πως ο πλανήτης δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει τη Μύκονο!
Στη φωτογραφία βλέπουμε πόσο μικρό είναι το ηλιακό μας σύστημα στον Γαλαξία. Αν η εικόνα αντιπροσωπεύει το σύμπαν ο Γαλαξίας μας θα είναι στην αιχμή του βέλους, στη θέση ηλιακού μας συστήματος!
3. Μα αν, τώρα, ο Δημιουργός Θεός δημιουργεί από το τίποτα, τι είναι αυτό το τίποτα; Και ποιος δημιούργησε τον Θεό;
Εδώ οι θεολόγοι επιδίδονται σε υπεκφυγές. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος, υπήρχε πάντοτε και θα υπάρχει. Είναι παντοδύναμος και μπορεί να δημιουργεί από το τίποτα – έστω και αν μόνο τίποτα προέρχεται από το τίποτα. Μα δεν απαντούν για τη φύση του «τίποτα» αν είναι μέσα στον Θεό ή έξω!
Δεν θέλουν να κοιτάξουν πιο πέρα, έξω από τα στενά όρια των δογματικών αντιλήψεών τους, σε άλλες περιοχές με πιο λογικό σύστημα όπως η παλμική, επαναλαμβανόμενη πράξη της δημιουργίας και η κατάλυσή της από μια απρόσωπη πανίσχυρη, αυθύπαρκτη, απρόσωπη Δύναμη και η Δύναμη αυτή με την επαναλαμβανόμενη δημιουργία να είναι ο Θεός.
