1. Κάνουμε μεγάλο σφάλμα να νομίζουμε πως η ψήφος μας μετρά και οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο ή χειρότερο.
Αλλά, όπως βλέπουμε στα τηλεοπτικά κανάλια ή διαβάζουμε στις εφημερίδες, οι ποικιλόμορφοι ρεπόρτερ σχολιάζουν με μανιώδη, άρρωστη προσήλωση τα αποτελέσματα των «προκριματικών» εκλογών και προβλέπουν τις μελλούμενες εξελίξεις με τους νέους υποθετικούς αξιωματούχους στην τοπική αυτοδιοίκηση ή στην Ευρωβουλή – ο καθένας με τη μυωπία του.
Τι μπορεί να αλλάξει, όντως?… Πώς θα αλλάξει Ο,τιδήποτε αν οι αυτοαποκαλούμενοι πράκτορες της αλλαγής δεν ξέρουν πού εδράζουν οι αιτίες των φαινομένων που χρήζουν αλλαγής?…
Είναι αλήθεια πως κάθε μέρα, κάθε μήνας, κάθε χρόνος είναι και μια μεταβατική περίοδος αφού όλα αλλάζουν από κάτι σε κάτι άλλο. Η γη κινείται κι αλλάζει η θέση της προς τον ήλιο και το φεγγάρι. Ο καιρός αλλάζει. Άνθρωποι πεθαίνουν, μωρά γεννιούνται και όλοι εμείς οι ζωντανοί, όπως όλα τα ζωντανά, μεγαλώνουμε βιολογικά ή χρονικά, βυθιζόμαστε περισσότερο στη φθορά και πλησιάζουμε πιο κοντά στην αναπόδραστη θηλιά του αθέατου οικουμενικού θύτη.
Είναι αλήθεια επίσης ότι, όπως διαπιστώνουν πολλοί επιστήμονες, το πέταγμα μιας πεταλούδας στον Αραβικό ωκεανό, μπορεί να προκαλέσει θυελλώδεις αλλαγές στον βόρειο Ατλαντικό.
Κατά καιρούς μάλιστα βλέπουμε να αλλάζουν κυβερνήσεις και οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες να μεταβάλλονται – προς το καλύτερο ή χειρότερο ή και τα δύο (ανάλογα με τις προσδοκίες μας).
Οπότε, σύμφωνα με τις κοινές ή δημοκρατικές αντιλήψεις της εποχής μας, ναι, η ψήφος μας μετράει και μπορεί, ίσως, να επιφέρει σημαντικές αλλαγές.
Αλλά αυτές οι αντιλήψεις που πηγάζουν από τα όχι και τόσο διάφανα δόγματα της δημοφιλέστατης μας δημοκρατίας παραγνωρίζουν ορισμένες σημαντικές παραμέτρους.
2. Πρώτον, μια και μοναδική ψήφος είναι σίγουρο πως δεν κάνει καμιά διαφορά στον συνολικό αριθμό ψήφων σε μια περιφέρεια που είναι δεκάδες χιλιάδες. Χίλιες ή έστω 500 ψήφοι μπορεί να κάνουν διαφορά. Εξαρτάται από το σύνολο.
Δεύτερον, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, ακόμα κι αν αλλάξει το κόμμα στην εξουσία είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει αλλαγή στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Πχ ο κ. Λαφαζάνης μπορεί να εξαγγέλλει ακόμα ακραίες αντι-ευρωπαϊκές και αντι-μνημονιακές θέσεις αλλά το Μνημόνιο τελειώνει όπου να ’ναι και είναι πλέον αδύνατο να μπορέσει να επιβάλει τον αναχρονιστικό κομμουνισμό του. Μετά, ο κ. Τσίπρας έχει βάλει πολύ νέο-συντηρητικό νερό στο αριστερό κρασί του κλίνοντας ολοένα περισσότερο προς τον σοσιαλισμό παρά τον κομμουνισμό (του κ. Λαφαζάνη). Οπότε με ανάληψη εξουσίας από τον Σύριζα, λίγα πράγματα θα αλλάξουν. Το ίδιο το κόμμα θα υποστεί μεγαλύτερη αλλαγή παρά η πολιτική στη χώρα.
Τρίτον, ακόμα κι αν αναρχοαριστεροί έρθουν στην εξουσία, οι όποιες αλλαγές τους θα είναι επιφανειακές και παροδικές: θα διαρκέσουν το πολύ 15 χρόνια. Όπως δεν υπάρχουν καπιταλιστές, αγνοί, δίκαιοι, έντιμοι και φιλαλήθεις, έτσι δεν υπάρχουν κομμουνιστές με τέτοιες αρετές. Επομένως οι όποιες κομμουνιστικές πρακτικές πολύ σύντομα θα διαβρωθούν από άγνοια, αλαζονεία και κυρίως απληστία, όπως έγινε σε όλα τα κομμουνιστικά ή αμιγώς σοσιαλιστικά καθεστώτα: εκτεταμένη διαφθορά.
Τέταρτον, ζούμε στον Κάλι-γιούγκα των Βεδών ή στη Σιδερένια εποχή του Ησιόδου, όπου, από την ίδια τη φυσική ροή των πραγμάτων, πάμε από το κακό στο χειρότερο – λίγο πιο μακροπρόθεσμα. Οπότε, ακόμα κι αν εφαρμοσθούν καλύτερα μέτρα, η διάρκεια θα είναι μικρή.
Πέμπτον, όχι μόνο η γνωστή μας Ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως λέμε, αλλά μεγάλες περίοδοι εκατομμυρίων ετών. Επιστήμονες από πολλούς κλάδους (Ανθρωπολογία, Αρχαιολογία, Βιολογία κλπ) δέχονται τη δυνατότητα να έχουν υπάρξει άνθρωποι σαν κι εμάς και πολιτισμοί όπως ο δικός μας πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια και να αφανίστηκαν για άγνωστους λόγους – όπως πολλά έμβια όντα του παρελθόντος. Ας μην ξεχνάμε πως ο πλανήτης μας έχει ζήσει περίπου 4 δις έτη! Το είδος homo ‘άνθρωπος’, στην πιο πρόσφατη υλική του εμφάνιση, παρουσιάστηκε μόλις 1,5 εκμ έτη – ένα πολύ μικρό κλάσμα της σύνολης ζωής της Γης.
3. Από την άλλη όμως, ο καθένας και η καθεμιά μας, θέλει να έχει σημασία στο συνεχώς εξελισσόμενο δράμα της δημιουργίας. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως η ψήφος μας θα μετρήσει και, ακόμα, πως κάτι συνεισφέρουμε.
Όπως το περιγράφει η ηρωίδα Jennet στην κωμωδία του Βρετανού Christopher Fry:
Ενδιαφέρομαι
Για τα αισθήματά μου. Νιώθω να θέλω να ‘χω σημασία
Στο θέατρο-παιχνίδι του χρόνου. Αν όχι,
Τότε ήταν της μάνας μου οδυνηρός ο πόνος, η ανάσα μου οδυνηρή,
Οδυνηρή και των οστών μου η συστοίχηση…
Μετά η γυναίκα συνεχίζει σε διαφορετικό τόνο, με διαφορετική αξιολόγηση:
Αν ο χώρος κι ο χρόνος
έχουν σκοπό, θα ενταχθώ σ’αυτόν.
Αν όχι, αν όλα είναι μια φαντασία κομψή
για να μαγεύει χερουβείμ και σεραφείμ
που τόσο επίμονα κραυγάζουν, τότε το λιγότερο
που μπορώ να κάνω είναι να γεμίσω του κόσμου το στριφτό κοχύλι
με τον ανθρώπινο μας ήχο, σαν από θάλασσα βαθιά και να το βάλω
ως του Θεού τ’ αυτί, ωσότου δείξει να έχει όρεξη
για να γευτεί στα χείλη Του την αλμυρή μας θλίψη.
(Τhe lady is not for burning.)
Ο Στάλιν, ο Χίτλερ, ο Ναπολέων, ο Ατίλλας, ο Αλέξανδρος και άλλοι φιλόδοξοι ηγέτες άλλαξαν δραματικά τον κόσμο της εποχής τους, μόνο για να εξαφανιστούν σχεδόν δίχως ίχνος οι αλλαγές στο αδυσώπητο πέρασμα της ανθρώπινης ιστορίας.
4. Μετά από χιλιετίες οι άνθρωποι συνεχίζουν να μελετούν τα λόγια του Μωάμεθ, του Χριστού, του Σωκράτη, του Βούδα, του Λάο Τσε, του Κρίσνα. Αν επίσης αποφάσιζαν να τα εφαρμόσουν στη ζωή, τότε τα πράγματα θα άλλαζαν ουσιαστικά.
