1. Ναι, οπωσδήποτε οι εκλογές έχουν τρομερό ενδιαφέρον αλλά προτιμώ άλλο θέμα.
Πρόσφατη δήθεν ορθολογιστική επέμβαση του Υπουργείου Ανάπτυξης στη λειτουργία των Λαϊκών Αγορών δείχνει ξανά πόσο άσχετοι με την πραγματικότητα είναι αυτοί που εκλέξαμε να μας κυβερνούν.
Προτού συνεχίσω με το θέμα, που καθαυτό είναι δίχως ενδιαφέρον, πρέπει να υποδείξω πως “κρατισμός” δεν σημαίνει μόνο διεύρυνση του Δημοσίου με υπεράριθμους οργανισμούς και υπεράριθμους υπαλλήλους για να βολεύονται “τα παιδιά μας”. Αυτό γίνεται πάντα σε βάρος τίμιας δουλειάς στον ιδιωτικό τομέα που πρέπει να παράγει αρκετά για να συντηρεί τον δημόσιο τομέα με φόρους. Πολύ σοβαρότερη έννοια του κρατισμού είναι η επιδίωξη των κυβερνητών (βουλευτών και πολιτικάντηδων γενικότερα) να επεμβαίνουν σε κάθε επίπεδο και κάθε γειτονιά της κοινωνίας για να οργανώνουν και να ελέγχουν.
Συχνά το κίνητρο τους είναι ο δόλος να αποκομίσουν κάποιο υλικό όφελος για τον εαυτό τους, την οικογένεια, τους φίλους ή το κόμμα τους. Όχι όμως πάντα και αμιγώς. Διότι συχνά επίσης η άσκηση της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός. Η φιλοδοξία γίνεται εξουσιομανία – να διατηρούν την εξουσία και να την ασκούν.
Πολύ εύκολα οι άνθρωποι αγνοούν πως άλλες δυνάμεις ορίζουν τα πεπρωμένα των εθνών και των πολιτών “κι ας τα πελεκάμε όσο θέμε”.
2. Ο συμπαθέστατος κ. Μανδραβέλης βρίσκει “πολύ λογική” την πρόταση του υπουργείου Ανάπτυξης (έστω κι αν αυτό διοικείται από έναν καταφανέστατα ανίκανο πολιτικάντη) “να γίνει μια πρώτη κλήρωση για τις θέσεις και μετά να εφαρμοστεί ένα σύστημα κυκλικότητας: ανά έτος κάθε παραγωγός ή έμπορος θα μετακινείται κατά μια θέση έτσι να έχουν όλοι για ένα διάστημα ‘μαγαζί γωνία’ και δια της μετακίνησης σε διπλανή θέση ουδείς κινδυνεύει να χάσει την πελατεία του” (Καθημερινή, 9/5/14).
Καλά τώρα, είναι σοβαρά αυτά που γράφονται;… Πως στην ευχή ψωνίζει ο κ. Μανδραβέλης;… Πάει σε λαϊκή αγορά;…
Εγώ πηγαίνω σε δύο, σε δύο διαφορετικές περιοχές, κάποτε στον Χολαργό και κάποτε στον Περισσό. Σχεδόν πάντοτε διατρέχω ολόκληρο το μήκος από ένα άκρο σε άλλο δύο ή τρεις φορές. Σπάνια, όταν βιάζομαι τρέχω και αγοράζω τις ντομάτες ή τα φρούτα από συγκεκριμένους πάγκους. Αλλά συνήθως εξετάζω όλα τα προϊόντα. Έχω λίγους πάγκους που επισκέπτομαι τακτικά για ορισμένα φρούτα ή λαχανικά, αλλά εκτός από τις εξαιρετικές περιπτώσεις που βιάζομαι, εξετάζω τα πάντα και τους πάντες – ακόμα και τους αγοραστές!
Μετά ψωνίζω ανάλογα με την ποιότητα και την τιμή.
3. Ναι, πολλοί έχουν τακτικούς προμηθευτές και πάνε μόνο σ’ αυτούς. Μερικοί πάνε σε πάγκους κοντά στο άκρο που τους βολεύει αδιαφορώντας για ποιότητα ή τιμή.
Δεν υπάρχουν μαγαζιά της γωνίας ή κεντρικά με πλεονεκτήματα.
Το ότι κανείς παραγωγός ή έμπορος δεν ένιωθε να αδικείται από την τρέχουσα διευθέτηση αποδείχθηκε περίτρανα με την ολική συμμετοχή στην απεργία. Αν υπήρχαν “αδικημένοι”, αυτοί ενδεχομένως, έμποροι ή/και παραγωγοί, δεν θα συμμετείχαν στις απεργίες, και θα έκαναν γνωστή τη διαφωνία τους στις εφημερίδες και στην τηλεόραση.
Κανείς δεν κερδίζει με το να βρίσκεται στα άκρα ή στις γωνίες. Οι περισσότεροι αγοραστές ψάχνουν για καλή ποιότητα σε χαμηλή τιμή. Και αυτό το πετυχαίνει κανείς μόνο την τελευταία μια, μιάμιση ώρα πριν το κλείσιμο.
Η προβληματική άποψη της Λαϊκής τώρα είναι ότι έχει πάψει πια να είναι “λαϊκή”, δηλαδή φθηνή, κι έχει γίνει ακριβή. Μερικοί πωλητές όχι μόνο δεν κατέβασαν τις τιμές τους στην κρίση, αλλά τις ανέβασαν.
Τώρα, γιατί το υπ Ανάπτυξης αποφάσισε να χώσει την ουρά του σε μια παμπάλαια διευθέτηση για δήθεν εκδημοκρατισμό, ενώ οι πάντες είναι ευχαριστημένοι – αν δεν έχει δόλο έχει πολλή ανοησία.
