1. Ο κ. Σ. Μαλέλης είναι Διευθυντής Ειδήσεων κι Ενημέρωσης στον ΣΚΑΙ. Όντας οπαδός της σοσιαλδημοκρατίας, στις 8/4/14 έγραψε τα εξής για την αναγέννησή της:
“Ο Δημοκρατικός σοσιαλισμός οφείλει… Να ακυρώσει το πελατειακό σύστημα.
Να ενδυναμώσει το Κράτος Πρόνοιας για αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Να περιορίσει το Κράτος στο πλαίσιο των αναγκών των πολιτών και όχι των κομμάτων.
Να κάνει δικαιότερη την αναδιανομή του δημόσιου πλούτου.
Να [ απο-]τελειώσει τα προνόμια μιας μικρής ολιγαρχίας που πλουτίζει σε βάρος του πολίτη.”
(Εδώ παραλείπονται διάφορα περί Ευρώπης.)
Και κυρίως «να δείξει τον απόλυτο σεβασμό στους θεσμούς και σε μια ολοκληρωτική δημοκρατία».
2. Ξέρω πως ο χρόνος ολονών μας είναι περιορισμένος, παρότι τα άλματα της τεχνολογίας αποσκόπησαν στο να δημιουργήσουν πολύ λιγότερη εμπλοκή με χρονοβόρες δραστηριότητες και περισσότερη ελευθερία. Αλλά ζητώ να ξαναδιαβάσετε τα λόγια του κου Μελέλη προσεκτικά…
Ο συγγραφέας απλά συνθηματολογεί στο ύφος κάθε πολιτικού και δημοσιογράφου της σοσιαλδημοκρατίας που νομίζει πως “κάνει έργο”.
Τα μέτρα που τόσο αυτάρεσκα και πλαδαρά προσδιορίζει ο κ. Μαλέλης για την “αναγέννηση” της σοσιαλδημοκρατίας είναι ανεφάρμοστα. Αν ποτέ εφαρμοστούν θα διαλύσουν παντελώς τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία υπάρχει μόνο χάρη στην απουσία αυτών των μέτρων.
Ποιοί πολιτικοί θα “ακυρώσουν” το πελατειακό σύστημα;
Ποιο κόμμα θα “περιορίσει το Κράτος στο πλαίσιο των αναγκών των πολιτών και όχι των κομμάτων”; Ποιες είναι αυτές οι ανάγκες;
Ποιοι και πώς (με ποιο τρόπο) θα κάνουν “δικαιότερη την αναδιανομή του δημόσιου πλούτου”; Τι είναι αυτός ο πλούτος και πως δημιουργείται; Και αφού μιλάμε για ΑΝΑδιανομή, η αρχική διανομή με ποιον (προφανώς άδικο) τρόπο έγινε ώστε τώρα να χρειάζεται δίκαιη αναδιανομή? Και γιατί να μη διορθωθεί εκείνη η πρώτη άδικη διανομή?
Γιατί υπάρχει μια “μικρή ολιγαρχία” και πώς (με ποιο τρόπο) “πλουτίζει σε βάρος του πολίτη”; Οι ολιγάρχες δεν είναι πολίτες;
3. Απορώ πως ο κ. Μαλέλης έγινε Διευθυντής στον ΣΚΑΙ. Όλα αυτά που λέει έχουν ειπωθεί επαναληπτικά μέχρι ναυτίας από κάθε επιπόλαιο πολιτικάντη, ρηχό ρεπόρτερ και σαχλό στοχαστή. Δείχνουν όχι μόνο την αβυσσαλέα άγνοια που έχει επικρατήσει αλλά και την απροθυμία όλων αυτών των ιθυνόντων να μάθουν…
Ένας δημοσιογράφος με πραγματική διάκριση, και μάλιστα Διευθυντής Ειδήσεων θα έπρεπε να εξηγήσει και να διατυπώσει καθαρά, πρώτον, τα αίτια για την κατάσταση που στιγματίζει και, μετά, τους πρακτικούς τρόπους με τους οποίους θα υλοποιηθούν τέτοια μέτρα. Και οι διατυπώσεις δεν θα πρέπει να περιέχουν ασάφειες και αντιφάσεις.
Ως συνήθως, το ζητούμενο είναι η δικαιοσύνη. Και, ως συνήθως, ο δημοισιογράφος μπουρδουκλώνεται με σοσιαλισμό και δημοκρατία…
4. Αυτό που χρειάζεται μια κοινωνία, η όποια κοινωνία, όχι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός και παρόμοιες συνθηματολογικές ανοησίες, είναι λίγη εντιμότητα ή, αλλιώς, η εφαρμογή της πανάρχαιας αρχής ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ. Αυτή είναι η βάση της οικονομικής δικαιοσύνης.
Αυτό είναι θέμα παιδείας. Οι διατυπώσεις “ου κλέψεις” και “ου ψευδομαρτυρήσεις” διδάσκονται σε όλα τα σχολεία της (δήθεν) χριστιανικής Δύσης εδώ και αιώνες. Αλλά τίποτα δεν αλλάζει: όλοι εξακολουθούν να ψεύδονται, να κλέβουν, να εξαπατούν, όπως, όσο και όταν μπορούν!
Αυτό που δεν διδάσκεται είναι το πώς αυτές οι πασίγνωστες και πασιπαινεμένες αρχές θα εφαρμοστούν. Αυτό το θέμα δεν εξετάζεται από τους φωστήρες της πολιτικής, εκπαίδευσης, διανόησης και δημοσιογραφίας. Η εκπαίδευση σε όλα της τα στάδια θα έπρεπε να διδάσκει ακριβώς το πώς εφαρμόζονται αυτές οι γνωστές αρχές.
Και όμως φαίνεται τόσο απλό.
Οι κανόνες “ου κλέψεις” και “ου ψευδομαρτυρήσεις” είναι το ορθό σε κάθε περίσταση. Αλλά δεν εξασφαλίζουν την εκπλήρωση των προσωπικών επιθυμιών και φιλοδοξιών μας. Κι εμείς έχουμε συνηθίσει να επιδιώκουμε την πραγμάτωσή τους υπό την αδιαπραγμάτευτη και αυταρχική καθοδήγηση του εγωισμού μας.
Αλλά γιατί δεχόμαστε ως φυσική μια κοινωνική κατάσταση (καπιταλιστική, κομμουνιστική, σοσιαλιστική, φιλελεύθερη κλπ) που στηρίζεται σε και συντηρείται από απάτη, κλοπή και ψεύδος;
5. Μόνο αν ζούμε ακολουθώντας τους κανόνες “ου κλέψεις” και “ου ψευδομαρτυρήσεις” θα υπάρξει παραγωγική άνθηση και ο πλούτος θα διανέμεται δίκαια. Αυτές τις συνθήκες τις έχω εξετάσει επανειλημμένα σε μερικά, συχνά μακροσκελή, άρθρα μου – χωρίς ασάφειες και αντιφάσεις.
Μόνο αν η ματαιοδοξία του εγωισμού μας καταλαγιάσει θα μπορέσουμε να ζούμε σε χαρούμενη συμβίωση αντί για τη βασανιστική βιοπάλη. Η πρώτη εξασφαλίζεται με το «ου ψευδομαρτυρήσεις» ( αλλά και το «ου βλάψεις») και η δεύτερη εξαλείφεται με το «ου κλέψεις».
Για το παρόν οι πολίτες παίρνουν ακριβώς την αναδιανομή που τους αναλογεί….
