“Οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου συμφώνησαν στην αλλαγή του καθεστώτος των πανεπιστημίων, σε μια σπάνια στιγμή συναίνεσης. Ολα δείχνουν ότι εκείνη η σημαντική προσπάθεια εκφυλίζεται καθημερινά και πως τα πανεπιστήμια ξαναγίνονται όμηροι συνδικαλιστικών και κομματικών φατριών. Οι πολίτες, όμως, θέλουν σοβαρά, οργανωμένα, καθαρά ΑΕΙ για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους, όχι βρώμικους, διαλυμένους κόμβους συναλλαγής. Οι υγιείς δυνάμεις κάθε σχολής οφείλουν να αναλάβουν δράση και πρωτοβουλία πριν ξαναβυθιστούν τα ελληνικά πανεπιστήμια σε τέλμα, χωρίς να μπορούν να δώσουν κάποια προοπτική στα παιδιά που έκαναν τα πάντα για να μπουν σε αυτά.”
Αυτά έλεγε το κύριο άρθρο της Καθημερινής 21/ 2/ 14. Και συμφωνώ με τις διαπιστώσεις για τη σπάνια στιγμή συναίνεσης (και την ευπρόσδεκτη λογική μεταρρύθμιση που προσπάθησε να επιφέρει) και την κατρακύλα όπου “τα πανεπιστήμια ξαναγίνονται όμηροι συνδικαλιστικών και κομματικών φατριών”. Συμφωνώ και με την προτροπή προς τις “υγιείς δυνάμεις να αναλάβουν δράση και πρωτοβουλία” να σώσουν τα πανεπιστήμια.
Μόνο που δεν πολυπιστεύω αυτό το τελευταίο.
Πού ζει, τελοσπάντων, ο κύριος συντάκτης?… Δεν βλέπει και δεν ακούει τι συμβαίνει γύρω του?
Τα πανεπιστήμια και άλλες σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (στην πραγματικότητα, όλα τα σχολεία, γυμνάσια και λύκεια) βρίσκονται υπό κράτος ομηρείας εδώ και δεκαετίες. Πότε ανέλαβαν δράση οι γονείς και οι συνετοί φοιτητές, παίρνοντας ως αφετηρία μας τη Μεταπολίτευση, όπως συνηθίζεται, για να εμποδίσουν τα κόμματα (πρώτιστα της αναρχοαριστερής παράταξης) να πολιτικοποιήσουν αυτή τη σφαίρα και σταδιακά να εκχυδαΐσουν την εκπαίδευση?
Πότε διαμαρτυρήθηκαν γονείς ή φοιτητές και μαθητές για τις απεργίες και για τις καταλήψεις κτιρίων και την απώλεια πολλών ωρών μαθημάτων?
Στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους 2013 έγιναν πρωτοφανείς απεργίες και καταλήψεις με τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά επί τρεις μήνες διότι έτσι θέλησαν οι διδάσκοντες (και ορισμένοι φοιτητές και κομματόσκυλα). Έγινε καμιά διαμαρτυρία από τους άλλους φοιτητές που ήθελαν να κάνουν τα μαθήματά τους? Έγινε καμιά διαδήλωση, παρέλαση ή κατάληψη? Διαμαρτυρήθηκαν οι γονείς με οποιονδήποτε αισθητό τρόπο? Παραπονέθηκαν στους βουλευτές τους ή στους υπουργούς? Παρότι ξόδευαν χρήματα άκαρπα, έκαναν κανένα συλλαλητήριο?
ΟΧΙ είναι η απλή απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Γιατί λοιπόν θα πάρουν τώρα κάποια πρωτοβουλία καλοπροαίρετοι γονείς και φοιτητές και θα αντιστρέψουν την κατιούσα και τη φθορά της εκπαίδευσης?
Αλήθεια, ποια πρωτοβουλία και ποια δράση θα αναλάβουν ώστε να σταματήσει ο εκφυλισμός της Παιδείας? Μήπως και ξέρουν οι ίδιοι? Μήπως ξέρει να τους καθοδηγήσει ο κύριος συντάκτης? Γιατί δεν τους λέει τι να κάνουν ?
Ένα είναι σίγουρο. Όσο οι καλοί δεν κάνουν τίποτα, το κακό θα διογκώνεται και θα διεισδύει παντού.
Υπάρχουν καλοί?
