1. Είναι ωραίο να ξεκινάς το Νέο Έτος με αποκαλύψεις για τους σύγχρονους εθνικούς μας ήρωες. Τους ηρωισμούς των πρωταγωνιστών στο πολιτικό πεδίο, δηλαδή των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου, τους μάθαμε πριν από πολύ καιρό. Συνειδητοποιήσαμε πως και ο κ. Παπούλιας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διαθέτει κότσια και τα λέει έξω από τα δόντια στους Ευρωπαίους Εταίρους μας που μας πολεμούν ακατάπαυστα για να καταληστέψουν τον ορυκτό πλούτο μας και να μη μπορέσουμε να σηκώσουμε κεφάλι. Είναι κι αυτός ένα από τα τελευταία εναπομείναντα πρωτοπαλίκαρα του Αείμνηστου που τόσο μόχθησε για να φέρει την “αλλαγή” στη βαλτωμένη Ελλάδα και να καθορίσει το επίπεδο της μίζας στα 500.000.000 δραχμές – όχι παραπάνω, αν και πρόσφατα μάθαμε πως αυτό το όριο ξεπεράστηκε ήδη επί παντοδυναμίας του. Είναι μάλιστα ο κ. Πρόεδρος ένας από εκείνους που “δάνεισαν” (μάλλον δώρισαν, αφού τα δανεικά αποδείχθηκαν αγύριστα) μερικά εκατομμύρια δραχμές τότε για να αποκτήσει ο Αείμνηστος την αμαρτωλή ροζ βίλλα του.
2. Οι αποκαλύψεις όμως συνεχίζουν αν όχι καταρρακτωδώς τουλάχιστον με ρυθμό έντονο. Ας ευγνωμονούμε τον κ. Κάντα που τροφοδότησε το ενδιαφέρον μας πλουσιοπάροχα αυτές τις γιορτινές μέρες.
Και ξάφνου μάθαμε κι άλλα για τον αξιολύπητο συνταξιούχο κ. Λιάπη. Φαντάζεσθε πόσο κουρεμένη σύνταξη παίρνει αφού, για να γαληνέψει ο ταραγμένος νους του, ο πρώην υπουργός πήγε στη … Μαλαισία! Εκτός από τα ευτράπελα για τις πλαστές πινακίδες ενός μεγαθηρίου τζιπ κλπ, αποκαλύφθηκε πως πήρε και παράνομα δάνεια κι επιδοτήσεις για ξενοδοχειακά κτίσματα που μόνο ως ξενοδοχεία δεν λειτούργησαν. Γι αυτό υποθέτω ο δύσμοιρος συνταξιούχος είχε τόσο μεγάλη ανάγκη γαληνέματος. Θα άκουγε μέσα του, φαίνεται, το ορμητικό φτερούγισμα των Ερινύων.
Και μια νεότερη αποκάλυψη φωτίζει τη βλοσυρή φιγούρα του οργίλου κ. Καμμένου, κομματάρχη των Ανελλήνων. Και αυτός, αποκάλυψε ο θεϊκός Άδωνης, πήρε δάνεια κι επιδοτήσεις κι επιδόθηκε μαζί με τη πεθερά του σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, όπου, στο “ξενοδοχείο” της ήταν ο ίδιος ο μόνος πελάτης ή ένας από δύο – κατά τον ηδύτατο Άδωνη.
Και τώρα ακούμε για παράνομες πράξεις στο Ταχυδρομικό Ταμευτήριο όπου εμπλέκονται διάφοροι τρανταχτοί επώνυμοι, οι οποίοι σίγουρα θα αποδειχθούν αθώες περιστερές στο φως το ιλαρό της αλήθειας.
3. Ας μην απατόμαστε με λεκτικά σχήματα κι ευφημισμούς. Όλοι αυτοί επιδόθηκαν σε μια ύπουλη πειρατεία του Δημοσίου Ταμείου. Είναι πολύ απλά ληστές που κλέβουν τους φορολογούμενους πολίτες. Επίσης οι μισθοί και τα προνόμια όλων των βουλευτών και αξιωματούχων στα υπουργεία συνιστούν μια κυνικότατη κλοπή. Το ίδιο ισχύει για τους φόρους (έμμεσους επίσης), τα χαράτσια και τις απανωτές αυξήσεις στις τιμές ηλεκτρισμού, νερού, διοδίων κλπ κλπ. (Θέλαν να βάλουν ένα χαράτσι 25 Ευρό για κάθε εισαγωγή σε κρατικό νοσοκομείο αλλά το απέσειραν με την πίεση των στοργικότατων πασόκων για να βάλουν 5 λεπτά σε κάθε πακέτο τσιγάρα. Με τέτοια πρόνοια σχεδιάζουν τα πάντα: κόψε εδώ, ράψε εκεί, μπάλωσε πιο πέρα – κι ό,τι λάχει! Και γιατί να μην πληρώνουν 25 ευρώ όσοι εισάγονται σε νοσοκομείο? Απλώς ας υπάρχει διάταξη που να εξαιρεί όλους τους οικονομικά ασθενέστερους.)
Το υπουργείο Οικονομικών, το κράτος για να είμαι ακριβής, είναι ο πιο παθιασμένος πειρατής, ο πιο μανιώδης εκμεταλλευτής κι εκμαυλιστής, ο πιο μεγαλειώδης και συνάμα μίζερος μονάρχης όλων των μονοπωλίων! Γιαυτό όλοι οι κουτοπόνηροι αλλά και οι πονηροί πολίτες θέλουν να συμμετέχουν στις δραστηριότητές του, ακόμα και στα χαμηλότερα κλιμάκιά του.
4. Είναι οι πολιτικάντηδες οι σύγχρονοι μας ήρωες διότι δεν υπάρχουν άλλοι με συγκρίσιμα κατορθώματα και διότι συνεχίζουν την παράδοση των Ομηρικών μας ηρώων. Αμφιβάλλω αν ακόμα και οι ακαδημαϊκοί “σοφοί” (τρομάρα τους) γνωρίζουν πως η πειρατεία ήταν έντιμη απασχόληση εκείνων των λατρευτών ανδρών της Ομηρικής περιόδου.
H αρπαγή σκλάβων και λαφύρων στον πόλεμο, η ληστεία και πειρατεία ήταν όχι μόνο διαδεδομένες και αποδεκτές αλλά και εγκωμιαζόμενες πράξεις!
Στην Οδύσσεια ο χοιροβοσκός Εύμαιος λέει στον Οδυσσέα, που η Αθηνά είχε μεταμορφώσει σε γέρο με κουρελιασμένη χλαμύδα ( 14.9889-91): “Άσπλαχνοι κλέφτες καταπατούν ξένες χώρες κι ο Δίας τους δίνει άδεια να τις λεηλατήσουν και να γυρίσουν στην πατρίδα τους με πλοία φορτωμένα”! Και ο Οδυσσέας μετά καυχιέται ( 14.233-6) – “Εννιά φορές ηγήθηκα στους πειρατές καπετάνιος και με ταχύπλοα καράβια κούρσεψα ξένες χώρες αρπάζοντας πλήθος λάφυρα …” Νωρίτερα (Οδ 3.74-6) στην Πύλο, ο Νέστορας ρωτά τον Τηλέμαχο. “Ποιοί κι από πού είστε, ξένοι; Έμποροι για δουλειά ταξιδεύετε ή μήπως είστε πειρατές;”
Τη μοίρα των κατοίκων μιας πόλης που κατακτήθηκε την περιγράφει ζωντανά η χήρα του Έκτορα Ανδρομάχη, στην τελευταία ραψωδία της Ιλιάδας ( 24.724-746): “Τώρα που εσύ [Έκτορα] πέθανες … όλα τα παιδιά και όλες τις σεμνές μητέρες θα μας ρίξουν στα πλοία [οι νικητές Αχαιοί] … κι εσύ, γιε μου θα γίνεις σκλάβος και θα δουλεύεις σε σκληρό αφέντη … αν δεν σε ρίξουν από την κορυφή του κάστρου να τσακιστείς …”.
5. Αλλά δεν είναι μόνο εχθρούς ή ξένους που κουρσεύουν, σκλαβώνουν, βιάζουν ή σκοτώνουν οι ανδρείοι αυτοί πολεμιστές. Δυστυχώς τα ίδια κάνουν και σε δικούς τους συμπολίτες και ομοεθνείς.
Γενικότερα, όπως φαίνεται καθαρά σε διάφορα εδάφια, γέροντες και παιδιά που δεν είχαν ισχυρούς προστάτες έχαναν περιουσία, ελευθερία ή και τη ζωή τους. Πχ, η Ανδρομάχη ανάμεσα στα γοερά κλάματα της λέει πως το παιδί της τώρα είναι ορφανό και παντέρημο και ξένοι θα σφετεριστούν τα χωράφια του (Ιλιάδα 22.489-90) ενώ ο γιός του Νέστορα μιλώντας στον Μενέλαο για τον Τηλέμαχο, γιό του Οδυσσέα, λέει πως πολλά βάσανα υποφέρει κάθε παιδί στον οίκο του όταν λείπει ο γονιός του και δεν έχει προστάτες να βοηθήσουν ( Οδύσσεια 4.168-70).
Ο Μενέλαος πάλι καθώς αναθυμάται τη βοήθεια του Οδυσσέα στον πόλεμο αναφωνεί ( Οδύσσεια 4.178-81) πως θα χάριζε στον συμπολεμιστή του μια πόλη ως ανταμοιβή αδειάζοντας την από τους κατοίκους της που ήταν υπήκοοί του! Πολύ χειρότερος αναδεικνύεται ο περιλάλητος Αχιλλέας που χολώθηκε όταν ο Αγαμέμνων του πήρε την ωραία Βρισηίδα και, μιλώντας με τον αγαπημένο του Πάτροκλο, στέλνει μια προσευχή στους θεούς Δία, Αθηνά και Απόλλωνα, να σκοτωθούν όλοι οι Τρώες αλλά και οι Αχαιοί [δηλαδή οι συμπολεμιστές του!] ώστε ο ίδιος και ο Πάτροκλος μόνοι τους να καταλάβουν τα ιερά τείχη της Τροίας ( Ιλιάδα 16.97-100).
Δεν ξέρω γιατί ακριβώς αλλά ο Αχιλλέας μου θυμίζει τον Αλέξη Τσίπρα. Ίσως λόγω αμέριμνης νεότητας που ευλογήθηκε από ευνοϊκές συγκυρίες και γελαστής εγωπάθειας.
6. Οι ήρωες εκείνοι δεν έκρυβαν την αχαλίνωτη εγωπάθεια τους, την έπαρση και την εμμονή στην ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Μετά ήρθε ο Σωκράτης με την ηθική του και τους προκάλεσε πολλή ενόχληση. Έτσι εκείνοι και οι δημοκρατικοί πολίτες τον έβγαλαν από τη μέση καταδικάζοντας τον να πιεί κώνειο – όλα με νόμιμες διαδικασίες, ακόμα και ψευδομάρτυρες στη Βουλή.
Μετά ήρθε ο χριστιανισμός και χάλασε τελείως την ηρωϊκή εκείνη συμπεριφορά. Η παράδοση συνέχισε βέβαια με όλη την ορμή της, αλλά τώρα έπρεπε να λειτουργεί υπογείως, καλά κεκαλυμμένη για να τηρούνται τα προσχήματα της νέας αθεόφοβης θρησκείας. Και η παμπάλαια παράδοση των αρχαίων ηρώων – χωρίς όμως την αφοβία τους για τον θάνατο – βλέπουμε να παραμένει ολοζώντανη, επιστρωμένη με τη χριστιανική ηθική. Όπως κάθε ηθική, και αυτή σιγά σιγά ξεφτίζει, φυσικά, καθώς οι ήρωες της κυβέρνησης ξέρουν πως οι ίδιοι δένουν και λύνουν με πλήρη ασφάλεια στην ασυλία τους.
Και οι απλοί πολίτες μη έχοντας ισχυρή προστατευτική αντίσταση κολλούν το μικρόβιο και λένε – Γιατί να μην κάνω κι εγώ ό,τι γουστάρω; Ποιος είσαι συ που θα μου πεις;…
