1. Τον τελευταίο καιρό, μετά τη δολοφονία του κ. Φύσσα από στέλεχος της Χρυσής Αυγής, ακούμε και διαβάζουμε πολλά για την ωμή βία που εκδηλώθηκε στα πολιτικά πράγματα, για το “δημοκρατικό/συνταγματικό τόξο” των πολιτικών κομμάτων και για τα δύο “άκρα” έξω από το τόξο.
Ευτυχώς αυτά όλα δεν είναι δυσνόητα θέματα, όμως απορώ για την επιπολαιότητα με την οποία πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές και παρουσιαστές κάθε είδους, τα χειρίζονται αποφεύγοντας, ή όντας ανίκανοι, να τα αναλύσουν σε κάποιο βάθος και να βοηθήσουν έτσι τον κόσμο να τα καταλάβει ουσιαστικά.
2. Ας δούμε, λοιπόν, αυτό το περιβόητο τόξο που, στην πραγματικότητα, είναι ανύπαρκτο, αφού όλα τα κομματα της Βουλής βρίσκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκτός τόξου!
Οπωσδήποτε η Χ(ρυσή) Α(υγή) επιδίδεται σε πράξεις εγκληματικές που παραβιάζουν το Σύνταγμα καθώς και το κοινό ποινικό δίκαιο. Αλλά όπως υπέδειξε ο “φύρερ” του κόμματος κ. Μιχαλολιάκος, αν σταματήσουν οι κρατικές επιχορηγήσεις στη ΧΑ, το κόμμα δεν θα πάθει τίποτα διότι έχει πόρους αρκετούς και δεν χρωστά τίποτα. Αν όμως οι επιχορηγήσεις στη ΝΔ και στο Πασόκ σταματήσουν, αυτά τα κόμματα θα βρεθούν χρεοκοπημένα και οι κκ Σαμαράς και Βενιζέλος στη φυλακή.
Τα όργια σπατάλης και τα χρέη των κομμάτων που θεωρούνταν να βρίσκονται εντός του “τόξου” είναι πασίγνωστα.
Μια δεύτερη αντισυνταγματική πρακτική είναι η προκλητικότατη άγνοια της αρχής του Συντάγματος ότι οι τρεις εξουσίες – η δικαστική, η εκτελεστική (υπουργοί και γενικά κυβέρνηση) και νομοθετική (βουλευτές) – πρέπει να είναι χωριστές. Αυτή η αρχή τηρείται μόνο στις ΗΠΑ όπου άλλα πρόσωπα είναι οι βουλευτές και γερουσιαστές (νομοθετική εξουσία) και άλλα τα μέλη της κυβέρνησης του Προέδρου, υπουργοί δικαιοσύνης, εξωτερικών, οικονομικών κλπ (εκτελεστική).
3. Ένα τρίτο κολάσιμο αμάρτημα είναι η περιφρονητική παραγνώριση κάθε δημοκρατικής έννοιας στη δομή και λειτουργία τόσο της ίδιας της κυβέρνησης μας όσο και των κομμάτων που αυτοτοποθετούνται μέσα στο “δημοκρατικό τόξο”.
Η βαθύτερη έννοια της “δημοκρατίας” (αυτό δηλαδή που εννοούν οι πολίτες γενικά) είναι “δικαιοσύνη”. Αυτή η έννοια είναι προφανής με την απουσία της στην κυβέρνηση και στα κόμματα, ακόμα και στα “προοδευτικά” ή “δημοκρατικά”, όπως αυτο-ονομάζονται. Η πρακτική έννοια, όμως, που αποτελεί την καρδιά της δημοκρατικής κατάστασης είναι η απόφαση της πλειοψηφίας και η αποδοχή της από τη μειοψηφία.
Η κατάσταση που σήμερα επικρατεί είναι στην πράξη δικτατορία του κομματάρχη ενώ στην κυβέρνηση έχουμε τη δικτατορία του πρωθυπουργού. Και είναι τόσο προφανής όσο και αποκρουστική η πειθήνια χαμέρπεια των κομματόσκυλων προς τον φύρερ τους καθώς και των υπουργών ή κυβερνητικών βουλευτών προς τον πρωθυπουργό.
Αλλά η χειρότερη, η οφθαλμοφανέστερη καταστρατήγηση κάθε έννοιας δημοκρατίας είναι το κατάπτυστο εκλογικό σύστημα (αποδεκτό από όλα τα κόμματα εντός κι εκτός του “τόξου”) με το οποίο μια μειοψηφία του 35% (ή έστω 45%) επιβάλλει τις ηλίθιες αποφάσεις του στην πλειοψηφία.
Για την ύπαρξη αυτού του παραλογισμού, δίνεται η βλακώδης εξήγηση (!), πως αναδεικνύει “ισχυρή κυβέρνηση”.
Και βέβαια το μόνο πράγμα που δεν είχε η χώρα τα τελευταία 30 χρόνια είναι “ισχυρή κυβέρνηση”.
Οι μόνες κυβερνήσεις που είχαμε τα τελευταία 35 χρόνια είναι κυβερνήσεις απατεώνων που δεν νοιάστηκαν ούτε στο ελάχιστο για το Έθνος ως σύνολο.
4. Παραθέτω στη συνέχεια ένα άρθρο του Κ. Ζούλα (σ12, Καθημερινή ,Κυριακή 22/9/2013) το οποίο δείχνει ανάγλυφα, με ένα παράδειγμα ανάθεσης έργου, το είδος ισχυρών κυβερνήσεων που είχαμε.
Η «Θέμις» ήταν τυφλή στις αναθέσεις έργων
Ποια συγκλονιστικά νέα στοιχεία αποκαλύπτει η έρευνα της «Κ» τις δύο τελευταίες εβδομάδες
Του Κωνσταντίνου Ζούλα
«Από τον διενεργηθέντα δειγματοληπτικό έλεγχο στα εκτελούμενα έργα της Εταιρείας προέκυψε ότι η δημοπράτησή τους στις περισσότερες περιπτώσεις διενεργήθηκε κατόπιν εισήγησης της Τεχνικής Διεύθυνσης κατά φάσεις εργασιών με ξεχωριστές αναθέσεις (!), είτε κατόπιν διαπραγματεύσεων (!), είτε και απευθείας (!), και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις με ανοικτό ή κλειστό διαγωνισμό (!) Επισημαίνεται επιπλέον ότι μετά τη διαδικασία της σύναψης συμπληρωματικών συμβάσεων, υπήρξαν περιπτώσεις απευθείας αναθέσεων, με νέες συμβάσεις στον ίδιο ανάδοχο (!), με καινούργιο, όμως, προϋπολογισμό (!) και με τον χαρακτηρισμό του ως «νέου» για την αποπεράτωση των ήδη εκτελούμενων εργασιών» (!)
Αν απορείτε ποιος έχει συντάξει τον πρόλογο, η απάντηση είναι το Ελεγκτικό Συνέδριο. Πρόκειται για τον τελευταίο έλεγχο (που έγινε προ δεκαετίας) στη διαβόητη «Θέμις Κατασκευαστική». Τη δημόσια δηλαδή εταιρεία που έχει την ευθύνη της κατασκευής δικαστικών μεγάρων και φυλακών. Αν αναρωτιέστε τι απέγινε ύστερα από εκείνον τον έλεγχο που ανέδειξε όλες αυτές τις κραυγαλέες περιπτώσεις διασπάθισης πολλών εκατομμυρίων ευρώ προφανώς θα απογοητευτείτε. Οι διαπιστώσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου (που στη γλώσσα των μυημένων μεταφράζονται σε απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους, συμπληρωματικές συμβάσεις για να δικαιολογούνται «καπέλα» στα ίδια έργα κ.λπ.), βρίσκονται ακόμη στο συρτάρι -αν όχι στον κάλαθο των αχρήστων- κάποιων υπουργών. Την ίδια «τύχη» άλλωστε είχαν και δύο ακόμη έλεγχοι που έγιναν στη «Θέμις» επίσης το 2004. Τόσο οι Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης όσο και το ΣΔΟΕ, επίσης ανέδειξαν ότι η Θέμις Κατασκευαστική θα μπορούσε να εδρεύει στην ορεινή… Σικελία, όπως είπε στον γράφοντα με αφοπλιστική ειλικρίνεια πρώην στέλεχός της! Αλλά παρόλα αυτά η εν λόγω εταιρεία ζει και βασιλεύει ωσάν όλα τούτα να μην κατεγράφησαν ποτέ.
Η «Κ» τις τελευταίες δύο εβδομάδες επιχείρησε μια δημοσιογραφική έρευνα για τα έργα και τις ημέρες της εν λόγω εταιρείας που κατέδειξε εξόφθαλμα σκανδαλώδεις υπερκοστολογήσεις υπό καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας. Δικαστικά Μέγαρα που στοίχισαν τρεις φορές πάνω από τον προϋπολογισμό τους, ανακατασκευές κτιρίων που κόστισαν όσο να τα χτίσεις «από την αρχή» όμοιες φυλακές που εμφάνισαν στο τελικό κόστος τους διαφορές ακόμη και 7 εκατομμυρίων ευρώ (με απαντητική παραδοχή της ίδιας της εταιρείας)!
Τα στοιχεία αυτά είναι, βέβαια, στη διάθεση της Δικαιοσύνης στην προκαταρκτική έρευνα που διετάχθη με αφορμή τα δημοσιεύματα της «Κ». Καθώς ωστόσο η «Θέμις Κατασκευαστική» θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει και ένα «πολιτικό case study», χρήσιμη θα ήταν σήμερα η παράθεση κάποιων ενδεικτικών γεγονότων. Ενδεικτικών για την «υπευθυνότητα» που «διαχειρίστηκαν» μια δημόσια εταιρεία με τόσο μεγάλο μπάτζετ οι εκάστοτε «πράσινοι» και «γαλάζιοι» κυβερνώντες…
Η εν λόγω εταιρεία ξεκίνησε το 1996 επί αειμνήστου Ευ. Γιαννόπουλου. Ο υπουργός τοποθέτησε τότε ένα διευθύνοντα σύμβουλο της αρεσκείας του ο οποίος άνευ οποιασδήποτε αξιολόγησης (ΑΣΕΠ δεν υπήρχε) προχώρησε κατά το δοκούν στη στελέχωση της «Θέμιδος». Μεταξύ άλλων διόρισε ως Τεχνικό Διευθυντή όλων των έργων έναν κύριο χωρίς καμία προϋπηρεσία, ο οποίος εργάζεται μέχρι σήμερα και -άκουσον άκουσον- ελέγχεται για παραποίηση του πτυχίου του (!) με έγγραφη καταγγελία συναδέλφων του. Με ανάλογη «σοβαρότητα» αντιμετώπισε τη Θέμιδα και η Ν.Δ. Ο Αν. Παπαληγούρας, όταν ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης, διόρισε διευθύνοντα σύμβουλο έναν πρώην δήμαρχο (εννοείται της περιφέρειάς του), ο οποίος είχε ως τυπικά προσόντα ένα πτυχίο… εξατάξιου Γυμνασίου! Ο δε Σωτ. Χατζηγάκης που διαδέχθηκε τον Παπαληγούρα έκανε κάτι ακόμη πιο πρωτότυπο. Αφού έκρινε ότι χρειάζονται 60 επιπλέον υπάλληλοι (πέραν των 120), ίδρυσε και ένα παράρτημα της «Θέμιδος» στα Τρίκαλα (τη δική του περιφέρεια δηλαδή) που -άγνωστο γιατί- λειτουργεί έως σήμερα. Μικρό δείγμα τέλος της «λιτότητας και της οικονομίας» στην οποία δίδει προτεραιότητα -κατά δήλωσή της- η σημερινή διοίκηση είναι ότι ακόμη και οι νεόκτιστες φυλακές της Κέρκυρας παραδόθηκαν με κόστος που υπερέβη το 50% του αρχικού τους προϋπολογισμού (από 15 εκατ. ευρώ «σκαρφάλωσαν» στα 22,8 εκατ. ευρώ).
Όλα τούτα δεν καταδεικνύουν τίποτα άλλο από κάτι μάλλον αυτονόητο που είθε να αποφασίσει όποιος δικαστικός λειτουργός πραγματοποιήσει τον αναγκαίο διαχρονικό έλεγχο της εν λόγω εταιρείας: Να ανοίξουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί όλων των προσώπων (και των συγγενών τους) που είχαν θέσεις ευθύνης ή και σχετίστηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τη «Θέμιδα» τα τελευταία 18 χρόνια. Δεδομένου ότι σε πόθεν έσχες υποχρεώνονται ετησίως και διά νόμου και οι δικαστικοί λειτουργοί, θα είναι μάλλον παράδοξο να μην το αποδεχθούν τα στελέχη της «Θέμιδος». Όχι μόνον γιατί υπάγονται στο υπουργείο Δικαιοσύνης και γιατί διαχειρίστηκαν από το 1996 τεράστια κρατικά κονδύλια. Αλλά και γιατί θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μην σπιλώνονται όλοι για τους λίγους…
Αυτόνομη λειτουργία μέχρι Ιούλιο του 2015
Το απίστευτο είναι ότι η κυβέρνηση, αντί να επισπεύσει τη συγχώνευση της όζουσας εταιρείας με τις δύο άλλες κατασκευαστικές του Δημοσίου (ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ) προκειμένου να αλλάξει το ταχύτερο ο τρόπος λειτουργίας της και να αποκατασταθούν επιτέλους η διαφάνεια και η νομιμότητα, από προχθές δρομολογεί (με τροπολογία στη Βουλή) την παράταση στην αυτόνομη λειτουργία της «Θέμιδος» μέχρι τον Ιούλιο του 2015 ! Η πολιτική ηγεσία δηλαδή -άγνωστο γιατί- αθέτησε για μια ακόμη φορά τη δέσμευσή της να συγχωνευθούν οι τρεις εταιρείες που σημειωτέον έχει ψηφισθεί στη Βουλή το 2011!
Ο τραγελαφικός τρόπος, όμως, που προωθούνται οι τάχα μεταρρυθμίσεις αποδεικνύεται κι από το εξής: Πριν από την απόφαση του 2011, από τη «Θέμις Κατασκευαστική» βγήκαν σε εφεδρεία 53 υπάλληλοι. Οι περισσότεροι όμως εξ αυτών εργάζονται και σήμερα στην εταιρεία! Ξέρετε γιατί; Διότι με μεταγενέστερη Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β 468 28/2/2012) κρίθηκε ότι «χρειάζονται για την απρόσκοπτη λειτουργία της» μέχρι να συγχωνευθεί η «Θέμις». Δηλαδή με την προχθεσινή τροπολογία τουλάχιστον μέχρι το 2015…
Μάλιστα, ενώ οι επιστρέψαντες κρίθηκαν υποτίθεται «απαραίτητοι», υπάρχουν περίπου τριάντα συνάδελφοί τους που με τη μέθοδο της «διάθεσης» και των «αποσπάσεων» πληρώνονται μεν από τη Θέμιδα, αλλά έχουν ήδη μετακομίσει ρουσφετολογικώς σε διάφορα υπουργεία…
Πηγή: Καθημερινή
