1. Η κλεπτοκρατία καλά κρατεί διεθνώς.
Η δική μας, στην ένδοξη κοιτίδα της δημοκρατίας, πελατειακής πολιτείας, φοροδιαφυγής, υπουργικής ανευθυνότητας, ασυνάρτητης αντιπολίτευσης και λοιπών παλαβομάρων, έχει καταντήσει πια ανιαρότατο αφήγημα.
Τώρα αναδύεται λαμπερά χρυσοπράσινη και στη θαλασσοφίλητη Κύπρο.
2. Είναι γενικότερη διαπίστωση πως ο κ. Δ Χριστόφιας, που σχεδόν παντού πάντοτε προκαλούσε μειδιάματα με την έλλειψη καλλιέργιας και μόρφωσης (ακόμα και στους κομμουνιστές εντός κι εκτός Κύπρου), είναι ο χειρότερος Πρόεδρος της Μεγαλονήσου από την ανεξαρτησία της στα μισά του 20ου αιώνα.
Όπως ο δικός μας «αείμνηστος» Ανδρέας, διαπνεόταν κι αυτός από άκρατη λαϊκίστικη σοσιαλμανία, γαλουχημένος στο σοβιετικής νοοτροπίας ΑΚΕΛ, και, όπως ο πρώτος, επιδόθηκε σ’ ένα όργιο διορισμών στο Δημόσιο και δανειοληψιών, συνεισφέροντας έξοχα στον εκτροχιασμό της οικονομίας που κατέληξε στην έκρηξη της τραπεζικής σούπερ-φουσκας – και της νυν κρίσης.
Σαν τον «αείμνηστό» πάλι, που αρνήθηκε να παρουσιατεί στο δικαστήριο, έτσι κι αυτός τώρα αρνείται να προσέλθει να καταθέσει στην Ερευνητική Επιτροπή για την οικονομία διακηρύττοντας πως «θα είναι ταφόπετρα για τη δημοκρατία εάν περιπέσουμε στο φοβερό λάθος να δικάζουμε πολιτικούς».
Είναι φανερό πια πως, όπως ακριβώς ο δημοκρατικότατος (!) «αείμνηστος», και ο κ. Χριστόφιας θεωρεί εαυτόν υπεράνω τέτοιων ποταπών νόμων και διαδικασιών, έστω κι αν αυτά συνιστούν τη Συνταγματική τάξη και την ουσία της δημοκρατίας. Και το βρίσκει τώρα πολύ εύκολο να αποποιείται κάθε δικής του ευθύνης ρίχνοντας το φταίξιμο σε άλλους και κυρίως στους Ευρωπαίους που, όπως λέει, εμπόδισαν τη Ρωσία να δώσει (κι άλλο) δάνειο – σάμπως κι αυτό θα έσωζε την αγκομαχούσα οικονομία της Κύπρου!
3. Και ήρθε η μεγάλη αλλαγή: στην Προεδρία ανήλθε ο κ. Ν Αναστασιάδης από τη δεξιά παράταξη – λανθασμένα λέγεται «φιλελεύθερη» ενώ δεν έχει σχέση με την ιδεολογία του κλασικού φιλελευθερισμού. Αυτός είναι άλλο ανέκδοτο. Ενώ οι Ευρωπαίοι πρότειναν, όταν ξέσπασε η κρίση, να κουρέψουν μόνο τις μεγάλες καταθέσεις (που ήταν κυρίως των Ρώσων κι έπαιρναν υψηλά επιτόκια) δίχως να πειράξουν τις μικρές, αυτός με άριστη πολιτικάντικη (κουτο)πονηριά αντιπρότεινε να κουρευτούν όλες – ξένες, ντόπιες, μεγάλες και μικρές! Αλλά η Κυπριακή Βουλή απέρριψε αυτή τη λύση, κι όλοι κατέκριναν τους Ευρωπαίους! Σε τελική ανάλυση φταίνε και οι Ευρωπαιόι νερόβραστοι ηγέτες.
Δυστυχώς είναι πολιτικάντηδες τέτοιας νοητικής καθυστέρησης που κυβερνούν τις οικονομικές τύχες των πολιτών τους παντού σήμερα. Διότι, άσχετα με τις όποιες συνθήκες, το κούρεμα καταθέσεων καταστρατηγεί αισχρά τη θεμελιώδη αρχή της πίστης κι εμπιστοσύνης, αρχή καλής διακυβέρνησης και καλής κοινωνικής συμβίωσης, με την οποία κάθε τράπεζα έχει τη μέχρι τώρα γενικώς αναγνωρισμένη ευθύνη να διαφυλάσσει στο ακέραιο τα ποσά που οι πολίτες εμπιστεύονται στη φύλαξη της.
Έτσι, πέρα από τα ποικίλα παρανοϊκά φορολογικά συστήματα που καταληστεύουν τα προϊόντα της εργασίας των πολιτών, η κρατική ληστεία έχει νομοθετημένα τώρα επεκταθεί και στις αποταμιεύσεις τους. Παραδόξως, μα όχι εντελώς ακατανόητα, αυτή η ευρύτατη νομο-συγκαλυμμένη κρατική κλεψιά έχει γίνει γενικώς αποδεκτή στην «πολιτισμένη» Δύση!
4. Σ’ ένα λεπτομερές άρθρο, ο κ. Σεϊτανίδης (Καθημερινή 18/8, Οικονομική, σ5) αναλύει τα τεκταινόμενα στο Κυπριακό τραπεζικό σύστημα περιγράφοντας πώς η Τράπεζα Κύπρου έχει απορροφήσει την υγιή (ή καλή ) Λαϊκή και πώς θα εκκαθαριστεί το «κακό» κομμάτι της δεύτερης.
Παρουσιάζονται τα ποσοστά διάφορων μετόχων και τα σενάρια εξυγίανσης.
Η νέα Τράπεζα Κύπρου θα έχει μάλλον δύο οντότητες: μια καθαρά εμπορική και μια επενδυτική-κτηματική, η οποία δεύτερη θα δανειοδοτεί επιχειρήσεις αξιοποίησης γαιών (δηλαδή κερδοσκόπους ή, πιο απλά, σπεκουλαδόρους).
Όλα αυτά έχουν αρκετό ενδιαφέρον πληροφοριακά.
Όμως τρία τινά, ίσως πιό ενδιαφέροντα, δεν αναφέρονται.
Πρώτον, η ανηθικότητα της Κυπριακής Κυβέρνησης που πρωτοπαρουσιάστηκε με τις γελοιότητες του κ. Αναστασιάδη (και των Υπουργών του, φυσικά). Αυτή η κυβέρνηση διαβεβαίωνε πως δεν επρόκειτο να γίνει «κούρεμα» καταθέσεων. Αλλά την ιδια ώρα, ή λίγο αργότερα, φαίνεται πως το επικείμενο κούρεμα γνωστοποιήθηκε σε «ημετέρους», οι οποίοι έδρασαν άμεσα, όπως αποδείχθηκε από πολλές μεταφορές καταθέσεων που έγιναν πριν την επίσημη ανακοίνωση του κουρέματος και το κλείσιμο των τραπεζών.
Δεύτερον, η εξαπάτηση συνεχίζεται ακάθεκτη. Μετά το άνοιγμα των τραπεζών στην Κύπρο και αφού ο πρώτος πανικός καταλάγιασε, ανακοινώθηκε πως οι καταθέτες του εξωτερικού θα μπορούσαν να μεταφέρουν τα κεφάλαια τους έξω από την Κύπρο με τη λήξη των προθεσμιών. Αυτή η απόφαση αναιρέθη με Προεδρικά Διατάγματα που προέβλεπαν μεταφορά μόνο 5.000 ευρώ ανά άτομο στη λήξη της προθεσμίας και την αναγκαστική επανατοποθέτηση του υπόλοιπου ποσού στην ίδια Τράπεζα Κύπρου.
Αυτό το μέτρο ίσως δεν θα πείραζε τόσο εμετικά (παρότι αντιβαίνει τις πρότερες διαβεβαιώσεις αυτής της ανερμάτιστης κυβέρνησης και καταστρατηγεί τη βασική αρχή της ΕΕ να υπάρχει ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων στις χώρες της), αν τα επιτόκια αντιστοιχούσαν με αυτά άλλων χωρών. Όμως ενώ στην Ελλάδα αυτή την ώρα, 26/8ου , τα επιτόκια για μια κατάθεση Ευρώ 100000 κυμαίνονται από 3,5% σε 3,15%, στην Κύπρο είναι μόλις 2,5%. Έτσι μεταφέροντας και τοκίζοντας δικά της αποθέματα σε Ελληνική τράπεζα η Τράπεζα Κύπρου έχει τεράστιο κέρδος (περίπου 30%) σε βάρος των Ελλήνων καταθετών της, των οποίων τα χρήματα κρατούνται σε ομηρία σαν να βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση!
Ανήκουστο – για τους «αδελφούς» Κυπρίους.
5. Όπως καταλαβαίνετε, αναγνώστες μου, ο τίτλος του άρθρου δεν είναι ούτε υβριστικός ούτε υπερβολικός, αλλά μάλλον αντικειμενικός. Στην πραγματικότητα η γλώσσα μας, κοινή και στην Κύπρο, δεν έχει επάξια επίθετα για να αποδώσει αυτόν τον μαφιόζικο καταναγκασμό.
Υπάρχει και μια Τρίτη άποψη που εναρμονίζεται πλήρως με όλη αυτήν την συμπεριφορά όντας ένα πρόσθετο σύμπτωμα της γενικότερης εγκληματικής νοοτροπίας που επικρατεί στο κατά τα άλλα πανέμορφο νησί.
Σε αντίθεση με την Ισλανδία, όπου επικρατεί ακόμα το πνεύμα των εύρωστων Βίκινγκ και οι υπεύθυνοι διώχθηκαν και καταδικάστηκαν (ελαφρότατα, έστω), στη Μεγαλόνησο κανείς πολιτικός ή τραπεζικός δεν διώχθηκε για τις αναίσχυντες απάτες και κλοπές που διαπράχθηκαν και προκάλεσαν τόση ταλαιπωρία σε ντόπιους και ξένους.
Όπως είπε ο κ. Χριστόφιας, «θα είναι ταφόπετρα για τη δημοκρατία (προφανώς δεν εννοούσε διαφθορά), εάν περιπέσουμε στο φοβερό λάθος να δικάζουμε πολιτικούς». Έτσι αυτός ο γελοίος εκπρόσωπος του κομμουνισμού μας λέει πως οι πολιτικοί δεν πρέπει να δικάζονται, όποια κατάχρηση εξουσίας ή άλλη εγκληματική πράξη κι αν διαπράξουν, διότι – ακούστε καλά – έτσι καταστρέφεται η δημοκρατία! Αλλά ας σημειώσουμε πως αυτή η αντίληψη είναι γνωστότατη στη Μητέρα Ελλάδα όπου εφαρμόζεται ανελλιπώς.
Η τωρινή κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη και οι δικαστικές αρχές έχουν επεκτείνει την ατιμωρησία και στους τραπεζίτες. Ακολουθούν επίσης το λαμπρό παράδειγμα των Ελληνικών κυβερνήσεων να μη θίγουν το πελατειακό σύστημα πολιτικαντηδων και ψηφοφόρων απολύοντας υπεράριθμους υπαλλήλους από το διογκωμένο Δημόσιο.
Παντού πάντα τελικά και αποφασιστικά μετρά ο ανθρώπινος παράγων. Με «ηγέτες» τύπου Χριστόφια, Αναστασιάδη, Σαμαρά κλπ , τι να περιμένουμε;…
