1. Ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών κι επομένως κάποιας αμεριμνησίας κι αισιοδοξίας – εκτός κι αν είσαι στη συνεχώς διογκούμενη τάξη των στερημένων.
Αυτή η κατάσταση και διάθεση ουδόλως αναιρεί ή χαλαρώνει την εδραιωμένη λαβή της άγνοιας στην οποία ζούμε, σκεφτόμαστε, γράφουμε και μιλάμε, πάντα νομίζοντας όμως πως βιώνουμε την πραγματικότητα και γνωρίζουμε την αλήθεια. Ούτε και στην υψηλότερη έκφραση αισιοδοξίας μας περνά από τον νου μας πως κι αυτό θα παρέλθει και θα μείνουμε με τα αδιατύπωτα ερωτήματα που γοργά παραμερίζουμε για να μη βασανιζόμαστε.
2. Η ρόδινη αισιοδοξία είναι απλωμένη τελευταία στους τίτλους άρθρων φιλικά προσκείμενων προς την κυβέρνησή μας. Κι επισημαίνω δύο αιτίες που είναι δύο εξελίξεις στα πρόσφατα γεγονότα.
Η μια είναι η (εντελώς φανταστική) αναβάθμιση της χώρας μας από δύο πράγματα. Πρώτον, το πέρασμα του αγωγού ΤΑΡ από τη βόρεια περιοχή που θα προσφέρει μερικές θέσεις εργασίας, ίσως μερικές χιλιάδες. Δεύτερον, η πολυδιατυμπανισμένη επίσκεψη του Πρωθυπουργού μας στην Ουάσιγκτον.
Το ότι ο αγωγός θα περνά από ελληνικά χώματα δεν σημαίνει πολλά. Οι μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας θα είναι προσωρινές κι αποτελούν ελάχιστο ποσοστό του συνόλου των ανέργων.
Το ότι ο κ. Σαμαράς σάλταρε στην Ουάσιγκτον και μίλησε με τον Πρόεδρο Ομπάμα σημαίνει πολύ λιγότερα, όπως και όλες οι άλλες επαφές του εκεί. Όταν εξετάσεις όλα τα λεγόμενα με απάθεια διαπιστώνεις πως πρόκειται για μια όχι πολύ μεγάλη τρύπα στο νερό.
Ναι, η Τουρκία περνά δύσκολες ώρες με την αυταρχικότητα του Ερντογάν και τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων. Αλλά τυχαίνει να είναι μεγάλη χώρα με μεγάλο πληθυσμό, μεγάλες αγορές και αξιόμαχες πολεμικές δυνάμεις στα σύνορα με τη Συρία, το Ιράκ, την Περσία και, κάπως , τη Ρωσία. Και μόνο ηλίθιοι θα νομίζουν πως η Αμερική θα διακόψει σχέσεις και θα βασιστεί ολοκληρωτικά σε πολιτικάντηδες όπως ο Σαμαράς ή … ο Τσίπρας!
3. Η δεύτερη αιτία για την αισιοδοξία κι ευφροσύνη των προ-κυβερνητικών μαζών είναι η πολιτικο-οικονομική μας πρόοδος με γρήγορους ρυθμούς μείωσης ελλειμμάτων παντού και μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα. Κι ας αποκαλύπτονται νέα σκάνδαλα με συντάξεις για τυφλούς και άλλους ανάπηρους ή ανίκανους μανδαρίνους.
Κατά ορισμένους υπολογισμούς υπάρχουν αποδεδειγμένα περίπου 7.000 επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή άτομα που εγκλημάτησαν με ποικίλα μέσα και κόλπα για να καταχρασθούν με διάφορους τρόπους το δημόσιο χρήμα. Εντούτοις τώρα μόλις απολύθηκαν μερικοί, περίπου 400. Κι εδώ παρατηρούμε δύο παράξενα.
Πρώτον, επί χρόνια τώρα πληρώνονταν κανονικότατα αντί να αναγκαστούν να πληρώσουν για τη ζημιά που προκάλεσαν. Δεύτερον, κανείς υψηλά ιστάμενος Υπουργός, Υφυπουργός, Γενικός Γραμματέας, Διευθυντής κλπ δεν διώχθηκε νομικά, σάμπως και όλοι αυτοί ήταν και είναι αμέτοχοι ευθύνης! Ενώ στην πραγματικότητα, αυτοί θα έπρεπε να τιμωρηθούν πρωτίστως και να καλύψουν χρηματικά τις ζημιές. Είναι πολύ παράξενη αυτή η αντίληψη δικαιοσύνης, που αρκείται με την απόλυση (ή και πολύ λιγότερα) αντί να επιβάλει πλήρη αποκατάσταση.
Τα κρατικά έσοδα μειώνονται, φυσικά, αφού δεν υπάρχει ανάπτυξη και παραγωγή, παρά μόνο μερικές αποκρατικοποιήσεις που συνίστανται κυρίως στην πώληση κρατικών ακινήτων σε χαμηλές τιμές (ενώ αν αυτές είχαν γίνει πριν τρία χρόνια …)! Ίσως κάποια ξένα συμφέροντα επενδύσουν στον καταχρεωμένο μας Τραινοσε, αντί, και πάλι, να φορολογήσουν τις αξίες γαιών παρακείμενες σε όλα τα κομβικά σημεία των συγκοινωνιακών δικτύων κι έτσι να αποκομίσουν την πρόσοδο που αυτά τα ίδια τα δίκτυα έχουν δημιουργήσει, όπως κάνουν λίγες πιο διορατικές κυβερνήσεις και όπως υπέδειξα στο Τροχοί της τύχης .
4. Αλλά η πολιτικάντικη νοοτροπία δεν αλλάζει, όχι μόνο διότι υπάρχει εγγενής νοητική ανεπάρκεια αλλά και διότι πρέπει να συνεχίζονται οι πελατειακές συναλλαγές μεταξύ πολιτικάντηδων και ημετέρων.
Βλέπετε, καθώς «βελτιώνεται» η πολιτικοοικονομική κατάσταση, όπως διατυμπανίζεται, η καταπληκτική μας κυβέρνηση ετοιμάζεται πάλι να «βγει στις αγορές»!
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι θα αρχίσει να δανείζεται (πάλι) ακριβότερα από τα δάνεια που μας δίνει το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση! Με άλλα λόγια, θα μείνουμε χρεοκοπημένοι ες αεί, ωσότου δηλαδή οι νέοι δανειστές αρχίσουν να ζητούν (πάλι) την αποπληρωμή των δανείων.
Δεν μάθαμε ακόμα μετά από τόση ταλαιπωρία πως δεν μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Και είναι σίγουρο πως με τέτοια Παιδεία δεν θα το μάθουμε ποτέ.
5. Και τι λένε οι αναλυτές, οικονομολόγοι, συντάκτες, κλπ;
Τίποτα!
Παρασύρονται από εντελώς αδικαιολόγητο κύμα ευφορίας και θεωρούν όλες αυτές τις ανόητες αντιλήψεις αιτία ενθουσιασμού για τη σπουδαιότητα της χώρας, ή τουλάχιστον αιτία «συγκρατημένης αισιοδοξίας».
Η άγνοια είναι τέτοια που νομίζουν πως αρκεί να αλλάξουμε κάποιες δομές στη Δημόσια Διοίκηση (μεταρρυθμίσεις!) και ξαφνικά θα έρθει η Βασιλεία του Θεού με αφθονία καλοπέρασης για όλους.
Δεν μπορούμε να χωνέψουμε το απλό γεγονός πως η κατάσταση θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει ριζικά η νοοτροπία μας.
Ο κ. Μανδραβέλης, που κατά τα άλλα φαίνεται να ανήκει στους ικανότερους δημοσιογράφους-αναλυτές, τον τελευταίο καιρό προωθεί την ιδέα πως η αποκέντρωση, δηλαδή η μεταβίβαση εξουσίας και ευθύνης από τα Υπουργεία στις Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα βελτιώσει την όλη κατάσταση. Κι επειδή γνωρίζει πως οι μεγαλύτερες εστίες διαφθοράς είναι στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις, πρόσφατα σε άρθρο του (Καθημερινή, 18.08.2013) δικαιολόγησε τα γραφόμενά του λέγοντας πως η διαφθορά και ανικανότητα στην Κεντρική Κυβέρνηση είναι πολύ μεγαλύτερη από τους Δήμους.
Ναι, συμφωνώ, πως όσο λιγότερο κράτος έχουμε τόσο το καλύτερο αλλά μόνο με δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, εφαρμόζεται η Γεωφορολόγηση και καταργούνται άλλοι φόροι. Δεύτερον, γίνεται μια τιτάνια (και ανέφικτη στην παρούσα συγκυρία) προσπάθεια να αλλάξει νοοτροπία ο λαός. Αυτό το δεύτερο σημαίνει – ο λαός να εκπαιδευτεί ορθά και να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι φιλαλήθεις, έντιμοι, δίκαιοι και νομιμόφρονες. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί με το να γίνονται ξηλώματα και μπαλώματα στο υφιστάμενο σύστημα Παιδείας όπως συνηθίζεται από τις κουφιοκέφαλες κυβερνήσεις μας.
Τέτοιες προϋποθέσεις είναι ανύπαρκτες.
Αν δεν επανέλθει η Ηθική στην παιδεία και συμπεριφορά μας, όσα πλούτη και αν αποκτήσουμε, όσα συστήματα και αν εφαρμόσουμε, θα μείνουμε μια μίζερη χρεοκοπημένη μάζα υπαρκτού Ελληνισμού με ένα ένδοξο παρελθόν μόνο – και διηγώντας το να κλαις!
Έλεγχοι σε τουριστικές περιοχές (6-18/8ου) έδειξαν πως περί τους μισούς επιχειρηματίες (586 σε 1256) φοροδιαφεύγουν. Γιατί όχι! Όταν οι κυβερνήτες μας κατακλέβουν με ποικίλους τρόπους τον κοινωνικό πλούτο μας φανερά και ατιμώρητα το ίδιο θα κάνουν και οι κοινοί. Ας μεταρρυθμιστεί ξανά το φορολογικό σύστημα. Η φοροδιαφυγή δεν θα μειωθεί. Δεν είναι μόνο οι κοινές περιπτώσεις τουριστικών και παρόμοιων επιχειρήσεων. Πολύ χειρότερες είναι οι γνωστές αλλά αδημοσίευτες περιπτώσεις των πολύ μεγάλων φοροφυγάδων που καλύπτονται σθεναρότατα από τους πολιτικάντηδες στο Μέγαρο της Μίζας.
Αυτά δεν είναι πολιτικά, οικονομικά ή κομματικά θέματα: είναι απλά Ηθικά.
Καλές διακοπές – όσες απέμειναν!
