1. Έγραψα στο (Μεσαία Τάξη (Β’)) πως τα κατώτερα στρώματα των Ινδιών, οι παρίες (shuudra) τους οποίους αποφεύγουν και να κοιτάξουν οι δήθεν ανώτερες κάστες των βραχμάνων, κάνουν όλες τις χειρονακτικές και, κυρίως, τις ακάθαρτες εργασίες, όπως η αποκομιδή σκουπιδιών, η καύση των νεκρών και παρόμοια.
Έγραψα επίσης πως, στην πραγματικότητα, στην εποχή μας, όλοι ανήκουμε στα στρώματα των shuudra. Υπάρχουν, όπως πάντα, παντού, μερικές εξαιρέσεις αλλά είναι απίθανο να ανήκουμε σε αυτές εμείς οι αναγνώστες. Γενικά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων ανήκουν στους παρίες.
Κάποιοι προβάλλουν έναν σοβαρό αντίλογο λέγοντας πως πολλοί από μας, ακόμα κι αν ανήκουμε στην κατώτατη τάξη, δεν κάνουμε ακάθαρτες εργασίες. Ζούμε σε (σχετικά) καθαρά σπίτια κι εργαζόμαστε σε (σχετικά) καθαρά γραφεία, μαγαζιά, εργοστάσια, ξενοδοχεία, νοσοκομεία, σχολεία κλπ.
2. Αναμφίβολα, πολλές εργασίες που κάνουμε – ως δάσκαλοι, γιατροί, δικηγόροι, πωλητές, επιχειρηματίες κλπ – δεν μοιάζουν καθόλου ακάθαρτες. Ομοίως πολλοί εργασιακοί χώροι.
Μόνο που η ακαθαρσία δεν είναι γνώρισμα του υλικού κόσμου μόνο.
Στην πραγματικότητα δεν θα υπήρχε ακαθαρσία στο υλικό επίπεδο της καθημερινότητας, στα σπίτια, στους δρόμους, στα γραφεία, στα ρούχα και στα σώματά μας, αν δεν υπήρχε ακαθαρσία πρώτα στο μυαλό μας. Από τον νου ξεκινά η ακαθαρσία.
3. Δεν είναι πως λέμε απλώς «Δε βαριέσαι. Δε χρειάζεται να πλυθώ, να καθαριστώ» και παρόμοιες διαθέσεις που δεν θέλουν και κάνουν την έξτρα κίνηση για καθαριότητα – στα σώματα, στα ρούχα, στα σπίτια, στους δρόμους κλπ.
Αυτό το κάνουμε σίγουρα κατά καιρούς. Αποφεύγουμε την έξτρα προσπάθεια που θα επιφέρει καθαριότητα. Αλλά κάνουμε κι άλλα πολλά που στοιβάζουν σωρούς νοητικής ακαθαρσίας.
Όλοι ξέρουμε πως υπάρχει μια ροή σκέψεων ακατάπαυστη και συνήθως ανεξέλεγκτη από τη στιγμή που θα ξυπνήσουμε ώσπου να ξανακοιμηθούμε. Είναι σκέψεις διάφορες που συχνά δεν έχουν σχέση με το άμεσο περιβάλλον, τα περιστατικά και τα πράγματα ή πρόσωπα του παρόντος. Είναι ονειροπολήσεις για το μέλλον, αναπολήσεις του παρελθόντος, νοητικοί διάλογοι όπου αποδείχνουμε σε άλλους πως είχαμε δίκιο ή ανασκευάζουμε γεγονότα ή μετανοούμε και ζητάμε συγνώμη για λάθη και παρόμοια. Αυτή η ροή όλη είναι συνήθως μηχανική, αυτόματη. Κάποτε τη σταματάμε για λίγο για να ασχοληθούμε με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε αφού μας καλεί πιεστικά, μα πολύ γρήγορα χανόμαστε πάλι στο ανεξέλεγκτο ρεύμα.
Όλο αυτό είναι ακαθαρσία. Ακαθαρσίες είναι περιττώματα αλλά και λάθος πράγματα σε λάθος χώρο και χρόνο. Όλες αυτές οι σκέψεις και περιττές είναι και σε λάθος χρόνο και χώρο. Δεν τις θέλουμε. Μας κουράζουν. Αποδείχνουν πως ούτε γνωρίζουμε ούτε ελέγχουμε τον νου μας.
4. Αλλά είναι και τα συναισθήματά μας, οι διαθέσεις και οι ορέξεις μας. Όλα αυτά μας κουράζουν επίσης. Και αυτά είναι ανεξέλεγκτα. Αίφνης βρίσκουμε πως είμαστε ερωτευμένοι – και ξαφνικά ο έρωτας έχει σβήσει. Αίφνης μας καταλαμβάνει θλίψη, μελαγχολία, θυμός, φόβος, ελπίδα, χαρά κλπ. Ξαφνικά έχουν σβήσει. Κάποια άλλη διάθεση παρουσιάζεται.
Και αυτές είναι ενέργειες σε λάθος χώρο και χρόνο. Όπως οι σκέψεις έτσι και όλες οι διαθέσεις μας είναι ανεξέλεγκτες.
Τώρα, όλες αυτές οι διαθέσεις και συγκινήσεις ξεκινούν από τις ορέξεις μας. Πολύ απλά, αν τα πράγματα κυλούν όπως τα θέλουμε, οι διαθέσεις είναι χαρωπές˙ αν όχι, αναπηδούν σκούρες συγκινήσεις, ή εκρήξεις οργής. Όλες αυτές επίσης είναι ακαθαρσίες που έχουν συσσωρευτεί στον νου.
5. Οι ορέξεις ή επιθυμίες γενικότερα είναι πάμπολλες και είναι η σύγχρονη τάση απληστίας. Αυτή η απληστία, ενώ είναι προϊόν μιας βαθειάς, άγνωστης άγνοιας, ταυτόχρονα, με κάθε δράση της τρέφει και διογκώνει την άγνοια.
Η απληστία δεν γνωρίζει μέτρο ή έλεγχο. Επιθυμούμε δραστηριότητες, καταστάσεις, πράγματα και σχέσεις. Επιθυμούμε άνεση, πλούτο, απολαύσεις κάθε είδους˙ μόλις ο κορεσμός περάσει, επιθυμούμε πάλι τα ίδια και περισσότερα και νέες ποικιλίες.
Και δυστυχώς δεν αρκούμαστε στο να αποκτούμε μόνο όσα νόμιμα μπορούμε. Με το φούντωμα της όρεξης δεν διστάζουμε να παρανομήσουμε και ηθικά και τυπικά.
Όλοι κλέβουμε εν γνώσει μας!
6. Ο πόθος για πλούτο και απόλαυση, παντρεμένος με τη ματαιοδοξία της ανωτερότητας, φέρνει στην ακολουθία του μη έντιμα πάθη – αναλήθεια, απάτη, κλοπή, κακοπιστία – και φυσικά παρανομία.
Κάθε παρανομία, κάθε ηθικό ατόπημα, στοιβάζεται ως συνήθεια και ακαθαρσία στον νου ενδυναμώνοντας την ενεργητική άγνοια. Όλο και πιο πολύ αγνοούμε, παραγνωρίζουμε, αυτό που ξέρουμε να είναι ορθό, έντιμο, δίκαιο.
Αυτή η άγνοια μας οδηγεί ακόμα και στις πιο επιλήψιμες ή γελοίες καταστάσεις.
Άγνοια, πλεονεξία και ματαιοδοξία μας οδήγησαν στον υπερδανεισμό και στη χρεοκοπία, στα Μνημόνια, στη λυσσαλέα αντίσταση των κομμάτων και στη μη εφαρμογή των βασικών προγραμμάτων τους για μείωση του κράτους και μεταρρυθμίσεις.
Παρόμοια άγνοια προωθεί την ευαγγελιζόμενη «ανάπτυξη». Από τη μια κόβονται μισθοί και συντάξεις μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, από την άλλη αυξήθηκαν οι φόροι και κυρίως ο επάρατος ΦΠΑ που στο 23% τσακίζει κόκκαλα. Και απορούν ειδήμονες πολιτικοί και οικονομολόγοι και οι παρωπιδοφόροι Τροϊκανοί που δεν πέφτουν οι τιμές, δεν ακολουθούν επενδύσεις και η ανεργία καλπάζει.
Φέτος το ΑΕΠ υστερεί κατά 5,3% και οι επενδύσεις μειώνονται κατά 7,6% από τα περσινά επίπεδα.
Απύθμενη άγνοια δεν ήθελε να μειωθεί το Δημόσιο και να ανασυγκροτηθεί, κι ας καταστρεφόταν ο Ιδιωτικός Τομέας, η μόνη ουσιαστική πλουτοπαραγωγική δύναμη.
Είναι φανερό πως οι πολιτικοί μας έχουν ακάθαρτα μυαλά. Αλλά είναι πολίτες με ακάθαρτα μυαλά που τους στηρίζουν στην εξουσία ξανά και ξανά.
