1. Όπως έγραψα στο προηγούμενο Ευρωπαϊκή Σύγχυση:
“Όλες οι χώρες της Ευρωζώνης, όπως κι οι ΗΠΑ κι άλλες χώρες χρωστούν χρήματα στις χρηματοπιστωτικές εταιρίες που εμπορεύονται χρήματα και δάνεια. Αυτή η κατάσταση δείχνει την απίστευτη βλακεία των διάφορων κυβερνήσεων. Διότι, πολύ απλά, καμιά κυβέρνηση δεν έχει πραγματική ανάγκη αυτές τις επιχειρήσεις αφού η ίδια μπορεί να τυπώσει χρήμα. Ναι, βεβαίως, με την εκτύπωση νωπού χρήματος θα επέλθει (καλπάζων ίσως) πληθωρισμός, αλλά τουλάχιστον οι φορολογούμενοι δεν θα συνεισέφεραν στην αποπληρωμή των δανείων κι έτσι να κάνουν πλουσιότερες και συνεπώς ακόμα ισχυρότερες τις τοκογλυφικές επιχειρήσεις – έτσι που αυτές να κυβερνούν κι όχι οι εκλεγμένοι από τον λαό κυβερνήτες, έστω κι αν είναι ζωντόβολα εν γένει.
Αυτή είναι μια συνέπεια της ανόητης νεοσυντηρητικής πολιτικής που θέλει να αποδυναμώσει αφύσικα το κράτος περιορίζοντας ορισμένες κανονικές λειτουργίες του, όπως η διαχείριση του χρήματος, της άμυνας (ενάντια σε εξωτερικούς κι εσωτερικούς υπονομευτές) και διάφορων κοινωφελών υπηρεσιών (όπως δίκτυο δρόμων με διόδια, ηλεκτροδότηση κλπ). Τα νεοσυντηρητικά κόμματα το κάνουν αυτό επειδή έχει επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό η πολιτικο-οικονομική ιδεολογία της Σχολής του Σικάγου, όπως λανθασμένα ονομάζεται, που, πάλι λανθασμένα, ονομάστηκε “νεοφιλελευθερισμός”, αλλά ίσως πιο πρακτικά επειδή αυτά τα επιχειρηματικά μορφώματα χρηματοδοτούν πλουσιοπάροχα αυτές τις πολιτικές παρατάξεις για να εκλέγονται και μετά, ως κυβερνήσεις, να τα ανταμείβουν με ευνοϊκές ρυθμίσεις, σε βάρος των υπόλοιπων πολιτών.” (στο §4 Ευρ. Συγχ.). Μετά–
“Γιατί αναγκάστηκαν να δανειστούν οι χώρες;… Πολύ απλά διότι ξοδεύουν περισσότερα από όσα παράγουν. Και, ναι μεν, ορισμένες χώρες εξακολουθούν να βρίσκουν σχετικά φθηνά δάνεια στις “αγορές” διότι παράγουν αρκετά ώστε να θεωρούνται φερέγγυες – έστω κι αν είναι φανερό πως μακροπρόθεσμα ούτε αυτές θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους αφού αντί να τα μειώνουν τείνουν μάλλον να τα αυξάνουν.
Γιατί αναγκάζονται να δαπανούν πιο πολλά οι κυβερνήσεις;… Για δύο λόγους. (α) Ο λαός απαιτεί περισσότερη και καλύτερη πρόνοια (παιδεία, νοσοκομειακή περίθαλψη κλπ). (β) Ένα πολύ μεγάλο μέρος της παραγωγής δεν πηγαίνει σε αυτούς που το παράγουν άμεσα, δηλαδή στους παραγωγούς (επιχειρηματίες, διευθυντές, μισθωτούς) και σε αυτούς που συμβάλλουν έμμεσα με υπηρεσίες κάθε τύπου (όπως συγκοινωνίες, υδροδότηση, αποκομιδή απορριμμάτων κλπ κλπ, ή παρουσία εστιατορίων, θεάτρων, σούπερ-μάρκετ κλπ), δηλαδή το κράτος και η κοινότητα. Με άλλα λόγια η πρόσοδος τσεπώνεται από ιδιώτες.” (στο §5 Ευρ. Συγχ.). Μετά–
“Η ανηθικότητα που δημιουργεί τις αγκυλώσεις στην οικονομία και τις δυσκολίες στην κοινωνία εκφράζεται καθαρά και στην αθέτηση του λόγου που δίνουν οι Κυβερνήσεις συμφωνώντας ότι θα τηρήσουν ορισμένα δημοσιονομικά προγράμματα.
Καμιά χώρα, ούτε η Αυστρία, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία, δεν τον τηρεί. Καμιά χώρα δεν πρέπει να δανείζεται – εκτός κι αν πρόκειται για βραχυπρόθεσμο χαμηλότοκο δάνειο που θα εξοφληθεί άνετα με (αυξημένη) παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών” (στο §6 Ευρ. Συγχ.).
2. Οι τωρινοί πολιτικοί που κυβερνούν τις χώρες της Ευρώπης (αλλά και όλες τις άλλες) δεν έχουν πλέον αρχές ούτε στην πράξη τιμή και πρόθεση να τηρήσουν τις υποχρεώσεις ή τον λόγο τους. Αυτό είναι φανερό από την καταστρατήγηση των συμφωνιών που οι προκάτοχοί τους αποδέχθηκαν. Αλλά γίνεται όλο και πιο έντονα φανερό έως και κυνικό με τη συμπεριφορά τους σχετικά με τις χρεοκοπίες κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Αν εξαιρέσουμε τους σκληρόπετσους Γερμανούς (κυρίως Σόιμπλε, Μέρκελ και Kameraden) και τους ασπόνδυλους Γάλλους κυβερνώντες, όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι εκδήλωσαν έκπληξη και φρίκη για τα μέτρα που προτάθηκαν για την Κύπρο. Ακόμα και πολλοί Γερμανοί πολιτικοί καθώς και όλοι σχεδόν οι αναλυτές σε σοβαρές εφημερίδες παντού.
Αναφέρομαι φυσικά στο “κούρεμα” των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Άκουσα την κα Μέρκελ να λέει στην τηλεόραση πως οι καταθέτες στις τρεις τράπεζες θα έπρεπε να συνεισφέρουν στη σωτηρία της Κύπρου εξίσου όπως και οι φορολογούμενοι των ευρωπαϊκών χωρών του Βορρά! Υποθέτω πως όλοι οι Ευρωπαίοι πολικάντηδες στο Γιουρογκρούπ και στη Κομισιόν ασπάστηκαν αυτήν την αντίληψη.
Ακόμα και οι Κύπριοι κυβερνώντες με τον κ. Αναστασιάδη, ο οποίος είναι φανερό πως εκτός από την αδίστακτη φιλοδοξία του ούτε σταθερές αρχές έχει ούτε κατανοεί στο ελάχιστο τον ρόλο του Προέδρου: λέγεται μάλιστα πως κάποιοι δικοί του “ημέτεροι” πρόλαβαν κι έστειλαν τις καταθέσεις τους εκτός Κύπρου (αλλά πρόκειται μάλλον για κακόβουλο κουτσομπολιό;).
Όταν ακούστηκε η διεθνής κατακραυγή και φανερώθηκε η αποφασιστική πρόθεση των Κύπριων βουλευτών να απορρίψουν αυτό το μέτρο, όλα τα επίσημα χείλια της Ευρωζώνης έκαναν πίσω. Ακόμα και η κα Μέρκελ η οποία έμοιαζε να είχε ξεχάσει τις προηγούμενες δηλώσεις της. Ο κ. Σόϊμπλε συνέχισε το βιολί του, δείχνοντας πως δεν ήταν μόνο οι Κύπριοι που αποφάσισαν το κούρεμα των καταθέσεων, όπως ο ίδιος ανακοίνωσε την προηγούμενη• ο ίδιος το είχε προτείνει και η κα Μέρκελ συναίνεσε.
3. Οι πλείστοι αναλυτές – και ας μη μιλάμε για τους πολιτικάντηδες – εξετάζουν την καταλληλότητα του κουρέματος ως μέτρο και διάφορα άλλα μέτρα και σχέδια για τη διάσωση της Κύπρου. Και καλά κάνουν αφού έτσι κάνουν τη δουλειά τους.
Μερικοί βρίσκουν με κάποια ουδετερότητα πως οι Κύπριοι πρέπει οπωσδήποτε να πληρώσουν τις ακολασίες του κ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Άλλοι πως οι μικροκαταθέτες πρέπει να εξαιρεθούν.
Άλλοι πάλι αναφέρουν τους Ρώσους ολιγάρχες που έχουν καταθέσει τεράστια ποσά “μαύρα” στην Κύπρο – ενώ έχουν καταθέσει μεγάλα ποσά “μαύρα” και σε άλλες τράπεζες της Ευρώπης. Και πολλά άλλα σχετικά και άσχετα – ενώ οι καταθέτες αγωνιούν για τις οικονομίες τους.
Κι εδώ είναι ο κόμπος: η εγγύηση για καταθέσεις και η αξιοπιστία.
Οι άνθρωποι κάνουν καταθέσεις σε τράπεζες με μικρό ή μεγάλο επιτόκιο και αναμένουν πως οι τόκοι θα φορολογηθούν όπως όλα τα άλλα είδη εισοδημάτων (μισθοί, κέρδη, κλπ). Αλλά αναμένουν επίσης πως οι καταθέσεις τους θα τους επιστραφούν στο ακέραιο – εφόσον δεν έχουν αποσύρει οποιοδήποτε ποσό.
Υπάρχει ένα γραπτό και άγραφο συμβόλαιο μεταξύ του καταθέτη και της τράπεζας που δεν μπορεί να παραβιαστεί εκτός αν ο τραπεζίτης είναι κακοποιός και υπεξαιρέσει μεγάλα ποσά οδηγώντας την τράπεζα σε χρεοκοπία, οπότε και θα αντιμετωπίσει τις αυστηρές κυρώσεις του νόμου. Αλλιώς το γραπτό ή άγραφο συμβόλαιο ισχύει και σε καμιά άλλη περίπτωση δεν υπεξαιρούνται ή υφαρπάζονται οι καταθέσεις.
Η αθέτηση του λόγου στην πράξη συνιστά τη μεγαλύτερη παρεκτροπή των Ευρωπαίων ηγετών.
4. Οι τωρινοί Ευρωπαίοι πολικάντηδες του Γιούρογκρουπ και της Κομισιόν έδειξαν για μια ακόμη φορά πως δεν διαπνέονται από θεμελιακές αρχές δικαιοσύνης, δεν έχουν ούτε πολλή νοημοσύνη ούτε σθένος για να διαχειρίζονται τις τύχες μας. Είναι κυριολεκτικά ασπόνδυλα, δηλαδή δίχως ηθική σπονδυλική. Στην ατολμία, τσαπατσουλιά, ευμεταβλητότητα και γενικά ανεπάρκειά τους δεν διαφέρουν από τους Έλληνες και Κύπριους συναδέλφους τους.
Αλλά η Ευρώπη έχει μεγάλες αρχές πολιτισμού και δικαιοσύνης και η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε ως όραμα υλοποίησης αυτών των αρχών και αρετών που, παρά τις τόσες αιματηρές συγκρούσεις, καθοδηγούν και στηρίζουν ακόμα τους διάφορους λαούς.
Σε αυτό το όραμα και αυτές τις αρχές και αρετές θέλει να συμμετέχει ο κάθε Ευρωπαίος, όχι στα μπακάλικα οικονομικά των κ. Σόιμπλε και των πολλών, δυστυχώς, ομοίων του.
5. Αν η Ρώσικη μαφία έχει μεγάλες καταθέσεις στην Κύπρο (όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης – Λετονία, π.χ. που μπαίνει στην Ευρωζώνη το 2014), τότε οι αρμόδιες διωκτικές αρχές στη Ρωσία, Κύπρο και όπου αλλού, ας κάνουν τη δουλειά τους κι ας εξουδετερώσουν τους φοροφυγάδες εγκληματίες. Οι τράπεζες δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κατακρατήσουν τις καταθέσεις που αποδέχτηκαν με τη συνεννόηση πως αυτές φυλάσσονται για να επιστραφούν άθικτες.
Και τι λέει ο κ. Σόιμπλε για τους Βρετανούς στρατιώτες και τις οικογένειές τους που βρίσκονται στην Κύπρο επανδρώνοντας τις Βρετανικές βάσεις κι έχουν καταθέσεις στις τράπεζες;
Και τόσοι άλλοι ξένοι καταθέτες από γειτονικές μεσανατολικές ή ευρωπαϊκές χώρες;
Και οι Έλληνες καταθέτες που ζήτησαν ασφάλεια, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις χαριεντίζονταν με τη χρεοκοπία και χαζολογούσαν στο χείλος του γκρεμού;
Με ποια ανώμαλη λογική θα πρέπει όλοι αυτοί να πληρώσουν τα χρέη των ανόητων κυπριακών κυβερνήσεων;
Όλοι αυτοί καταληστεύονται από τους κουστουμαρισμένους αξιωματούχους της ΕΕ που καλοπληρώνονται για να οδηγήσουν τους ευρωλαούς σε ευημερία.
6. Η Σιδερένια Εποχή του Ησιόδου διέρχεται αδυσώπητα. Οι πολιτικάντηδες αναδείχνουν ανάγλυφα τις αδυναμίες των ανθρώπων που τους εκλέγουν.
Αν κοιτάξτε προσεκτικά χαρτονόμισμα δολαρίου ή αγγλικής λίρας ή ένα παλιό εκατόδραχμο, θα δείτε πως όλα φέρουν την υπόσχεση να πληρώσουν το ποσό που αντιπροσωπεύουν – άμα τη εμφανίσει.
Τα χαρτονομίσματα Ευρώ δεν φέρουν τέτοια υπόσχεση. Είναι μια πρόσθετη ένδειξη της ολίσθησης των Ευρωπαίων πολιτικάντηδων από τις παραδοσιακές αξίες αρετών και αρχών και τη βαθύτερη κατανόηση του δικού τους ρόλου.
Η πίστη έχει τραυματιστεί και μόνο πράξεις μεγαλόψυχες και λογικές που δεν φαίνονται να κυοφορούνται στους Ευρωπαίους ηγέτες, θα μπορέσουν να την αποκαταστήσουν.
