1. Τα περισσότερα σχόλια που μου έστειλαν πολλοί αναγνώστες του προηγούμενου άρθρου μου “Τα καλά παιδιά: Γρηγορόπουλος και Ρωμανός” ήταν υβριστικά, χυδαία και παντελώς παρανοϊκά. Περιττό ίσως αλλά χρήσιμο να ειπωθεί πως προήλθαν με όλη τους τη βρόμα όχι μόνον από τον βούρκο του αναρχοαριστερισμού αλλά και της μαλάκυνσης του μυαλού της κεντροδεξιάς ή σοσιαλδημοκρατικής σαχλαμάρας.
Εκτός από τη χυδαιότητα των οδικών χαντακιών δίπλα στα οποία διαδηλώνουν όλοι αυτοί οι ψευτοδημοκράτες, υπήρξαν και σπαραξικάρδιες κραυγές του γνωστότατού μας συναισθηματισμού, πασπαλισμένου με φροϋδικά φληναφήματα για τα καημένα, τα τραυματισμένα παιδιά, στα οποία δεν δείχνουμε την πρέπουσα κατανόηση και στοργή – δηλαδή να τα αφήνουμε να βρίζουν, να κάνουν καταλήψεις, να ληστεύουν και να σκοτώνουν κι εμείς, αγνοώντας τα θύματα, να χαϊδεύουμε τους θύτες!
Σε αυτά τα σχόλια (σε άλλες ιστοσελίδες) δεν είδα ίχνος λογικής, μόνο βωμολοχική ασυναρτησία. Μόνο ένα σχόλιο με κάποια μαρξιστική συνάρτηση – εκτός από αυτά που συμφωνούσαν με μένα.
Αυτά δείχνουν πως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών μας, για πολλούς και διαφόρους λόγους, έχουν αφηνιάσει με φρενοβλάβεια.
2. Το χαρακτηριστικό της εποχής μας το είχε ήδη “πιάσει” ο Ησίοδος 2.700 χρόνια πριν από μας όταν έγραψε για την παρακμή και την εξαθλίωση του τελευταίου γένους των ανθρώπων που είχε αρχίσει πριν και από τα δικά του χρόνια (Έργα και Ημέραι 190-193):
Δεν θα έχει εύνοια όποιος τηρεί τον λόγο του,
ο καλός και ο δίκαιος•
θα εγκωμιάζεται μάλλον ο χυδαίος κι ο εγκληματίας…
Κι ο κακός θα βλάπτει τον καλόν.
Με άλλα λόγια οι πατροπαράδοτες ορθολογιστικές αξίες αντιστρέφονται σε αυτή τη φοβερή Σιδερένια Εποχή (το πέμπτο γένος το σιδηρούν του Ησιόδου). Και οι μάζες που αποδέχονται τις καινούργιες αξίες διογκώνονται, στριγγλίζουν πιο δυνατά, και ασχημονούν πιο έντονα.
Οι αριθμοί των ψυχωτικών και παράλογων ανθρώπων που συμπεριφέρονται όπως περιγράφει ο Ησίοδος αυξάνονται και πληθαίνουν. Γι’ αυτό άλλωστε η ποιότητα των κυβερνητών μας και των πολιτικάντηδων που βολεύονται στη Βουλή, δηλαδή τον πρώτο οίκο ανοχής κι ενοχής της χώρας, έχει κατρακυλήσει τόσο χαμηλά τις τελευταίες δεκαετίες σε ανοησία, αμάθεια, απατεωνιά και χυδαιότητα.
Αυτοί οι πολιτικάντηδες της κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και εξωβουλευτικής σύγχυσης, εκδηλώνουν τις ιδιότητες των μαζών που τους ψηφίζουν ή έστω υποστηρίζουν. Όπως λένε οι Βρετανοί – “Ένα έθνος έχει πάντα την κυβέρνηση που του αξίζει”.
Έτσι ήταν και θα είναι πάντα παντού.
3. Τι έγραψα για να προκαλέσω τόση οργή;
Έγραψα: Πως αυτοί που οπλίζονται με καλάσνικοφ και ληστεύουν είναι κακοποιοί. Πως υπάρχουν φωτογραφίες που δείχνουν τους νεαρούς ληστές να έχουν μώλωπες μόλις συνελήφθησαν και πολύ προτού προσαχθούν στο αστυνομικό κέντρο.
Πως η περίτεχνη αριστερή, προπαγάνδα πολλών δεκαετιών έχει διεισδύσει βαθιά στον νου των μαζών κάνοντάς τες να πιστεύουν ότι τα σοσιαλαναρχικά (ή μαρξιστικά) προγράμματα θα σώσουν τις κοινωνίες – ενώ απέτυχαν τόσο εξόφθαλμα όπου δοκιμάστηκαν.
Πως ένα κατάπτυστο δημοσίευμα δίνει μόνο επιλεκτικές πληροφορίες για να προσελκύσει την υποστήριξη των αναρχοαριστερών αγνοώντας τα διαπραττόμενα εγκλήματα και κάνοντας προπαγάνδα.
Πως οι νεαροί Γρηγορόπουλος και Ρωμανός δεν πήγαν στα Εξάρχεια για βόλτα, όπως ισχυρίστηκε ο δεύτερος, αλλά γιατί ήταν και τα δικά τους λημέρια. (Και βέβαια, με αυτά που γράφω, δεν δίνω συγχωροχάρτι στον ράμπο αστυνομικό που πυροβόλησε και τιμωρήθηκε.)
Όλα αυτά είναι απλές αλήθειες όπως δείχνουν και τα νέα στοιχεία: αυτά προέρχονται από εξετάσεις και ταυτίσεις του DNA που δείχνουν πως τρεις από τους τέσσερεις ληστές επισκέφθηκαν τις γιάφκες της τρομοκρατικής οργάνωσης ‘Πυρήνες’ κι έλαβαν μέρος σε ληστείες, εμπρησμούς και άλλες αναρχοάρεστες δραστηριότητες.
Ο δε Ν. Ρωμανός, που θεωρεί τον εαυτό του “αιχμάλωτο πολέμου” και θεωρείται από τους συμπονετικούς αισθηματίες και από τους συνοδοιπόρους αναρχοαριστερούς “τραυματισμένο παιδί” ή αγωνιστής, συμμετείχε σε ηλικία 16 ετών (το 2009) σε εμπρηστική επίθεση στο αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ στον Αγ. Δημήτριο. (Καθημερινή: ‘Μίλησε το DNA για τους ληστές’ 15/02/13.) Ποιος ξέρει τι άλλο έχουν διαπράξει αυτά τα καλά παιδιά …
4. Στο ίδιο τεύχος της Καθημερινής ο γλυκανάλατος κ. Ξυδάκης, αρχισυντάκτης της εφημερίδας, γράφει με ανυπόκριτη υποκρισία πως υπήρξε ξυλοδαρμός δύο βουλευτών του Σύριζα, μετά την “παράσταση των νέων του ΣΥΡΙΖΑ” στο γραφείο του Γεν. Γραμ. του Υπ. Οικονομικών, κ. Μέργου.
Τι λέξη είναι αυτή, κ. Ξυδάκη, “παράσταση”;
Έγινε μια ωμά βίαιη κατάληψη από αναρχοαριστερούς συριζίτες και αυτή δεν κινείται καθόλου μεταξύ “του συμβολικού και δυναμικού” (άλλες άχρωμες λέξεις για να δίνεται συγχωροχάρτι). Σύντομα θα εισέρχονται σε κατοικίες για να επιβάλουν τον αρρωστημένο μαρξισμό-λενινισμό-αναρχισμό τους αυτοί οι “ειρηνικοί” διαδηλωτές. Δεν αρκεί πια η βία της οχλαγωγίας στους κεντρικούς δρόμους. Κατά τους αναρχοαριστερούς, πρέπει να καταλυθεί κάθε δημοκρατική νομιμότητα και η κοινωνική τάξη. Τη βιαιότερη συνέχεια την είδαμε στις Σκουριές όταν πυρπόλησαν και κατέστρεψαν την περιουσία άλλων υπονομεύοντας μελλοντικές επενδύσεις και θέσεις εργασίας.
Είναι με τέτοια εκπόρνευση της νόησης και της γλώσσας που αυτοί οι συναισθηματικοί της αναρχοαριστεράς στρεβλώνουν την αλήθεια και διαμορφώνουν τα πιστεύω, τη νοοτροπία και τη βάρβαρη συμπεριφορά των μαζών.
5. Έγραψα αυτό το άρθρο με οξύτητα γιατί το ήθελα. Πήρα βέβαια ως αφορμή ορισμένα γεγονότα, ορισμένα σχόλια που εστάλησαν στην ιστοσελίδα μας. Αλλά το περιεχόμενο και ο τόνος, οι λέξεις, διαλέχτηκαν έτσι όπως εγώ ήθελα. Θα μπορούσα να γράψω πολύ διαφορετικά, όπως πχ το άρθρο ‘Καπιταλισμός και προσοδισμός (Α)’.
Γράφω όπως θέλω, όχι διότι χώρισαν οι δικοί μου όταν ήμουν μικρός ή επειδή πέθανε ο μεγάλος μου αδελφός, ή έχασα μια υποτροφία ή άλλα γεγονότα του παρελθόντος. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και καμιά παράταξη. Υποστήριξα τον κ. Μάνο στις εκλογές (Ιούνη 2012) μόνο διότι φαινόταν να υποστηρίζει τη Γεωφορολόγηση (αλλά κι αυτός αποδείχθηκε μάλλον τζούφιος).
Κάποιος δεν χτυπά άλλον διότι, όπως λέει, ο άλλος έδειρε τον αδελφό του. Τον χτυπά διότι θέλει, σύμφωνα με την κατάστασή του την ώρα εκείνη, να τον χτυπήσει. Υπάρχει μια ισχυρή επιθυμία που εκδηλώνεται σε σκέψη και δράση. Όποιος κρατάει καλάσνικοφ για να ληστέψει μια τράπεζα, θέλει να ληστέψει, θέλει να έχει πλούτο τον οποίο δεν δημιούργησε ο ίδιος και, προφανώς, θα σκοτώσει αθώους, αν μπορέσει, για να τον αποκτήσει.
Η επιθυμία ή θέληση προκαλεί τη δράση.
Όλα τα άλλα είναι σαχλαμάρες.
Βέβαια, τώρα μπαίνει το ερώτημα – πώς εγείρεται η επιθυμία ή θέληση; Αυτό όμως είναι άλλο θέμα.
