1. Είναι ο Joseph Schumpeter που έγραψε στα μέσα του 20ου αιώνα: “Τίποτα δεν δείχνει τόσο καθαρά τον χαρακτήρα μιας κοινωνίας κι ενός πολιτισμού όσο η δημοσιονομική πολιτική που υιοθετούν οι κυβερνήτες ” (History of Economic Analysis Oxford/NY, ΟUP).
Θα νόμιζε κάθε λογικός άνθρωπος, ακόμα και ορισμένοι πανεπιστημιακοί, πως η κρίση της χρεοκοπίας της χώρας θα οδηγούσε τους κυβερνήτες μας σε μια προσγείωση στην πραγματικότητα όπου θα υιοθετούσαν πιο ρεαλιστική δημοσιονομική πολιτική. Δυστυχώς οι ανάξιοι και ανίκανοι πολιτικάντηδες, με νέο βασικό σχεδιαστή της οικονομικής πολιτικής έναν πανεπιστημιακό που δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δόκανα των χρεοκοπημένων ακαδημαϊκών θεωριών του, τον κ. Γ. Στουρνάρα, εμμένουν στη συνθηματολογία του απερίγραπτου σοσιαλιστή Γεωργάκη Π. Έχουν βέβαια πάψει να διακηρύσσουν πως “λεφτά υπάρχουν” αλλά διαβεβαιώνουν πως, αν όχι φέτος, του χρόνου ή σε λίγο θα επέλθει οικονομική ανάπτυξη και απόδραση από την κρίση.
Πώς;
Μα φυσικά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που μόνο μωρόδοξοι, για να μην πω πανηλίθιοι, απατεώνες θα σκαρφίζονταν μετά από μήνες απραξίας, όσον αφορά τον οικονομικό σχεδιασμό, αλλά γεμάτους αψιμαχίες με τους ξένους δανειστές και κυνικούς καυγάδες μεταξύ και των τριών κομματαρχών και του πανεπιστημιακού που υποτίθεται όλοι μαζί συνιστούν την παρούσα εθνική κυβέρνηση κι έχει, λένε, στόχο την ανάκαμψη και ανάπτυξη. Ξεχνάνε όμως, ή λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
2. Πρώτη βασική προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη είναι η νοοτροπία των πολιτών γενικά. Πρέπει δηλαδή να θέλουν την ανάπτυξη.
Αυτό ακούγεται ανόητο. Διότι κάθε νουνεχής πολίτης θέλει την ανάπτυξη και οικονομική ευρωστία της χώρας του.
Δυστυχώς οι μάζες γενικά των Ελλήνων πολιτών δεν είναι νουνεχείς και συγχέουν την προσωπική καλοπέραση με ανάπτυξη. Όπως δείχνουν έμπρακτα και οι πολιτικάντηδες που έχουν κυβερνήσει από το 1975 και δώθε και οι πολίτες στην πλειοψηφία τους που τους εκλέγουν, αυτό που θέλουν πραγματικά είναι να καλοπερνούν με (ξένα) λεφτά που αποκτώνται με απάτες, κομπίνες και τα άλλα κόλπα του “πελατειακού κράτους”! (Αρκούν οι πρόσφατοι διορισμοί στις ΔΕΚΟ όλων των αποτυχημένων πολιτικάντηδων και κομματόσκυλων από την κυβερνητική τρόικα –Δεκέμβριος 2012.)
Ο “ξενοδόχος” της παραδοσιακής ρήσης λέει πως για ανάπτυξη χρειάζεται επίπονη εργασία σε έναν συνδυασμό ζωτικών ή σωματικών ενεργειών αλλά και διανοητικών κι αισθηματικών δυνάμεων.
Και ο κοινός νους του “ξενοδόχου” ή οποιουδήποτε πραγματιστή, λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει κανένα είδος εργασίας χωρίς οικονομική, δηλαδή φθηνή, συμφέρουσα πρόσβαση σε κάποια έκταση γης, πάνω στην οποία οι πολίτες θα εργάζονται, και σε κεφαλαιακά αγαθά (κτίρια, σύνεργα, πρώτες ύλες) με τα οποία θα κάνουν τη δουλειά τους.
Πώς σχετίζεται η νέα φορολογική πολιτική με αυτές τις προϋποθέσεις;
3. Όπως οι πολιτικάντηδες (και ο πανεπιστημιακός σχεδιαστής), και οι δημοσιογράφοι και διάφοροι φοροτεχνικοί ομολογούν, το βάρος πέφτει σε πολύτεκνους κι ελεύθερους επαγγελματίες! Αυτή σίγουρα είναι η τραχιά επιφανειακή όψη.
Έτσι το θεωρούν σπουδαίο επίτευγμα οι σχεδιαστές ότι η νέα φορολόγηση θα έχει τρεις, όχι οκτώ, συντελεστές: από 0 ως € 25000, συντελεστής 22% ̇ από 25001 ως 42000, 32% ̇άνω των €42000, 42%! (Υπάρχει έκπτωση φόρου ύψους € 2100 που θα μειώνεται καθώς αυξάνεται το εισόδημα και μηδενίζεται στο επίπεδο των € 42000.) Επειδή αυτό ισχύει για όλα τα είδη εισοδημάτων, μπορούμε να το αγνοήσουμε στους λογαριασμούς του “ξενοδόχου”.)
Αλλά είναι ολοφάνερο πως όσο περισσότερο εργάζεται παραγωγικά κάποιος κι έτσι κερδίζει περισσότερα, τόσο περισσότερο φόρο θα πληρώνει. Οπότε δεν μπορούμε να πούμε πως αυτή η συλλογιστική ευνοεί την εργασία ή την ενθαρρύνει στο ελάχιστο. Έτσι οι πολίτες δικαιολογημένα ή θα παράγουν όσα χρειάζονται για να κερδίζουν τον επιούσιο άρτον ή, όσοι έχουν την περιπέτεια και το ρίσκο στο αίμα τους, θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν με παλιά και νέα τεχνάσματα. Κανείς δεν έχει διάθεση να κοπιάζει για την Εφορία έτσι που το κολοβό κράτος να συντηρεί στρατιές αργόμισθων δημόσιων υπαλλήλων (από προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς και βουλευτές μέχρι επίορκους αγράμματους διπλοθεσίτες) και να επιδοτεί απατεώνες μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες που, αφού από ανικανότητα ή και τεμπελιά χρεοκοπήσουν, σπεύδουν να ενταχθούν στο Άρθρο 99 για να συνεχίσουν να επιβιώνουν σε βάρος των έντιμων φορολογούμενων.
Μα δεν σταματά εδώ η διανοητική καθυστέρηση των κυβερνητών μας.
4. Αδαμάντινη λάμψη έχει το φορολογικό στη μεταβίβαση ακινήτων (και γης και κτισμάτων). Παίρνω μόνο μια από τις λαμπερές απόψεις του. Εδώ επιβάλλεται φόρος με συντελεστή 20% στη διαφορά μεταξύ τιμής κτήσης και τιμής πώλησης, άσχετα του μεγέθους της διαφοράς. Ο συντελεστής αυτός μειώνεται στο 90% για διακράτηση 1 έως 5 έτη• σε 80% για 5-10 έτη• ̇μέχρι και 65% για διακράτηση από 20 ως 25 έτη. (Υπάρχουν άλλες διατάξεις για εμπορική δραστηριότητα αγοραπωλησιών ακινήτων.)
Προσέξτε, αυτά τα νούμερα δεν έχουν σχέση με τη χρήση του ακινήτου: κάποιος που το πουλάει γρήγορα κι έτσι το κάνει διαθέσιμο, πληρώνει περισσότερο φόρο από κάποιον που, γνωρίζοντας τη φαυλότητα των φωστήρων στο υπουργείο Οικονομικών, διακρατεί το ακίνητο του περισσότερο κι έτσι κερδίζει περισσότερα καθώς η τιμή του αυξάνεται περισσότερο από εκείνη των πλείστων άλλων αγαθών. Ο δεύτερος, που ίσως δεν το χρησιμοποιεί καθόλου, αμείβεται με λιγότερο φόρο διότι το κατακρατά έξω από την οικονομική δραστηριότητα για περισσότερο χρόνο!
Προσέξτε κι άλλο: Εισοδήματα από ενοίκια (σπιτιών και μαγαζιών) θα φορολογούνται 10% για τα πρώτα € 12000 και 33% για ποσό πάνω από € 12000 το έτος.
Παρατήρηση α): Κάποιος με μη-δεδουλευμένο εισόδημα € 100000 από ενοίκια θα πληρώσει € 33000 σε φόρο. Κάποιος με το ίδιο εισόδημα από εργασία (βιομηχανική, εμπορική, ξενοδοχειακή κλπ δραστηριότητα) θα πληρώσει € 42000!
Όπως καταλαβαίνουν οι αναγνώστες, η ανάπτυξη θα στραφεί όχι στη βιομηχανία και το εμπόριο γενικά, αλλά στην απόκτηση κι ενοικίαση ακινήτων αφού η εργασία τιμωρείται και το μη-δεδουλευμένο αμείβεται!
Παρατήρηση β): Όπως έδειξε μια πρόσφατη έρευνα από τη σοβαρότατη ανθρωπιστική οργάνωση “Κλίμακα”, τον Φεβρουάριο 2012 υπήρχαν 20000 άστεγοι. Από αυτούς τουλάχιστον 8000 δεν είχαν πρόσβαση σε μπάνιο κι έπεσαν θύματα ληστείας τουλάχιστον μια φορά. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν το δήλωσαν από ντροπή. Και βέβαια με τα φωτισμένα μέτρα της τριανδρικής κυβέρνησης μας οι άστεγοι αυξάνονται ραγδαία. ΟΜΩΣ υπάρχουν χιλιάδες σπίτια ακατοίκητα ή παντελώς αχρησιμοποίητα, όχι μόνο σε χωριά μακρινά και κοντινά αλλά και στις μεγαλουπόλεις και στην καρδιά της Αθήνας. Αν αυτά ήταν διαθέσιμα, δεν θα υπήρχαν τόσοι άστεγοι. Θα υπήρχαν μόνο αυτοί που τους αρέσει να είναι άστεγοι.
5. Υπάρχουν και τα κέρδη στον χρηματιστηριακό τζόγο. Οι ανόητοι δημοσιογράφοι τα ονομάζουν “υπεραξίες”. Ποιες δηλαδή είναι οι “αξίες”;
Αυτά τώρα θα φορολογούνται με συντελεστή 20%. (Υπάρχει μια προσπάθεια να εξαιρεθούν ξένοι τζογαδόροι, που τους λένε “επενδυτές”.)
Εδώ πάλι αυτός που κερδίζει € 100000 με την εργασία του θα πληρώσει € 42000 στο στοργικό κράτος, ενώ ο τζογαδόρος που κερδίζει με την απραξία του και μόνο με την άνοδο τιμών στο χρηματιστήριο € 100000 θα πληρώσει μόνο € 20000!
Γιατί λοιπόν εγώ που έχω, ας πούμε, € 200000 να ξεκινήσω μια μικρή επιχείρηση και να μην “επενδύσω” σε μετοχές (ή ακίνητα); Όσο περισσότερη ζήτηση μετοχών, τόσο μεγαλύτερη άνοδος της τιμής τους.
6. Αυτό είναι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο σε αδρές γραμμές, Οι λεπτομέρειες ειδικά για τους πολύτεκνους είναι ανατριχιαστικές. Δυστυχώς τέτοια είναι η φρόνηση των φανφαρόνων φωστήρων που βολεύτηκαν στην ασυλία της πολιτικάντικης αριστοκρατίας.
Νόμιζα ότι η μόνη λύση ήταν η Γεωφορολόγηση. Εξακολουθώ να το νομίζω – αλλά τώρα μόνο πολύ μακροπρόθεσμα. Πρέπει να προηγηθεί αλλαγή νοοτροπίας και αυτή δεν θα επιτευχθεί εύκολα σε αυτή τη Σιδερένια Εποχή της πονηράδας και της απάτης.
Η αθλιότητα της τωρινής νοοτροπίας διαφαίνεται και από τις οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες. Από τα € 52 τόσο δις που θα πάρει, το Δημόσιο θα διαθέσει 8,5 δις για τις οφειλές του ως τα τέλη Μαρτίου. Στην πραγματικότητα χρωστά 9,4 δις εδώ και μήνες και χρόνια συν 2,7 δις για επιστροφές φόρων. Ξέρετε τι πελώρια πρόστιμα πλήρωνε ο ιδιώτης που είχε την ατυχία να χρωστά στο Δημόσιο. Για το αισχρό Δημόσιο – πέρα βρέχει.
Ίσως, ίσως υποθέτω, η λύση να έρθει με την άνοδο του κ. Τσίπρα και των αναρχοαριστερών στην εξουσία οπότε θα επιβληθούν οι απλές αριστερές πρακτικές: αρκετά κεφάλια να κοπούν σύριζα• περιουσίες να λεηλατηθούν πλήρως από το κράτος• να δημιουργηθούν κολλεκτίβες για όλους τους εργαζόμενους και γκούλαγκ για όσους διαφωνούν• και οι (λαθρο)μετανάστες να αλωνίζουν ελεύθερα στις αμμουδιές του Ομήρου και στις πρασιές της Περσεφόνης.
Ίσως, επαναλαμβάνω, ίσως έτσι μάθουμε.
Αλλά κι αυτή η δυνατότητα απομακρύνεται καθώς ο κ. Τσίπρας αλλάζει σκοπό στο βιολί του και τώρα ΔΕΝ θα αποκηρύξει μονομερώς χρέη και μνημόνια, αποδέχεται την Ευρωζώνη και φλερτάρει με το καταραμένο “κεφάλαιο” που φαίνεται απαραίτητο πια για οποιαδήποτε ανάπτυξη. Έχει κολλήσει κι αυτός τη σοσιαλδημοκρατική ασθένεια.
Καλή χρονιά!
