1. Δολοφονία από ‘δω, φόνος από κει• άδικος σκοτωμός από ‘δω, θλιβερός χαμός από ‘κει. Οι εφημερίδες από τη μια, τα τηλεοπτικά κανάλια από την άλλη. Ακόμα και υποτιθέμενα σοβαρά μίντια. Αφορμή η επέτειος του θανάτου του νεαρού Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Για παράδειγμα, έγραψε ο κ. Π. Μανδραβέλης: «Πριν από τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα συνέβη ένα τραγικό περιστατικό: ένας αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε ένα παιδί μόλις 15 ετών. Το πιθανότερο είναι ότι δεν ήθελε να τον δολοφονήσει – σιγά μην ξέρουν τόσο καλό σημάδι οι ειδικοί φρουροί – αλλά το κακό έγινε» (Καθημερινή 9/12/12, σ22).
Είναι παράξενο πως ακόμα και προσεκτικοί, καλά ενημερωμένοι δημοσιογράφοι όπως ο Μανδραβέλης έχουν παρασυρθεί από την αριστουργηματική προπαγάνδα των αναρχοαριστερών σχετικά με το θλιβερό αυτό συμβάν.
2. Δεν έγινε καμιά δολοφονία. Ο θάνατος του νεαρού ήταν ατύχημα. Κοιτάξτε τη λέξη «δολο-φον-ία». Ο «φόν-ος» υποδείχνει ανθρωποκτονία εσκεμμένη ή τουλάχιστον, θεληματική. Και ο «δόλος» υποδείχνει σχεδιασμό και δολιότητα. Αυτά σημαίνουν πρόθεση.
Αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Είναι αλήθεια πως ο αστυνομικός, που βαφτίστηκε χωρίς πολλή σκέψη «ράμπο» (αφού ο Τζον Ράμπο κυνηγά τους «κακούς» κι εξοντώνει βασανιστές, δολοφόνους και καταπιεστές πάσης φύσεως), πυροβόλησε. Και είναι αλήθεια πως ο νεαρός σκοτώθηκε.
Αλλά ο αστυνομικός δεν πυροβόλησε τον νεαρό ή προς τον νεαρό.
Όπως έδειξαν τα στοιχεία της σήμανσης, ο αστυνομικός πυροβόλησε αρκετά μακριά από τον νεαρό και χαμηλά. Και η σφαίρα εξοστρακίστηκε στο τσιμέντο, υψώθηκε και μετά χτύπησε τον δύσμοιρο νεαρό.
Αυτό τώρα δεν είναι δολοφονία αλλά ανθρωποκτονία εξ αμελείας.
Και ο αστυνομικός τιμωρήθηκε για την πράξη του.
3. Εγείρονται δύο ερωτήματα: Πώς βρέθηκε ο νεαρός στα ταραγμένα Εξάρχεια εκείνο το βράδυ; Γιατί έχει επικρατήσει τόσο έντονα η αντίληψη της «δολοφονίας»;
Πρώτο ερώτημα. Οι φίλοι του Γρηγορόπουλου είπαν πως κατέβηκαν από τα βόρεια προάστια για «βόλτα». Αλλά γιατί νεαρά παιδιά από σχετικά ευκατάστατες οικογένειες κατέβηκαν στα Εξάρχεια για βόλτα; Όλοι ήξεραν πως η περιοχή αυτή ακόμα και σε κανονικές μέρες, σε κανονικές ώρες της ημέρας είναι αρκετά επικίνδυνη – με ναρκομανείς και ναρκέμπορους και άλλου είδους εγκληματικά στοιχεία. Τα βράδια εκείνα γίνονταν μάλιστα διαδηλώσεις και οι γνωστοί «άγνωστοι κουκουλοφόροι» και άλλοι «αντιεξουσιαστές» είχαν ξεσηκωθεί και είχαν ξεχυθεί στο Σύνταγμα και τις γύρω περιοχές. Είχαν ανάψει πολλές φωτιές και πυρπολήσει πολλά αμάξια και κτίρια, ως συνήθως. Ένα από αυτά ήταν το κατάστημα της τράπεζας Μαρφίν μέσα στο οποίο εργάζονταν μερικοί υπάλληλοι. Αυτοί οι εργαζόμενοι κάηκαν ζωντανοί – ανάμεσα τους και μια έγκυος γυναίκα.
Αφού οι νεαροί βγήκαν για «βόλτα», γιατί δεν έμειναν στην ήσυχη περιοχή τους να απολαύσουν τη «βόλτα» τους δίχως επικίνδυνα παρατράγουδα;
Την απάντηση δεν την γνωρίζω• μπορώ μόνο να κάνω υποθέσεις.
Το δεύτερο ερώτημα (γιατί επεκράτησε η αντίληψη της «δολοφονίας»;) είναι και πιο εύκολο αλλά και πιο σύνθετο.
Για τους συναισθηματικούς νεο-’Ελληνες φαντάζει ωραία η αντίληψη του αθώου θύματος και μάλιστα αγοριού: έχουμε κι άλλο τραγικό ήρωα. Μετά, λειτουργεί και η προπαγάνδα των αναρχοαριστερών που έχουν διαστρεβλώσει τα πάντα. Βλέπετε, για αυτούς οι κουκουλοφόροι και όλοι οι αντιεξουσιαστές που καίνε κτίρια και ανθρώπους είναι ήρωες, ενώ οι αστυνομικοί που προσπαθούν να διατηρήσουν τάξη κι ευπρέπεια είναι γουρούνια. Επιπρόσθετα, οι δημοσιογράφοι του γλυκού νερού βλέπουν πως οι κεντροαριστεροί πλειοψηφούν και πάνε με το ρεύμα. Ακόμα και η κυβέρνηση (με πρώτιστο τον πρωθυπουργό Κωστάκη Κ) έμενε άπραγη και άλαλη τότε ενώ αμάξια, κτίρια και άνθρωποι καίγονταν από την τυφλή μανία των ταραχοποιών.
4. Έτσι δημιουργούνται πολλές «αλήθειες» της Ιστορίας.
Ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος του Βυζαντίου σφάγιασε τη γυναίκα και τον γιο του αλλά «μετανόησε», βαπτίστηκε χριστιανός λίγο πριν πεθάνει και ανακηρύχθηκε «άγιος»! Ο Ιουλιανός, αντίθετα, επειδή επανέφερε δίχως επιτυχία την παγανιστική λατρεία των αρχαίων, ανακηρύχθηκε παραβάτης.
Σήμερα, ειρωνικότατα, τις αλήθειες τις καθορίζει όχι τόσο το κυβερνόν κόμμα αλλά οι σοσιαλιστές και αναρχοαριστεροί. Ο Ανδρέας Παπανδρέου που ανέπτυξε στο έπακρο τη διαπλοκή και τη διαφθορά καταγκρεμίζοντας όλες τις ηθικές αξίες του έθνους, θεωρείται σπουδαίος πρωθυπουργός από τις σοσιαλιστικές μάζες. Ο κ. Σημίτης, άλλος σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός, γράφει για τον «Εκτροχιασμό» της ελληνικής οικονομίας, επιμελώς αποφεύγοντας να αναφέρει πως ο πρώτος μεγάλος εκτροχιαστής ήταν ο Ανδρέας και δεύτερος ο ίδιος.
Και δυστυχώς οι μάζες τα χάφτουν– και πολλοί δήθεν «διανοούμενοι»!
Έτσι έγινε και με τη δολοφονία. Έτσι θα γίνεται.
