Απατεώνες Πρώτης Τάξης (Β)

1. Πριν το χουντικό καθεστώς, οι πολιτικοί – κομματάρχες και βουλευτές κυρίως – δεν ήταν πολύ διαφορετικοί γενικά από το σημερινό τσούρμο αυτής της τάξης των Ελλήνων. Αλλά γενικά είχαν και επιδείκνυαν λίγη αιδώ και λίγη καλλιέργεια. Αυτές οι δύο ιδιότητες έχουν πια εξαφανιστεί εντελώς στον αγώνα για την επικράτηση και την εξουσία και ο Πλάτων μας πληροφορεί: «Η άγνοια στους ισχυρούς είναι μισητή κι αισχρή – εχθρά τε και αισχρά» (Φίληβος 49C).

2. Ένα δείγμα της τρισάθλιας νοοτροπίας που διαπνέει την κάστα των απατεώνων που νομοθετούν, φλυαρούν και μας κυβερνούν προέρχεται από τον λαοπρόβλητο λεβέντη της αναρχοαριστεράς, ο οποίος ωριμάζει πλέον γοργά χρησιμοποιώντας κάθε κόλπο για να κοροϊδέψει τον κόσμο και τα κομματόσκυλά του – αν και αμφιβάλλω ότι οι Λαφαζάνηδες, Στρατούληδες και λοιποί συνασπισμένοι τα χάφτουν όλα αυτά. Παίρνω λοιπόν δείγμα από ένα άρθρο του κ. Κασιμάτη “Το δώρο του Τσίπρα προς τους επιχειρηματίες” (Καθημερινή 23/11/12): είναι επιστολή από φίλο της στήλης του που διαμένει στο Λονδίνο.

3. “Τολμώ να πω ότι ποτέ, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν υπήρξε τέτοιο προκλητικό σχέδιο για ανακατανομή πλούτου υπέρ της επιχειρηματικής τάξης σαν αυτό που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας πρόσφατα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πλέον την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τη θέτει υπό την αίρεση να προηγηθεί η διαγραφή δανείων που έχουν δοθεί στις επιχειρήσεις.

Πράγματι, υπάρχουν εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις των οποίων η πραγματική αξία είναι σαφώς κατώτερη από τον υπέρογκο δανεισμό τους και αυτό σημαίνει ότι, στην πράξη, δεν ελέγχονται από τους επιχειρηματίες που κατέχουν τις μετοχές τους αλλά, τουλάχιστον δυνητικά, από τις τράπεζες. Ένα χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις θα ήταν, λοιπόν, ένα δώρο από τις τράπεζες στην επιχειρηματική τάξη αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων.

Σε μια σοβαρή δυτική χώρα όπου το καπιταλιστικό σύστημα σέβεται, όπως οφείλει, τον φορολογούμενο (ο οποίος πληρώνει το κόστος των τραπεζικών κρατικών ανακεφαλαιοποιήσεων) περισσότερο από τον χρεοκοπημένο επιχειρηματία, οι τράπεζες δεν μετατρέπονται σε οργανισμούς προστασίας μετόχων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων.

Η σοβαρή επιλογή θα ήταν οι τράπεζες να επιβάλουν την κεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων, αλλά λειτουργικά κερδοφόρων εταιρειών με νέες ιδιωτικές επενδύσεις· κάτι το οποίο, αν γινόταν, θα είχε ως αποτέλεσμα την υλοποίηση της ζημιάς που έχουν υποστεί οι υπάρχοντες μέτοχοι. Η μη σοβαρή επιλογή (μη σοβαρή, για όσους νοιάζονται για τον φορολογούμενο και τον συνταξιούχο που θα υποστούν τις συνέπειες) είναι να χαριστούν τα δάνεια και μετά να ακολουθήσει η πολύ μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση, την οποία θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τη μορφή υψηλότερου χρέους ή, το πιθανότερο, καθώς αυτό το σενάριο προϋποθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τη μορφή υπερπληθωρισμού λόγω των δραχμών που θα πρέπει να “τυπωθούν” ώστε να πραγματοποιηθεί το αντίστοιχο χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις.

Ο κ. Τσίπρας, ως γνήσιος εκφραστής της συντήρησης, θέτει το χάρισμα δανείων ως προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό είναι ένα δώρο που οι μαρξιστές θα το βάπτιζαν “βαθιά ταξικό”: παίρνω από τον φορολογούμενο και δίνω στον (χρεοκοπημένο) επιχειρηματία. Προφανώς οι τροϊκανοί επίτροποι των τραπεζών θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους Έλληνες πολίτες θέτοντας μια άλλη προϋπόθεση: κανένα χάρισμα χρεών εάν δεν συνοδευτεί με επένδυση σε μετρητά, ώστε να υπάρχει πραγματική κεφαλαιοποίηση στις κατά τα άλλα υγιείς σε λειτουργικό επίπεδο επιχειρήσεις, και να επιστραφεί, έστω και ένα (αλλά ουσιώδες) μέρος, των δανείων των τραπεζών. Μια τέτοια στρατηγική δεν θα ωφελήσει τους υπάρχοντες επιχειρηματίες και προφανώς ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ της δραχμής, αλλά θα φέρει, επιτέλους, πραγματικές επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα και θα συμβάλει στο “καθάρισμα” των τραπεζών με τις λιγότερες δυνατόν επιπλέον ανάγκες κεφαλαιοποιήσεων στο μέλλον”.
Την επιστολή υπογράφει ο αναγνώστης της στήλης κ. Διομήδης Τσαλακώτος.
Δικά μου σχόλια περιττεύουν.

4. Να κι άλλο δείγμα της χρόνιας νοσηρής νοοτροπίας αυτών των άπταιστων απατεώνων. Φίλη του μπλογκ μας, Αθηναία, μου τηλεφώνησε λέγοντας ανάμεσα σε άλλα πως από το γραφείο γαλάζιου σοβαροφανούς, μελιστάλακτου υπουργού, της τηλεφώνησαν να προσλάβει μερικά “παιδιά” στο εργοστάσιό τους! Η κυρία εξοργίστηκε απερίγραπτα και τα “έψαλε” απερίγραπτα στη γραμματέα που μετέφερε την “παράκληση” του υπουργού.

Δεν μπορούν πλέον όλοι αυτοί οι χαραμοφάηδες να διορίζουν στο Δημόσιο εύκολα, έτσι στρέφονται τώρα στον Ιδιωτικό Τομέα. Ξεχνούν, βέβαια, με την ασυνειδησία που τους χαρακτηρίζει, πως, με τις πολιτικές και τα παράφρονα μέτρα προστασίας του Δημοσίου, κατέστρεψαν τον Ιδιωτικό Τομέα, τη μόνη πηγή πλούτου για τη χώρα – εκτός από τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δανειοδοτήσεις.
Ο Ελληνικός λαός έχει μοχθήσει πολλούς αιώνες για να παράγει τέτοιους πολιτικάντηδες, από την εποχή του Σωκράτη, διαμέσου του Βυζαντίου και των κοτζαμπάσηδων της Τουρκοκρατίας, μέχρι τους παλατιανούς και τους δολιότατους “δημοκράτες-αγωνιστές”.

5. Ηπιότατα και λογικά, γράφει ο κ. Στάγκος (Καθημερινή 23/11/12):
“Tο ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας. Ως τώρα πάντως, λίγα με τη θέλησή μας. Έχουν μεν γίνει αρκετά επειδή μας επεβλήθησαν από τους δανειστές, αλλά γενικά συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε ως πολιτική τάξη, κοινωνία και μίντια με ακραίες αντιδράσεις, με καταγγελίες και γενικά με «όχι». Ο νέος μύθος είναι ότι για την κατάντια μας φταίνε αποκλειστικά και μόνο η τρόικα, τα Μνημόνια και οι δανειστές και εμείς είμαστε τα αθώα θύματά τους. Τείνουμε να ξεχάσουμε –και αυτό δεν είναι ωφέλιμο– ότι στην πραγματικότητα το μοντέλο «α λα γκρέκα» μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε και η επιστροφή σε αυτό δεν είναι δυνατή. Ακόμη και αν έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ!

Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί να βγει μια χώρα από την περιδίνηση όταν αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τα δεδομένα, ώστε να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση; Και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση όταν υπάρχει ανοχή απέναντι στη μετατροπή του ΑΠΘ σε σκουπιδότοπο, όταν οι δήμαρχοι σε αγαστή σύμπνοια με την ΠΟΕ-ΟΤΑ καταφεύγουν σε συνεχείς καταλήψεις και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν λειτουργεί ή όταν οι δικαστικοί συνεχίζουν τη λευκή απεργία, αδιαφορώντας αν υπάρχει ζήτημα παραβίασης του Συντάγματος;

Είναι φανερό ότι, με αυτά και με άλλα, δεν είναι δυνατόν να ξεκολλήσει η Ελλάδα από τον βάλτο. Δεν θα ξεκολλήσει ποτέ επίσης, αν δεν γίνει περισσότερο ικανή, αποτελεσματική και λιγότερο διεφθαρμένη η διοικητική μηχανή. Αυτά δεν διορθώνονται, ακόμη και αν οι δανειστές επιδείξουν άριστη συμπεριφορά απέναντί μας. Αποτελούν δικό μας, εσωτερικό πρόβλημα”.

6.  Δικά μου σχόλια περιττεύουν πάλι. Προσθέτω λίγα λόγια μόνο για το Μέγαρο των μαγειρεμάτων, της μίζας και της νοητικής μαλάκυνσης. Η διαφθορά της διοικητικής μηχανής ξεκινά εκεί, στην ανώτερη τάξη, στον λεγόμενο “ναό της δημοκρατίας”. Ή ορθότερα, η διαφθορά, που είναι αναπόσπαστη άποψη της δημοκρατίας (όσα λιβανίσματα κι αν προσφέρονται εντός κι εκτός του Ναού για τη θεότητα τούτη, εκδηλώνεται εκεί πιο καθαρά και ανάγλυφα. Ή, με λόγια του Ισοκράτη: “το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν”). Δυστυχώς, πλανεμένοι από σαγηνευτικά συνθήματα, με απίστευτη ηλιθιότητα επιτρέψαμε την ασυλία και ατιμωρησία αυτών των φανταστικών φανφαρόνων!

Η λύση δεν είναι η απλή αναλογική όπως ισχυρίζονται οι σύντροφοι του κ. Σαμαρά που θέλουν να εμποδίσουν την άνοδο του κ. Τσίπρα, αλλά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με τους σαματατζήδες συνοδοιπόρους του, με την έξοδο από την Ευρωζώνη, και την επιστροφή της δραχμής, με την πλήρη χρεοκοπία μας και με την επακόλουθη απογείωσή μας σ’ ένα χάος ευτυχίας. Τότε ίσως ο ελληνικός λαός, αφού υποστεί τους σταλινικούς διαχειρισμούς της αναρχοαριστεράς, συνέλθει κάπως.