1. Τη συνάντησα πριν λίγες μέρες, παλιά γνωστή, παντρεμένη και χωρισμένη – έξυπνη, ελκυστική, σπιρτόζα. Πρώην αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή, πολιτικοποιημένη και οργανωμένη συνδικαλίστρια.
Απολύθηκε όπως τόσοι και τόσες παίρνοντας ένα εφάπαξ. Τώρα ψάχνει, δοκιμάζοντας τις ελάχιστες δουλειές που παρουσιάζονται και προσφέρουν ελάχιστα χρήματα.
“Πού ’ναι η δικαιοσύνη; Σ’ αυτή την κρίση με ανόητους, ανίκανους πολιτικούς ηγέτες…”
Ήταν και η κα Μ. θυμωμένη, αγανακτισμένη, μα μόνο ένα ράγισμα στη φωνή της το πρόδιδε.
Ήταν κι άλλοι στην παρέα και όλοι συμφωνούσαμε πως οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες – πρωθυπουργοί, υπουργοί, άλλοι αξιωματούχοι και γενικά οι βουλευτές – ήταν όλοι αχυράνθρωποι, στις πλείστες περιπτώσεις αδύναμοι και αδαείς και σε πολλές διαβολικά διεφθαρμένοι. Αναφέρθηκαν διάφορα ονόματα και μερικοί πρώην πασόκοι και νυν συριζίτες που πλαισίωναν τον κ. Τσοχατζόπουλο στις μέρες της δόξας του, όπως ο κ. Ραυτόπουλος, πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και ο κ. Κοτσακάς, πρώην υπουργός στις κυβερνήσεις του Ανδρέα.
Επίσης συμφωνήσαμε πως όλοι αυτοί μένουν αλώβητοι στην ασυλία και αναλγησία τους με τις παχυλές συντάξεις και τα αμείωτα προνόμιά τους, ενώ οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι μάζες των εργαζομένων, ανέργων και μικροσυνταξιούχων υποφέρουν όσο λίγοι από μας μπορούν να φανταστούν. “Γιατί δεν υπάρχουν ηγέτες ικανοί και άξιοι;”
“Που ’ναι η δικαιοσύνη;” Καλό ερώτημα.
2. Το πρώτο πράγμα που πρέπει όλοι, αγαπητοί συμπολίτες, να καταλάβουμε είναι πως εμείς είμαστε το Έθνος, η Πολιτεία. Δεν υπάρχουν άλλοι αλλού.
Το δεύτερο πράγμα, επομένως, είναι πως η Πολιτεία μας αντανακλά τις δικές μας αρετές και κακίες, τα δικά μας προτερήματα και ελαττώματα.
Αφού λοιπόν οι κυβερνήσεις μας (βουλευτές, πρωθυπουργοί, κλπ) εκλέγονται δημοκρατικά, με μυστική ψήφο, από εμάς και όχι άλλους, φυσικό είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι να αντανακλούν τις ιδιότητες των ψηφοφόρων αλλά και τις επιθυμίες τους.
Έτσι, συμπερασματικά, είτε δεν υπάρχουν πολίτες με αρετές και προτερήματα, που χαρακτηρίζουν αξιόλογους ηγέτες είτε, ενώ υπάρχουν τέτοιοι πολίτες, ή δεν θέλουν οι ίδιοι να θέσουν υποψηφιότητα ή, όταν θέτουν, οι ψηφοφόροι δεν τους επιλέγουν και προτιμούν άλλους.
Το γεγονός παραμένει πως τελικά αυτοί που εκλέγονται στο Κοινοβούλιο θα έπρεπε να είναι μέλη της νομοθετικής εξουσίας μόνο και όχι να συμμετέχουν, αντισυνταγματικά, στην εκτελεστική κυβέρνηση.
3. Κι εδώ έχουμε την πρώτη απάτη, το πρώτο έγκλημα σε υψηλό επίπεδο από τους αντιπροσώπους του Έθνους που μέλημά τους θα πρέπει να είναι η πάταξη του εγκλήματος και η απονομή δικαιοσύνης. Τα ίδια τα μέλη της Βουλής και της κυβέρνησης αγνοούν αδιάντροπα το έγκλημα που τα ίδια διαπράττουν ή συναινούν στη διάπραξή του. Αλλά και ο λαός και οι συνταγματολόγοι, καθηγητές, νομικοί κλπ, το αγνοούν επιδεικτικά. (Όποτε γίνεται σχηματισμός κυβέρνησης μετά από εκλογές διαπράττεται το ίδιο έγκλημα δεκαετίες τώρα, όμως εμείς συνεχίζουμε να το αγνοούμε).
Τα εγκλήματα των βουλευτών καλύπτονται, δηλαδή προστατεύονται, από διάταξη του συντάγματος που τους δίνει ασυλία (και ατιμωρησία κατ’ επέκταση). Έτσι, αυτά τα άτομα αίφνης ανάγονται σε μια τάξη πολιτών, ένα είδος ανώτατης αριστοκρατίας, υπεράνω των νόμων. Υπάρχουν αρκετές γνωστές περιπτώσεις βουλευτών που προστατεύτηκαν από δίωξη όχι λόγω πολιτικών ή κρατικών ζητημάτων, αλλά για καθαρά αστικές υποθέσεις, όπως π.χ. η κα Μιλένα Αποστολάκη η οποία προστατεύθηκε από τη μήνυση που της έκανε ο πρώην σύζυγός της.
Κι εδώ έχουμε δεύτερο, αντιδημοκρατικό, φασιστικό έγκλημα και μια σχιζοφρενική αντίφαση στο ίδιο το Σύνταγμα που διακηρύσσει πομπωδέστατα πως όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι του Νόμου! Και αυτό το αγνοούν αδιάντροπα και οι ταγοί μας, υπερασπιστές του Νόμου και της τάξης αλλά και οι μάζες του λαού που τους εκλέγουν.
4. Άλλα φανερά εγκλήματα που διαπράττονται από τους υπεράνω-νομίτες βουλευτές και ταγούς είναι το ρουσφέτι και η δωροληψία.
Είναι πασίγνωστο πως κάθε είδους ρουσφέτια γίνονται ακατάπαυστα, ακόμα και τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές: διορισμοί κάπου στο Δημόσιο ή στις ΔΕΚΟ• κάλυψη φοροδιαφυγής• ευνοϊκή μεταχείριση στη διάρκεια στρατιωτικής θητείας• άδειες για παράνομες οικοδομές• κλπ. Ο μακαρίτης Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις Καραμανλή, το παραδέχθηκε δημόσια• το παραδέχθηκαν και άλλοι ταγοί.
Τη δωροληψία πάλι την ευλόγησε και τη διέδωσε στα κομματόσκυλά του ο Ανδρέας Παπανδρέου, που δήλωσε επί παντοδυναμίας του πως μια μίζα 500 εκμ (δραχμών, τότε) ήταν κάπως υπερβολική. Βέβαια, όπως αποδεικνύεται σήμερα (άνοιξη 2012) ο κολλητός και πρωτοκλασάτος του, κ. Τσοχατζόπουλος, στυλοβάτης του σοσιαλισμού και της ισότητας, πήρε πολύ μεγαλύτερες μίζες πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ – κι έχει σήμερα μαζί με μέλη της οικογένειάς του καταθέσεις στο εξωτερικό και περί τα 40 ακίνητα εντός Ελλάδας!
Λέτε ο κ. Τσοχατζόπουλος να ήταν ο μόνος από τα πειναλέα κομματόσκυλα του Πασόκ που ακολούθησε τη φωνή του κυρίου του;
Κανείς δεν φαίνεται να κατανοεί πλήρως πως κάθε διόγκωση του Κράτους, κάθε κρατικοποίηση, σημαίνει αδικία, διότι ουσιαστικά είναι συγκαλυμμένη μορφή ανελέητης ληστείας. Η κυβέρνηση ληστεύει όσους εργάζονται στον Ιδιωτικό Τομέα για να σιτίζει πλουσιοπάροχα τους κρατικοδίαιτους καρεκλοκένταυρους στον Δημόσιο Τομέα. Δεν υπερβάλλω καθόλου. 1.000.000 άνεργοι και ούτε ένας ΔΥ!
5. Λαμβάνοντας υπόψη μας όλα αυτά τα παρανοϊκά γεγονότα πρέπει να συμπεράνουμε πως ζούμε ακούσια ή, μάλλον, εκούσια σε μια χώρα άκρως εγκληματική όπου κάθε κυβέρνηση εμπαίζει αγρίως τον λαό, εγκληματεί ολοφάνερα και ακατάπαυστα, και ο δήθεν “ώριμος λαός”, που και μνήμη και κρίση έχει κατά τους φλύαρους δημοκόπους, τα αποδέχεται και τα χειροκροτεί κάθε τετραετία, ή τόσο, ξαναστέλνοντας στα κυβερνητικά αξιώματα τους ίδιους κακοποιούς!
Από τις άλλες εγκληματικές πράξεις – και είναι πάμπολλες – των κυβερνώντων πολιτικάντηδων θα μνημονεύσω μόνο μια ακόμα, το φορολογικό σύστημα, το οποίο είναι ληστρικό και απελπιστικά περίπλοκο έτσι που οι ανώτεροι εφοριακοί να μπορούν να παίρνουν μίζες εκβιαστικές και οι επιτήδειοι επιχειρηματίες να φοροδιαφεύγουν με τη βοήθεια των πολιτικών.
Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις εφοριακών μπλεγμένων σε εκβιασμούς και δωροληψίες που σκάνε στις ειδήσεις ώστε να είναι αναμφισβήτητη η πλατιά εξάπλωση αυτής της πρακτικής. Τελευταία πάλι, εμφανίστηκαν πολλές περιπτώσεις μεγάλων φοροφυγάδων και όλοι πλέον στηλιτεύουν τη βαθύτατη διαφθορά που έχει απλωθεί ως πανούκλα. Ούτε πιστεύω πως οι Ράμπο της ΣΔΟΕ εξαιρούνται από τη γάγγραινα του γρήγορου πλουτισμού.
Είναι παράξενο αν όχι εξοργιστικό ότι δεν ξέρεις εσύ ο ίδιος πλέον ποιο είναι το εισόδημά σου! Αυτό το αποφασίζει το πιο παρανοϊκό από όλα τα υπουργεία, αυτό των Οικονομικών. Μερικοί θα υποδείξουν πως χρειάζονται αυτά τα νέα φορομπηχτικά μέτρα (αντικειμενικά κριτήρια κλπ) για να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να μαζέψει το κράτος έσοδα, ιδίως τώρα που τα χρειάζεται κατεπειγόντως λόγω χρεοκοπίας. Δεν είναι αλήθεια. Η φασιστική αυτή τάση λειτουργούσε και σε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το Πόρισμα της Επιτροπής του Παντείου Πανεπιστημίου, Σεπτ. 1995 (Καθημερινή 18/6, οικονομικές σελίδες 49,52), που έγινε για το Υπουργείο Οικονομικών – και πετάχτηκε στα σκουπίδια από το ίδιο το Υπουργείο.
Σχεδόν κάθε χρόνο αλλάζουν τα μέτρα, αλλάζουν τα έντυπα.
Όλοι οι πρωθυπουργοί (συμπεριλαμβανομένου του κ. Παπαδήμου), όλοι οι υπουργοί των Οικονομικών, όλοι οι Διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένου του κ. Προβόπουλου), όλοι οι καθηγητές Οικονομολογίας – όλοι γνωρίζουν άριστα πως το περίπλοκο σύστημα διαχέει τη διαφθορά και όλοι μιλούν και γράφουν για τη μεταρρύθμισή του. Και κανείς δεν έχει κάνει, ούτε πρόκειται να κάνει τίποτα!
Ακούω, όχι δίχως έκπληξη, πολιτικούς, ακόμα και τον κατά τα άλλα προσγειωμένο κ. Τζήμερο στην τηλεόραση (Τρίτη 29/5, ΣΤΑΡ, γύρω στις 8.00 μμ), να μιλάνε για τις δικές τους “μεταρρυθμίσεις”, ακριβώς ίδιες με όλες όσες γίνονται κάθε χρόνο: λιγότεροι συντελεστές εδώ, περισσότεροι εκεί• μείωση του φόρου επί των ακινήτων, αύξηση φόρου για μεγάλα εισοδήματα, κλπ κλπ.
Αυτά είναι μπαλώματα στο ξεθωριασμένο, χιλιοτρυπημένο σύστημα που καταταλαιπωρεί τους πολίτες δεκαετίες τώρα κι εκτρέφει τη διαφθορά.
Ναι, υπάρχει ένα απλό, αποτελεσματικό και δικαιότατο σύστημα που δεν επιτρέπει δωροληψίες, εκβιασμούς και φοροδιαφυγή. Λέγεται απλά Γεωφορολόγηση (ή Φορολόγηση των έγγειων αξιών: Land Value Taxation) και είναι ουσιαστικά η Είσπραξη των Δημόσιων Αξιών – που δημιουργούνται από την ίδια την ύπαρξη και ανάπτυξη της κοινότητας. Με αυτή τη φορολόγηση όσοι εργάζονται παίρνουν τη φυσική αμοιβή της εργασίας τους και το Δημόσιο έχει τα δικά του φυσικά έσοδα.
Το σύστημα δεν εφαρμόζεται διότι θα σταματήσουν να σιτίζονται τα άνομα συμφέροντα των απανταχού παντοειδών απατεώνων. Επίσης διότι, λόγω άγνοιας, ο λαός δεν ξέρει και οι ειδήμονες δεν τον πληροφορούν.
6. Οπωσδήποτε, σε όλες τις προαναφερθείσες απόψεις του πολιτικοοικονομικού βίου υπάρχει πολλή παρανομία και, συνεπώς, φαινομενική αδικία. Έτσι δίκαια εκφωνίζει κανείς “Πού ’ναι η δικαιοσύνη;”
Αλλά, καλή μου κυρία Μ, ας κοιτάξουμε μια διαφορετική πλευρά του θέματος την οποία όλοι παραγνωρίζουν σαν να μην υπάρχει, ενώ είναι η πραγματική αιτία του φαινομένου που ερευνούμε.
Εσείς προσωπικά ήσασταν συνδικαλίστρια στα χρόνια της παρακμάζουσας ολοφυρόμενης – πρώην ένδοξης – Ολυμπιακής. Και απεργούσατε απανωτά και απροκάλυπτα για αυξήσεις των μισθών ή επιδομάτων ή άλλων προνομίων που είχατε με προηγούμενους “αγώνες” κατακτήσει από την κρατικοποιημένη εταιρεία που, υποτίθεται, εξυπηρετούσε τους συμπολίτες σας.
Σκεφθήκατε ποτέ τότε, εσείς προσωπικά, τη δικαιοσύνη για τους δύσμοιρους ταξιδιώτες;
Όπως ξέρετε, συχνά γίνονταν στάσεις εργασίας, μεγάλες καθυστερήσεις και ματαιώσεις πτήσεων, τις οποίες εμείς οι επιβάτες μαθαίναμε αφού φθάναμε στο αεροδρόμιο και περιμέναμε με τις ώρες και νύχτες. Σκεφθήκατε ποτέ τότε, επαναλαμβάνω, το δίκιο των επιβατών που, υποτίθεται, θα εξυπηρετούσατε με σχετικά αδρούς μισθούς;
Είχατε σχετικά καλούς μισθούς, λίγες ώρες εργασίας, μεγάλες άδειες, δωρεάν ή φθηνά ταξίδια και μάλιστα δωρεάν ταξίδια για τους δικούς σας (από πού κι ως πού, με λεφτά των άλλων φορολογουμένων;). Αλλά θέλατε περισσότερα. Ωσότου η επί Ωνάση περήφανη εταιρία χρεοκόπησε χάρη στην απληστία και τα γινάτια σας.
Το ίδιο έχει γίνει σε όλες τις κρατικοποιημένες επιχειρήσεις. Επιπλέον, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή στα υπουργεία, ή στενότερο Δημόσιο, μπορούμε να εξαιρέσουμε ορισμένους ευσυνείδητους υπαλλήλους με αίσθημα ευθύνης (όχι προϊστάμενους διορισμένους από τα κόμματα), που σήκωναν το βάρος της εργασίας δίνοντας συνοχή και κάποια απόδοση στην υπηρεσία τους. Οι υπόλοιποι, οι μάζες των διορισμένων κομματόσκυλων, κοίταζαν μόνο πως να λουφάρουν, να παίρνουν υπερωρίες και να έχουν και δεύτερη δουλειά (σε βάρος της πρώτης).
1.000.000 άνεργοι – κι ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος!
7. Που ’ναι η δικαιοσύνη; Γιατί δεν υπάρχουν άξιοι ηγέτες;
Μα σίγουρα βλέπετε πως εσείς, οι μάζες του λαού, έχετε εθιστεί σε μια δική σας δικαιοσύνη με δικά σας προνόμια, άσχετα με τους άλλους.
Αυτό έκανε το Πασόκ στην παντοδυναμία του μέσω των συνδικαλιστών, όταν καταλάμβαναν τους δρόμους, τις αποβάθρες, σταθμούς και κτίρια, στους ηρωικούς αγώνες τους, αγνοώντας παντελώς τους συμπολίτες τους που ήθελαν να συνεχίσουν με τις εργασίες τους.
Το ίδιο κάνουν τώρα το ΚΚΕ, η Δημάρ και κατ’ εξοχήν ο Σύριζα.
Ποτέ δεν θελήσατε ηγέτες οι οποίοι θα περιέκοβαν δραστικά τα εξοργιστικά προνόμια που αποκτήσατε, όχι με αγώνες, όπως σας αρέσει να ψεύδεστε, αλλά με εκβιασμούς και τραμπουκισμούς, και πάντα σε βάρος των συμπολιτών σας.
Τώρα στη δυστυχία σας θυμηθήκατε τους άξιους ηγέτες και τη δικαιοσύνη. Μα εσείς διώξατε κακήν κακώς τους άξιους ηγέτες που θα διοικούσαν με σοφία και δικαιοσύνη. Αυτοί που θα έρθουν, θα είναι χειρότεροι.
Ζούμε στη Σιδερένια Εποχή του Ησιόδου την οποία η Αιδώς και η Νέμεσις έχουν εγκαταλείψει. Βέβαια η Αλήθεια είναι παντού πάντοτε απαρασάλευτη, συμπονετική και περίφροντις. Αλλά ποιος τη θέλει, ποιος την αντέχει;
Τα μάτια μας προτιμούν το πολύχρωμο πορνό της τηλεόρασης και τα αυτιά μας τον σαγηνευτικό ήχο του λαϊκού είτε από τραγουδιστές είτε από πολιτικούς.
Ένα Έθνος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Έχουμε αυτό που θέλουμε. Να η δικαιοσύνη!
