1. Ο τίτλος είναι από το Βάκχαι του Ευριπίδη (στίχος 354), “να ψεύδεσαι όμορφα…”. Θυμήθηκα τη φράση παρακολουθώντας την κα. Μπακογιάννη να δίνει συνέντευξη σε δύο κυρίους στο ΣΚAΪ, Τρίτη 22 Μαΐου ώρα 11.15 πμ. Νόμιζα πως θα έβλεπα την κα Τσαπανίδου αλλά προφανώς κάτι άλλαξε και τη θέση της πήραν οι δύο κύριοι και η κα Μπακογιάννη, που σε ερωτήσεις των δύο εξηγούσε γιατί δεν παράτησε την πολιτική να πάει σπίτι της όταν δεν μπήκε στη Βουλή, όπως είχε δηλώσει πριν τις εκλογές (6 Μαΐου), γιατί αποφάσισε να συνεργαστεί με τον κ. Σαμαρά τον οποίο επέκρινε δριμύτατα από τότε που έφυγε από τη ΝΔ και άλλα τερπνά αλλά καθόλου ωφέλιμα.
Η κα Μπακογιάννη, με το σύνηθες ατσαλάκωτο στυλ της, τόνιζε στους ακροατές της πως μόνο η επιθυμία να βοηθήσει την Ελλάδα μας σε αυτές τις δύσκολες ώρες διαμόρφωνε τις αποφάσεις και πράξεις της και πως μιλούσε με απόλυτη ειλικρίνεια. Σίγουρα, λίγοι δεν θα συγκινήθηκαν από την επίκληση στα παιδιά της όταν είπε πως ήθελε να τα κοιτάξει στα μάτια γνωρίζοντας πως έκανε ό,τι μπορούσε για το καλό του τόπου. κλπ κλπ.
2. Δεν περίμενα να ακούσω κάτι λιγότερο ή κάτι άλλο. Όλοι οι πολιτευτές επικαλούνται το “καλό του τόπου” ή “της πατρίδας” για τις πιο ξεδιάντροπες κι άθλιες πράξεις τους καθώς αθετούν τα λόγια τους κι “αλλάζουν βρίσκοντας ευκαιρία αλλαγής” (Shakespeare, σονέτο 116). Τα ίδια λέει και ο Γιωργάκης Α. Παπανδρέου καθώς συνεχίζει να σουλατσάρει στις σκουληκότρυπες του διεθνούς σοσιαλισμού, αφού με τα πρωτοπαλίκαρά του (Βενιζέλο, Παπακωνσταντίνου, κα Κατσέλη, Ρέππα, Παπουτσή κ.α.), με λίγους ελαφρόμυαλους ελιγμούς και το ελκυστικό σύνθημα ότι “λεφτά υπάρχουν” έφερε τη χώρα στο χείλος του χάους. Όλοι και όλα για την πατρίδα! Ποτέ για τον εαυτούλη τους.
(Αλλά, ευσεβέστατοι εθνοπατέρες, αν όντως θέλατε την πρόοδο της πατρίδας, θα μονιάζατε γύρω από ένα τραπέζι και θα συμφωνούσατε για 3-4 σημεία του Μνημονίου που χρειάζονται αναθεώρηση. Όμως η τριάδα άγνοια – αλαζονεία – απληστία σας κρατά σε χαλύβδινη λαβή.)
Έτσι και η κα Μπακογιάννη με τις μελιστάλακτες μπαλάντες της. Κρίμα που οι δύο συμπαθείς κύριοι δεν ανέτρεξαν λίγα χρόνια πίσω να της θυμίσουν πως ενώ είχε δεσμευθεί να μείνει δήμαρχος Αθηναίων για όλη την τετραετία, μόλις ο Κωστάκης Καραμανλής (άλλος ανήρ που έπραξε τα πάντα υπέρ πατρίδος αφήνοντας την Πελοπόννησο και την Αθήνα να πυρποληθούν) την κάλεσε για υπουργοποίηση στην κυβέρνησή του.
Κι έτσι συνέχισε η κατά τα άλλα ευπαρουσίαστη κι ευφυέστατη κυρία, με ευχάριστη ευφράδεια και αβασάνιστη βεβαιότητα, να ψεύδεται.
Στον απερίσπαστο παρατηρητή, αυτό που η κα Μπακογιάνννη επιθυμεί είναι να ξαναμπεί στη Βουλή και, αν ευκαιρήσει, να ξαναπαίξει με την εξουσία και – ποιος ξέρει – ίσως και να ξεπεταχτεί στην ηγεσία της ΝΔ. Αλλά πολύ σπάνια ένας πολιτικός λέει αυτό που πράγματι έχει στον νου του.
3. Δυστυχώς για τους εύπιστους και παραπλανημένους πολίτες, όλοι οι πολιτικοί συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Ψεύδονται, άλλος λίγο άλλος πολύ, άψογα. Οι αρχαίοι σοφιστές, περιπλανώμενοι πωλητές της επιχειρηματολογίας, που περνούσε για “σοφία”, έπειθαν για οτιδήποτε και, με την ίδια ευκολία, για το αντίθετο, έναντι κάποιας αμοιβής. Η σοφιστεία μετεξελίχθηκε στη σύγχρονη τέχνη της διαφήμισης και αυτοδιαφήμισης, στην οποία οι πολιτικοί διαπρέπουν. Και το αποτέλεσμα είναι απάτη – και κακοπιστία και ασυνεννοησία.
Ακολουθώντας μια πανάρχαια παράδοση των ινδοευρωπαίων, ο Ησίοδος έγραψε στο Έργα και Ημέραι πως, αφού πέρασε μια Χρυσή, μια Ασημένια, μια Χάλκινη και μια Ηρωική περίοδος, τώρα η ανθρωπότητα ξέπεσε στη μαύρη Σιδερένια Εποχή όπου κυριαρχούν ο κάματος, το ψεύδος, η ασέβεια και παρόμοιες απεχθείς αρετές, ενώ έχουν αποχωρήσει η Αιδώς και η Νέμεσις (=δικαιοσύνη). Θα έπρεπε ίσως να είχε προσθέσει πως και η Αλήθεια έγινε αθέατη.
Γράφω «Ινδοευρωπαίων», διότι πολλούς αιώνες νωρίτερα η Βεδική Παράδοση των Ινδών δίδασκε μια λεπτομερέστερη διατύπωση της ίδιας ιδέας, με διαφορετικές ονομασίες. Τώρα, λέει, ζούμε στο kaliyuga, την Εποχή του μοχθηρού δαίμονα Κάλι, όπου η αρετή έχει μειωθεί στο ένα τέταρτο και η Αλήθεια είναι δυσεύρετη, μα όχι απούσα. Σε αυτή την εποχή κυριαρχούν όχι πλέον οι άνθρωποι της σοφίας ή του ηρωισμού και της αυτοθυσίας αλλά οι συμφεροντολόγοι – έμποροι, μπακάληδες, τοκογλύφοι. Αυτοί, τώρα με πομπώδεις τίτλους (επιχειρήσεις, εταιρίες, ινστιτούτα, οίκοι, όμιλοι, οργανισμοί, συνεταιρισμοί, συνδικάτα), ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις για να προωθούν τις ανώμαλες ορέξεις και τα άνομα συμφέροντα τους.
4. Λέει ακόμα η Βεδική Παράδοση πως η ανθρωπότητα εκ φύσεως διαιρείται σε τρεις κύκλους (ή ζώνες ή επίπεδα). Στο ένα άκρο, το υψηλό, είναι ο Εσώτερος Κύκλος της σοφίας και ενότητας. Αυτή την εποχή έχουμε ξεχάσει την ύπαρξη του κι αν ακούσουμε, ή αν παρουσιαστεί, κάτι που αναφέρεται στον Κύκλο εκείνο, αυτό γοργά πετιέται στη χωματερή των μύθων. Στο άλλο άκρο, το πιο χαμηλό, είναι ο Εξώτερος Κύκλος της άγνοιας και σύγχυσης όπου οι άνθρωποι μιλούν τις γλώσσες της Βαβέλ και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ή να κατανοήσουν τις απλές αρχές της ζωής. Ανασφαλείς και αγχωμένοι θέλουν να συσσωρεύουν αγαθά χωρίς να νοιάζονται για τους άλλους και να δίνουν. Ανάμεσα είναι ο Μεσαίος Κύκλος που θα έπρεπε να λειτουργεί σαν μετασχηματιστής που μεταφέρει τις ανάγκες και τα αιτήματα των ανθρώπων του Εξώτερου Κύκλου στους σοφούς του Εσώτερου και τις συμβουλές των σοφών στον Κύκλο της αμάθειας και ασυνεννοησίας.
Στην εποχή μας, οι γνήσιοι μετασχηματιστές είναι λιγοστοί και δυσεύρετοι, αλλά υπάρχουν πολλοί κάλπικοι που έχουν σφετεριστεί τον ρόλο αυτό και υπόσχονται επίγειους και μεταθανάτιους παραδείσους που θα διαρκέσουν στην αιωνιότητα.
Πρώτα, είναι οι τσαρλατάνοι του “πνεύματος” είτε στα ετοιμόρροπα Πανεπιστήμια είτε στα ινστιτούτα του Αποκρυφισμού που λένε και γράφουν ακατάπαυστα προκαλώντας περισσότερη σύγχυση με τις θεωρίες και προβλέψεις τους, που διαψεύδονται από τα γεγονότα. Δεν καταψεύδονται πάντα καλώς.
Μετά είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί που θα κάνουν και θα δείξουν περίπου τα πάντα, άσχετα με το ότι δεν κατόρθωσαν να αποβάλουν από τα διάφορα Έθνη έστω και μια εγκληματική τάση – απάτη, δωροδοκία, κλοπή, βλάβη, φόνο, νοθεία και ό,τι άλλο. Δεν καταλαβαίνουν πως οι ίδιοι είναι εγκληματίες και οι κυβερνήσεις και οι νομοθεσίες τους εγκληματικές. Διότι με την απληστία, την εγωπάθεια και τη φιλοδοξία τους, αγνοούν τις στοιχειώδεις αρχές της κοινωνικής συμβίωσης.
Οι κεντροδεξιές σοσιαλδημοκρατικές παρατάξεις με τον υπερτροφικό κρατισμό αφενός και τον κάλπικο “φιλελευθερισμό” τους αφετέρου είναι για κλάματα.
Πολύ χειρότεροι είναι (για ολολυγμούς;) οι άρρωστοι αριστεροί που συχνά αυτοαποκαλούνται “μαρξιστές”. Αυτοί έχουν λησμονήσει πως σύμφωνα με τον Μαρξ το κράτος αυτοδιαλύεται μόλις πάρουν την εξουσία οι προλετάριοι σοσιαλιστές (ή ο “λαός” υπό την “καθοδήγηση” των φωτισμένων κομμουνιστών) και δίχως καμιά αίσθηση αντίφασης πάντα διογκώνουν το κράτος σε κυκλώπεια διάσταση κυριολεκτικά. Αφενός το γιγαντώνουν και αφετέρου του αφήνουν ένα μάτι για να βλέπει μόνο σε μια κατεύθυνση: πώς να διαιωνίζεται το ίδιο το κράτος και οι κυβερνώντες καθοδηγητές να διατηρούν τα πλούσια προνόμιά τους! (Θα θυμάστε πως ο σοφός Σόλων έσπευσε να εξαφανισθεί μόλις πέρασε τη σεισάχθεια και τους άλλους πραγματικά φιλολαϊκούς νόμους του: ήταν όντως φιλελεύθερος μαρξιστής.)
5. Η αυτοδιάλυση του κράτους στον Μαρξ υπονοεί μια για μας άγνωστη κατάσταση ενότητας και ομόνοιας. Δύο χιλιετίες νωρίτερα ο Πλάτων περιέγραψε την ανώτερη ιδανική Πολιτεία του ως ίδια κατάσταση ενότητας και ομόνοιας. Σήμερα η τάση είναι προς μεγαλύτερη διάσπαση, αντιπαλότητα και σύγκρουση: λέγεται πλουραλισμός.
Μάλλον έχω πει πολλά και ίσως επικίνδυνα πράγματα. Μπορεί και όλα να είναι ψέματα. Διότι ένα παμπάλαιο κείμενο σοφίας της Βεδικής Παράδοσης λέει πως “ένας άνθρωπος δεν ψεύδεται μόνο όταν σωπαίνει”!
Ας σωπάσω, λοιπόν. Τουλάχιστον για την ώρα.
