Εκλογές: Μάιος 2012

1. Γιατί άραγε πολλά ραδιοτηλεοπτικά κανάλια και πολλές εφημερίδες (εκτός του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής) αρνούνται όχι μόνο να κοινοποιήσουν το πρόγραμμα του κόμματος Δράση αλλά και να αναφέρουν την ύπαρξή του καθώς και του Στέφανου Μάνου που είναι οπωσδήποτε καταξιωμένος και έντιμος πολιτικός;

Στις αρχές Μαρτίου ο κ. Μάνος ήθελε να δώσει στη δημοσιότητα μερικές απλές ανώδυνες μεταρρυθμίσεις για το καλό του λαού γενικά, αλλά τα μίντια αρνήθηκαν να τις κοινοποιήσουν ακόμα και επί πληρωμή.

Είναι παράδοξο.

Την ίδια ώρα τα μίντια προβάλλουν ακατάπαυστα όχι μόνο όλα τα παλαιά κόμματα και τους κομματάρχες τους αλλά και τα νεότευκτα όπως αυτό της κας Μπακογιάννη, του κ. Καμμένου, της κας Κατσέλη κλπ.

Τι στην ευχή έχουν να προσφέρουν όλοι οι παλιάτσοι της πολιτικής που με απύθμενη ξεδιαντροπιά και θρασύτητα έρχονται πάλι να ζητήσουν την ψήφο μας; Δεν φθάνει το χάος το οποίο τόσο απλόχερα χάρισαν στη χώρα; Ή μήπως πιστεύουν πως θα μας πείσουν όλους για την απουσία τους από, και τη μη συμμετοχή τους στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου με ποικίλες ρεμούλες; Οι αριστεροί πολιτικοί, που τόσο εύκολα και συχνά κατηγορούν τα κεντροδεξιά κόμματα της εξουσίας για σκάνδαλα, σπατάλες και ιδιοποιήσεις, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τέτοιες εγκληματικές ενέργειες και να στείλουν τους ύποπτους ενόχους στη δικαιοσύνη;  Γιατί δεν το έκαναν; 30 ψήφοι στη Βουλή αρκούσαν να στείλουν τους καταστροφικούς πολιτικούς στη Δικαιοσύνη.

Οπωσδήποτε πολλοί πολιτικοί θα πείσουν τους φανατικούς οπαδούς τους, οι οποίοι εμμένουν στο πελατειακό καθεστώς κι ελπίζουν σε όμοιο μελλοντικό πάρτι. Είναι λυπηρό το ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί δεν διδάχθηκαν τίποτα και ακόμα χειρότερο το ότι αποτελούν ίσως μια καθοριστική πλειονότητα. Είναι λυπηρό επίσης το ότι πολλοί πολίτες όντας αγανακτισμένοι από τα σκάνδαλα και τα ψέμματα των κομμάτων, και αγνοώντας τις αληθινές αιτίες της κρίσης, στρέφονται τώρα σε ακραίες παρατάξεις όπως η φασιστική Χρυσή Αυγή και τα κομματιασμένα κατάλοιπα του κομμουνισμού.

2. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα ψηφίσει αριστερούς υποψηφίους διότι, εκτός από την επισήμανση πως υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, η αριστερή θεώρηση του κόσμου είναι ολοκληρωτικά παράλογη. Αριστερά κομμουνιστικά κόμματα είχαν την ευκαιρία πολλών ετών να δοκιμάσουν στην πράξη την πολιτικο-οικονομική ιδεολογία τους στη Σοβιετική Ένωση, Κίνα, Κούβα και αλλού. Απέτυχαν παταγωδώς. Μόνο στις θλιβερές Κούβα και Βόρεια Κορέα ψυχορραγεί ακόμα το κομμουνιστικό καθεστώς. Στην Κίνα έχει μπολιαστεί με μπόλικο καπιταλισμό. Αν λοιπόν πάρουν την εξουσία στην ευτράπελη ελληνική Πολιτεία αριστεροί εξουσιομανείς, αυτοί θα κρατικοποιήσουν τα πάντα και θα οδηγήσουν τη χώρα σε πλήρη κατάρρευση. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε αυτή την εκδοχή.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα ψηφίσει κόμματα του υποτιθέμενου Κέντρου και της υποτιθέμενης Δεξιάς. Διότι (α) είδε τη συμπεριφορά τους την τελευταία 35ετία και κατάλαβε πως καμιά κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τον λαό – μόνο για την επανεκλογή τους στους προνομιούχους θώκους τους• (β) ακούει τώρα τις αρλούμπες τους για το πως θα σώσουν τη χώρα ενώ δεν κάνουν τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση (π.χ. το να μειωθεί ο μισθός τους) αλλά, αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να μη γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα μειώσουν το κράτος, θα ορθολογίσουν τις δημόσιες υπηρεσίες και δαπάνες, θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή, θα αλλάξουν το φορολογικό σύστημα ώστε να περιοριστεί σημαντικά η φοροδιαφυγή και παρόμοια.

Προσέξτε! Ο κ Τσοχατζόπουλος, πρώην υπουργός (Άμυνας κλπ) και κολλητός του ‘αείμνηστου’ και ίσως διεφθαρμένου πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου προφυλακίστηκε για μίζες πολλών εκατομμυρίων ευρώ και ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω offshore εταιρειών και αγοραπωλησιών ακινήτων (Απρ. 2012). Το 2004 η εξεταστική επιτροπή της Βουλής τον βρήκε αθώο. Στο Μέγαρο της Μίζας, βέβαια, κόρακας δεν βγάζει κοράκου μάτι… Αλλά είναι δυνατόν ο κ Τσοχατζόπουλος να είναι ο μόνος αμαρτωλός; Όχι βέβαια!

Αυτή η νέα αριστοκρατική κάστα των καλοπληρωμένων βουλευτών καταδικάζουν τον λαό σε ανεργία και συντάξεις πείνας δίχως να περικόπτουν, αλλά, απεναντίας, να προωθούν τα δικά τους προνόμια – όπως τη χρηματοδότηση των κομμάτων που έχουν χρεοκοπήσει οικονομικά, ιδεολογικά και ηθικά, με εκατοντάδες εκατομμύρια για τις σπάταλες εκλογές.

Ας πάρουμε τους κομματάρχες έναν έναν.

3.  Η κα Μπακογιάννη, κόρη του κ. Μητσοτάκη, πρώην ηγέτη της ΝΔ, παρουσιάζεται τώρα σαν να μην ανήκε στην αμαρτωλή, δειλή κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή που παρέδωσε στον ΓΑΠ μια Ελλάδα κατακαμένη και στο χείλος της χρεοκοπίας. Παρουσιάζεται μάλιστα ως “φιλελεύθερη” σάμπως και γνωρίζει τίποτα για, ή σχετίζεται με, τη φιλελεύθερη παράδοση. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι (νεο-)φιλελεύθεροι πρεσβεύουν συντηρητισμό (στην κλασική του έννοια) και σοσιαλισμό (για να ελκύουν τις μάζες).

Ας το θέσω και αλλιώς. Θα αποδεικνυόταν εντελώς αθώα και ότι δεν πήρε ποτέ μίζες είτε ως υπουργός είτε ως δήμαρχος Αθηναίων, αν γινόταν ένας ανελέητος, λεπτομερής έλεγχος – πόθεν και πότε, πώς και πόσα έσχες; Ποιος ξέρει;

Ενώ υποσχέθηκε πως ποτέ δεν θα διέκοπτε τη θητεία της ως εκλεγμένη δήμαρχος Αθήνας, μόλις ο Καραμανλής νεώτερος την κάλεσε στην κυβέρνηση, παράτησε τα του Δήμου για να υπουργοποιηθεί!

Παραδόξως κανείς δεν σχολιάζει πλέον αυτή την απιστία της. Ούτε υποδείχνει πως ο μόνος λόγος που παράτησε το κόμμα στο οποίο σταδιοδρόμησε πολιτικά, δηλαδή τη ΝΔ, ήταν η απόρριψή της από τα μέλη που προτίμησαν τον κ. Σαμαρά.

Με άλλα και απλά λόγια, η φιλοδοξία της είναι ηγεμονική. Οπότε φαίνεται πως δεν ενδιαφέρεται ποσώς για τη χώρα.

4. Ο κ. Καμμένος μοιάζει ένας φωνακλάς, ευτραφέστατος μπούλης, που όπως πολλοί άλλοι του δικού του χώρου, δεν έχει εργαστεί πραγματικά στην πιάτσα της καθημερινότητας και μπήκε στην πολιτική μάλλον με τα λεφτά της οικογένειας.

Τι προσφέρει; Αντιμνημονιακό μένος και εύκολο ηρωισμό.

Τι θα έκανε αν εκλεγόταν πρωθυπουργός;… Είναι εμφανέστατο πως ούτε ο ίδιος ούτε οι πέριξ αυτού έχουν την παραμικρή ιδέα και γι’αυτό δεν παρουσιάζουν έστω κι ένα λειψό πρόγραμμα. Στα ξεφωνητά και στα συνθήματά του ακούει κανείς  τη φτήνια και ανευθυνότητα του αδαούς που μιλάει εκ του ασφαλούς. Το ίδιο και η συνεργασία που προτείνει με τον κ. Τσίπρα!

5. Ο καραμπινάτος κ. Καρατζαφέρης έχει χάσει πλέον και τη μαεστρία του κονφερανσιέ, καθώς βλέπει τα ποσοστά του να βουλιάζουν και θολώνει το θυμικό του.

Κάποτε ήταν προσγειωμένος και είχε αρκετές πρακτικές προτάσεις μια εκ των οποίων ήταν και η Συγκυβέρνηση Σωτηρίας. Τη διαλαλούσε επί ενάμιση χρόνο κι έσπευσε να συμμετέχει μόλις υλοποιήθηκε η πρόταση. Τότε βέβαια φάνηκε πως έδινε πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα στο άτομό του από όση στην πραγματικότητα είχε: νόμιζε πως ήταν ο μέγας ρυθμιστής.

Δυστυχώς οι ακροδεξιοί που τον στήριζαν έξω από τη Βουλή δεν συμμερίζονταν όλες τις ιδέες και προτάσεις του και ο ίδιος, όντας μάλλον μεθυσμένος από την αυταρέσκεια και τις αυταπάτες του, άργησε να το αντιληφθεί. Τώρα είναι αργά. Χάνει οπαδούς και προς το κόμμα του κ. Καμμένου και τη Χρυσή Αυγή που τώρα εκπροσωπεί την πάντα παρούσα φασιστική παράταξη.

Αν είχε την ελάχιστη έγνοια για τη χώρα, όπως φωνασκούσε, δεν θα αποσυρόταν από τη Συγκυβέρνηση μόλις είδε τα ποσοστά του να πέφτουν. Κι αυτός αποδεικνύεται φιλόδοξος, καιροσκόπος, αναξιόπιστος.

6. Δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ο κ. Σαμαράς εμφανίζει εαυτόν τόσο αλαζονικό. Τα λόγια του, ο τόνος φωνής, οι εκφράσεις προσώπου, οι χειρονομίες – όλα υποδείχνουν ένα βουτυρόπαιδο που είναι ακόμα στα δέκα ή δώδεκα και θέλει το δικό του!

“Λύστε μου τα χέρια να κυβερνήσω την Ελλάδα!”

Προφανώς δεν καταλαβαίνει την έκταση της αλαζονείας και αφροσύνης του. Επειδή περιβάλλεται από κόλακες, όπως οι κ.κ. Μιχελάκης, Μηταράκης και άλλοι, και από χειροκροτητές, όπως τα φανατισμένα κομματόσκυλα, κι επειδή δεν έχει ωριμάσει καθόλου, νομίζει πως εμείς, οι πολλοί Έλληνες, κρεμόμαστε από τις ανύπαρκτες ικανότητες του! Απίστευτο.

Προφανώς προτιμά να μη θυμάται πως εγκατέλειψε τη ΝΔ επί Μητσοτάκη και ίδρυσε την ‘Πολιτική Άνοιξη’ ενάντια σε κείνη (!) και όταν το δικό του κόμμα καταποντίστηκε στην αφάνεια, τιμωρημένο από τους εκλογείς, ο ίδιος εξαφανίστηκε από το πολιτικό παλκοσένικο ωσότου τον δέχθηκε πίσω στη ΝΔ ο ανεκδιήγητος, και της ίδιας κοψιάς, ΚΚ νεώτερος και τον υπουργοποίησε μάλιστα.

Πρώτα αντιτάχθηκε ηρωικά και χωρίς κόστος στο πρώτο Μνημόνιο, μετά, παρ’ότι κανένας όρος του δεν έγινε αποδεκτός, τελικά προσχώρησε στη Συγκυβέρνηση και αποδέχθηκε το δεύτερο Μνημόνιο, υπόγραψε την επιστολή προς τους Ευρωπαίους και ψήφισε τα όσα καταπιεστικά, επώδυνα μέτρα επέβαλαν οι ξένοι!

Τώρα φωνάζει κι αυτός εκ του ασφαλούς, πως εξαρχής είχε δίκιο και η πολιτική των ξένων ήταν λάθος!

Τι προσφέρει – εκτός από κορώνες περί νέας διαπραγμάτευσης και ανάπτυξης – και μπόλικης ψευδαπάτης;

Ο αναπληρωτής της ΝΔ τομεάρχης για την Οικονομία, κ. Ν. Μαρτάκης, περιέγραψε το πρόγραμμά του για την έξοδο από την κρίση στην ημερίδα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής (5/4/12): αύξηση ανταγωνιστικότητας (δηλαδή μείωση επιχειρησιακών δαπανών, δηλ. μείωση μισθών, όπως στο Μνημόνιο!) και νέες επενδύσεις (ποιοι θα επενδύσουν με τέτοιες κυβερνήσεις, τέτοιο μιζοδίαιτο Δημόσιο και τέτοιο φορομπηχτικό μπάχαλο;). Και συναρπαστικές κοινοτοπίες όπως “Πρέπει, επιτέλους, να εστιάσουμε στην καθημερινότητα του πολίτη, του επιχειρηματία, του αγρότη, του μισθωτού, του συνταξιούχου”. Κάτι που ολοφάνερα η ΝΔ ουδέποτε έκανε.

7. Τι να πούμε, που δεν έχουμε ήδη πει, για τον ήρωα των χαρατσιών που ξαφνικά ανακάλυψε την υπευθυνότητα και την αλήθεια στην πολιτική;!;

Ως καλός χριστιανός μετανόησε άραγε de profundis;

Νιώθει κάποιες τύψεις άραγε για το πολυτάραχο παρελθόν του;

Πρόσφατα πάλι, ο εύγλωττος Ευάγγελος επιδόθηκε στο προσφιλές του χόμπυ με το οποίο δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, λέγοντας πως η χρηματοδότηση των κομμάτων είναι αναγκαία. Οπωσδήποτε είναι αναγκαία για τα ίδια τα κόμματα, καταχρεωμένα, άχρηστα και αντιπαραγωγικά, μα δεν είναι διόλου αναγκαία για τους παραπλανημένους πολίτες πολλοί από τους οποίους τώρα στερούνται και βασικά αγαθά.

Είπε μάλιστα πως το ΠΑΣΟΚ, προφανώς πάνσοφο, απέβαλλε προ ετών τον πρωτοκλασάτο κ. Τσοχατζόπουλο. Δεν είπε όμως, παρά τον χείμαρρο της κούφιας ευφράδειάς του, πως ο ίδιος ήταν στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής και είχε υπογράψει το πόρισμα που αθώωνε τον νυν προφυλακισμένο πρώην υπουργό.

Αν ο κ. Βενιζέλος αρχίσει να λέει την αλήθεια, αυτό αρκεί: δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξει το πολιτικό μας σύστημα.

Τι να πούμε και για τους πρώην συντρόφους και νυν αντιπάλους του, την κα Κατσέλη και τον κ Καστανίδη; Και αυτοί προσποιούνται τώρα πως δεν ήταν μέλη των εγκληματικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η μεν κα Κατσέλη κωλυσιεργούσε ακατάπαυστα, ο δε κ Καστανίδης ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες του περιβόητου δημοψηφίσματος, που παραλίγο να μας βγάλει από την Ευρωζώνη.

8. Ξεκίνησα το άρθρο ρωτώντας: γιατί τα πλείστα μίντια (εκτός του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής) δεν αναφέρουν τον κ. Μάνο και τη ‘Δράση’ του;

Προσέξτε, ο κ. Μάνος ανέλαβε διάφορα υπουργεία αλλά εκδιώχθηκε από τη ΝΔ διότι παρέμενε συνεπής στην ιδεολογία του και όντας πιο κοντά στον φιλελευθερισμό, δεν θέλησε να συμβιβαστεί με διαπλοκές, λαϊκισμούς και πελατειακές σχέσεις. Για τον ίδιο λόγο δεν μπόρεσε να συνεργαστεί αργότερα ούτε με το ΠΑΣΟΚ.

Φαίνεται να είναι λοιπόν ένας συνεπής πολιτικός στον χώρο αυτό.

Εντούτοις, τα μίντια προτιμούν τους φωνακλάδες φανφαρόνους φιγουρατζήδες του τύπου Βενιζέλου, Καρατζαφέρη, Μπακογιάννη και Σαμαρά κλπ – ενώ ο Μάνος θεωρείται γενικά “καμμένο χαρτί”.

Γιατί άραγε;

Δεν γνωρίζω. Εικάζω πως οι επαγγελματίες κομματάρχες δεν θα διστάσουν πάλι, όπως δείχνουν εδώ και μήνες τα καμώματά τους, να επιδοθούν στις διαπλοκές και πελατειακές σχέσεις. Αντίθετα, ο Μάνος αρνείται τέτοιες σχέσεις και δεν συμπεριλαμβάνει επαγγελματίες πολιτικούς στην εμπροσθοφυλακή του κόμματός του. Είχε μάλιστα δηλώσει πως θα συνεργαζόταν με άλλα κόμματα του χώρου της Κεντρο-δεξιάς εφόσον οι επαγγελματίες πολιτικοί δέχονταν να μη μπούνε στην εμπροσθοφυλακή. Γι’αυτό υποθέτω άλλοι κομματάρχες, όπως η κα Μπακογιάννη δεν συνεργάστηκαν• διότι θέλουν να είναι στη Βουλή.

Νομίζω πως ο κ. Μάνος είναι ο καλύτερος, ο μοναδικός ;

Καθόλου.

Πρώτα πρώτα θεωρώ πως η συνεργασία του με τον κ. Βαλιανάτο είναι αμφιλεγόμενη. Αμφιλεγόμενες θεωρώ πως είναι και οι προτάσεις περί παροχής δωρεάν περίθαλψης και σύνταξης σε όλους. Αλλά, είναι ο πιο συνεπής και φιλελεύθερος.

9. Η αληθινή φιλελεύθερη παράδοση δεν έχει κάποιο μανιφέστο ή σύγγραμμα που να καθορίζει τη φύση και έκτασή της. Αλλά αρχίζοντας ίσως με τον John Locke στον 17ο αιώνα στη Βρετανία (έζησε και στην Ολλανδία) και φθάνοντας ως τον Thomas Jefferson στις ΗΠΑ και τον Adam Smith στη Βρετανία, τον J.S. Mill μέχρι και τον  Alfred Marshall και άλλους, βρίσκουμε ορισμένες απλές αρχές που θεμελιώνουν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους.

Μια βασική αρχή λέει πως κάθε αρτιμελής, υγιής πολίτης οφείλει να ζει όχι από την εργασία άλλων αλλά από τη δική του και να συντηρεί όσους εξαρτώνται από αυτόν. Ως εκ τούτου πρέπει να έχει πρόσβαση στη γη εξίσου με κάθε άλλον και το προϊόν της εργασίας του να μένει ως αμοιβή και περιουσία του. Οφείλει να επιστρέφει στην κοινότητα τη δημόσια αξία ή εκείνο το μέρος της παραγωγής που δημιουργείται από την ύπαρξη και ανάπτυξη της κοινότητας. Από τη μεριά του, το κράτος οφείλει να προωθεί πλήρως την ασφάλεια, δικαιοσύνη και τάξη για το σύνολο Έθνος και την καλή κατάσταση του περιβάλλοντος, να παρεμβαίνει ελάχιστα στην οικονομία, να αναλαμβάνει ορισμένα έργα που ιδιώτες δύσκολα μπορούν, να φροντίζει τους ανήμπορους και τα ορφανά μόνο και να μη δαπανά πιο πολύ από τα φυσικά έσοδά του.

Όλα αυτά προϋποθέτουν έναν ασυνήθιστο για μας βαθμό εντιμότητας και κατανόησης που επιτυγχάνεται με σκληρή διαπαιδαγώγηση στις αρχές της Ηθικής.