Σχολιασμένο από τον Νικόδημο
Σε αυτό το πολύ συνετό άρθρο, που παρατίθεται ολόκληρο πιο κάτω, βρίσκω μια πρόταση που, νομίζω, δίνει λάθος νόημα. Γράφει ο δημοσιογράφος: “Η χρεοκοπία [της χώρας] είναι πολιτική πρωτίστως”. Όχι. Η χρεοκοπία είναι πολιτική δευτερευόντως. Εκτός κι αν ο κ. Ξυδάκης αποσυνδέει το επίθετο “πολιτική” από το όνομα “πολιτικός” που χρησιμοποιεί στο ίδιο άρθρο (και το “πολιτική”) αποδίδοντάς του την έννοια “ηθική”. Διότι όλα όσα γράφει βρίσκονται μέσα στη σφαίρα της Ηθικής καθώς σχετίζονται με το ορθό, λογικό και δίκαιο – ή όχι. Βέβαια, σε παλιότερες εποχές η λέξη “πολιτική” περιείχε και την έννοια της Ηθικής.
Αλλιώς μια “πολιτική χρεοκοπία” θα ήταν η κατάρρευση του όλου πολιτικού συστήματος και πολιτεύματος – των κομμάτων με τις δομές και τις σχέσεις τους, των πολιτικών δογμάτων και πρακτικών που προωθούν και παρόμοια. Και αυτό συμβαίνει σε κάποιο βαθμό στην παρούσα συγκυρία με τον κατακερματισμό των κομμάτων της αριστεράς, του κέντρου και της δεξιάς. Αυτό είναι συνέπεια εγωισμού, αλαζονείας, άγνοιας και ψευδαπάτης. Αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί με την εξουσιομανία, έχουν προσβάλει οξύτατα, ως ιοί, τους κομματάρχες και τα κομματόσκυλά τους εδώ και πολύ καιρό. Αυτά ευθύνονται για την χρεοκοπία και την βασική αιτία της που είναι η διάχυτη ανηθικότητα. Για ανηθικότητα γράφει ουσιαστικά ο κ. Ξυδάκης.
Του Νικου Γ. Ξυδακη
Το δικομματικό σύστημα εξουσίας, που σφράγισε τη μεταπολιτευτική περίοδο, αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της κατάρρευσης, υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας του να τη διαχειριστεί. Η κατάρρευση στοιχειοθετείται αφενός από τις δημοσκοπήσεις της αλαφιασμένης και αμφίβουλης κοινής γνώμης, αλλά και από τη στάση του πολιτικού προσωπικού, ελάχιστες εβδομάδες προ των εκλογών.
Ληξιπρόθεσμοι βουλευτές και υπουργοί, οι οποίοι την παρελθούσα διετία νομοθέτησαν το ψαλίδισμα των μελλουσών γενεών, χωρίς να έχουν διαβάσει καν τους νόμους, καταθέτουν στη Βουλή, την υστάτη στιγμή, τροπολογίες χιλιάδων σελίδων για να τακτοποιήσουν εκκρεμότητες της εκλογικής πελατείας. Νυσταγμένοι, βαριεστημένοι, ληγμένοι, νομοθετούν επί των ερειπίων, λίγο προτού βρεθούν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Παραδόξως, δε, εκτιμούν ότι υπάρχει ακόμη εκλογική πελατεία.
Οι ολίγιστοι και δείλαιοι, διά των επαίσχυντων τροπολογιών τους, δείχνουν ακριβώς ποιοι οδηγούν στην κατάρρευση τα αστικά κόμματα, ποιοι καταπατούν τους συνταγματικούς όρκους και τροφοδοτούν το αντικοινοβουλευτικό μένος του απεγνωσμένου πλήθους. Δείχνουν επίσης σε ποιους άνδρες εμπιστευόταν το πλήθος αφρόνως τη μοίρα του: σε φαιδρούς δημοκόπους, άεργους κληρονόμους, πολιτικούς νάνους. Πολλοί απ’ αυτούς τους βρυχώμενους νάνους θα ξεμυτίσουν τις επόμενες μέρες και θα ζητήσουν ανανέωση εντολής, υποσχόμενοι το μόνο που γνωρίζουν: συνέχιση της αμοιβαίας πελατειακής εξαχρείωσης. Θα επισείουν τον κίνδυνο των άκρων και της ακυβερνησίας. Υπάρχει πράγματι το ενδεχόμενο αναρρίχησης των λούμπεν στοιχείων της άκρας Δεξιάς, παλαιάς και νέας, στο Κοινοβούλιο, αλλά μήπως η συμπεριφορά των κατεστημένων δεξιών, κεντρώων και κεντροαριστερών, δεν απέβη αναλόγως λούμπεν και εντέλει τροφοδότησε τα άκρα;
Η χρεοκοπία είναι πολιτική πρωτίστως. Με ηττημένη την πολιτική και τη χώρα υπό σιδηρά επιτήρηση, οι προτάσεις διακυβέρνησης είναι αναιμικές και ελάχιστα πειστικές, διότι οι φορείς τους κείτονται ξέπνοοι και ηττημένοι, δεν μπορούν να διεκδικήσουν από το πλήθος παρά μόνο τη μοιρολατρία και τον φόβο. Η ψήφος θα είναι τιμωρητική και αντινομική.
Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία του κ. Ξυδάκη πως η ψήφος θα είναι “τιμωρητική και αντινομική”. Τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Διότι παρότι δημιουργήθηκε μια κάστα πολιτικάντηδων αριστοκρατών με ασυλία στην Βουλή των βολεμένων, οι πολιτικάντηδές μας έχουν πελατειακές σχέσεις μόνο επειδή μια πλειοψηφία πολιτών το ήθελε και το θέλει. Η πολιτική κάστα με τα προνόμιά της αποτελεί τον ένα πόλο• οι λαϊκές ομάδες που επωφελήθηκαν – και είναι πάμπολλες αριστερο-κεντρο-δεξιές – αποτελούν τον άλλο.
Οι λαϊκές μάζες ούτε μνήμη έχουν, όπως λαθεμένα διατείνονται συχνά διάφοροι δημοσιογράφοι, ούτε λογική. Δεν πιστεύουν πως λεφτά δεν υπάρχουν. Δεν πιστεύουν πως μισθοί, επιδόματα και συντάξεις, βρίσκονταν σε πολύ ψηλότερο επίπεδο από εκείνο που ταίριαζε στην αποδοτικότητα της εργασίας τους. Δεν πιστεύουν, και κανείς υπεύθυνος δεν τους έχει πληροφορήσει, πως αυτές όλες οι απολαβές δίνονταν από επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (που έπρεπε να δοθούν στη στήριξη και ανάπτυξη των παραγωγικών μονάδων και όχι των πολιτικών, των κομμάτων, των ψηφοφόρων τους, των συνδικαλιστών και των ΔΕΚΟ) και, πολύ χειρότερα, από ΔΑΝΕΙΚΑ που κάποια ώρα έπρεπε να επιστραφούν.
Και δυστυχώς θα σπεύσουν να ξαναψηφίσουν αυτούς του καιροσκόπους της καταστροφής, αυτούς δηλαδή που θα δώσουν τις καλύτερες υποσχέσεις με δόλο, μαγκιά και νταηλίκι. Βλέπετε, αν εξαιρέσουμε τον Στέφανο Μάνο και την “Δράση” του, δεν υπάρχει τίποτα το νέο στους αριστερούς και στους Σαμαρά, Βενιζέλο, Καρατζαφέρη, Καμένο, Μπακογιάννη, Καστανίδη και Κατσέλη. Δεν προσφέρουν καμιά ουσιαστική πρόταση για το καλό του σύνολου Έθνους και προσποιούνται πως δεν είχαν σχέση με, και πως ήταν αμέτοχοι σε, προηγούμενες κυβερνήσεις και σώματα της Βουλής.
Μακάρι να κάνω λάθος και όλοι αυτοί οι παλιάτσοι της πολιτικής να αποδειχθούν, όπως γράφει ο κ. Ξυδάκης, “ληγμένοι”!
