1. Διάβασα στην Καθημερινή (4/3/12) , ένα άρθρο του κ. Στάγκου εγκωμιαστικό για τον κ. Παπαδήμο πώς παρά τις αντιξοότητες και τρικλοποδιές που πάνε να του βάλουν οι επαγγελματίες πολιτικοί, εκείνος κατόρθωσε να προωθήσει αθόρυβα και επιτυχώς αρκετές πολιτικές. Και συμφωνώ απόλυτα. Είμαστε μάλιστα τυχεροί που ο πρωθυπουργός χαίρει τόσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Από την άλλη δεν παύω να αναρωτιέμαι για τις πραγματικές ικανότητές του ως πρωθυπουργού. Ίσως έχει δίκιο να κολλά στο γράμμα της συμφωνίας του με τους τρεις κομματάρχες και να μη θέλει να καταπιαστεί με ζητήματα έξω από τη σφαίρα του PSI, της Δανειακής Σύμβασης και παρόμοιων θεμάτων. Ίσως. Αλλά οι κομματάρχες έδειξαν με αδιαμφισβήτητη σαφήνεια πως δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τέτοιες συμφωνίες αφού ο κ. Σαμαράς έκανε μια θεαματική τούμπα κι ο κ. Καρατζαφέρης παράτησε τη συνεργασία για την οποία ωρυόταν επί ενάμισι έτος!
Μας διαβεβαίωνε ο πρωθυπουργός πριν από εβδομάδες πως οι διαπραγματεύσεις για το PSI και το κούρεμα έβαιναν αισίως. Τώρα (αρχές Μαρτίου) μαθαίνουμε πως το ζήτημα δεν είχε οριστικοποιηθεί και πως υπήρχε και δεύτερο σχέδιο (plan B) για τυχόν στραβοπατήματα!
Αλλά πολύ σπουδαιότερο, δεν γνώριζε ο πρωθυπουργός πως οι Ευρωπαίοι φοβόντουσαν το τεράστιο κόστος που θα είχε η έξοδος της Ελλάδος από το Ευρώ για να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους για τη χώρα μας; Οι κομματάρχες και υπουργοί μπορεί να μην ήξεραν, αλλά με τη μακρόχρονη τραπεζική του πείρα δεν όφειλε ο πρωθυπουργός και να γνωρίζει και να εκμεταλλευθεί την κατάσταση;
Αλλά εκείνο που με ξενίζει πάνω από όλα είναι αυτό το υπέρβαρο υπουργικό συμβούλιο. Τι στην ευχή μπορούν να κάνουν 50 υπουργοί; Τόσο μεγάλη και περίπλοκη είναι η χώρα μας; Πώς τα καταφέρνει ο κ. Μόντι δίπλα μας, στην Ιταλία με 15 στελέχη μόνο, σε μια χώρα με υπερδιπλάσιο πληθυσμό, ανεπτυγμένη βιομηχανία, τεράστια γκάμα τουριστικών ενδιαφερόντων, και εμπορικές και χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες παγκόσμιας εμβέλειας; Δεν θα μπορούσε αυτή η Κυβέρνηση Σωτηρίας (!) να μειώσει και τον αριθμό και τον μισθό των βουλευτών και (υφ-)υπουργών;
Πόσα εκατομμύρια θα εξοικονομούσαμε αν απομακρύνονταν τουλάχιστον 35 μέλη της δυσκίνητης και ανίκανης κυβέρνησης και 150 βουλευτές; Δεν είναι φανερό πως το μόνο που ενδιαφέρει τους πλείστους επαγγελματίες, αν όχι όλους, είναι η πραγμάτωση των προσωπικών φιλοδοξιών τους;
Πώς μπορούν να διοικούνται υπουργεία από κομματοθρεμμένους πολιτικάντηδες όπως οι κ. Γερουλάνος, Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Ρέππας κλπ. που δεν βλέπουν πέρα από την κοιλιά τους; (Η φράση προέρχεται από τη νεαρή φίλη μου Μήτις.)
Ρητορικές ερωτήσεις.
2. Περίπου τα ίδια πρόσωπα παρήλασαν μπροστά στον φακό του ΣΚΑΪ απαντώντας ερωτήσεις του κ. Παπαχελά (5/3: Οι Νέοι Φάκελοι) σχετικά με το προεκλογικό σύνθημα του 2009 “Λεφτά υπάρχουν”.
Τώρα, γνωρίζουμε με βεβαιότητα πλέον πως οι Ευρωπαίοι είχαν προειδοποιήσει τον κ. Κ. Καραμανλή νωρίς το 2009 για την επικίνδυνη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας με υπερδανεισμό και ελλείμματα. Ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος κ. Προβόπουλος επίσης έδωσε ανάλογες προειδοποιήσεις. Αυτές οι πληροφορίες είχαν περάσει στον κ. Παπανδρέου και, πρέπει να υποθέσει κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, στα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ή στους στενούς συνεργάτες του Παπανδρέου.
Οπότε απόρησα καθώς έβλεπα κι άκουγα τους πασοκικούς υπουργούς (Γερουλάνο, Πάγκαλο, Παπακωνσταντίνου κλπ) να εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να εξηγήσουν το ψέμα ότι δήθεν «Λεφτά υπάρχουν» (όταν τότε οι νεοδημοκράτες μιλούσαν για την ανάγκη επιβολής μέτρων λιτότητας).
Αλλά απόρησα πιο πολύ βλέποντας και ακούγοντας τον κ. Παπαχελά, έναν διακεκριμένο, ώριμο και σοβαρότατο δημοσιογράφο, να κάθεται και να κοιτά και να ακούει αυτούς τους φανερά ψευδόμενους πολιτικάντηδες και να μην τους στριμώχνει με μια απλή φράση όπως «Καλά πλάκα μου κάνετε τώρα;»
Εκτός κι αν ήθελε να τους ξεμπροστιάσει μια και καλή.
Μετά από πέντε-δέκα λεπτά άλλαξα κανάλι.
Το μόνο σταθερό στοιχείο στους πολιτικούς μας είναι η αναλγησία τους.
3. Μετά από τόσα άρθρα, τόσες ομιλίες, τόσες δημόσιες αποδοκιμασίες, τόσα γιουχαΐσματα, και τόσες ύβρεις ενάντια στους πολιτικούς και ειδικά στους βουλευτές, θα περίμενε κανείς πως αυτοί οι αρειμάνιοι αριστοκράτες του βολέματος θα φανέρωναν λίγο φιλότιμο και θα μείωναν τις αποδοχές τους ώστε να συμπάσχουν με τους πολίτες που έχασαν τη δουλειά τους ή μέχρι και 40% των μισθών τους. Ειδικά μετά την παραδειγματική χειρονομία του κ. Παπούλια που χάρισε τον μισθό του, έστω και καθυστερημένα.
Πέρα βρέχει.
Και το πιο εξοργιστικό είναι πως δεν φτάνει ο υψηλός μισθός που παίρνουν για να αναμασάνε ανούσιες ανοησίες στην ολομέλεια, αλλά πληρώνονται επιπρόσθετα όντας μέλη των διάφορων επιτροπών. Δηλαδή πληρώνονται περισσότερο για να κάνουν τη δουλειά τους!
Αυτή είναι η νοοτροπία όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Πληρώνονται για να ανήκουν στο Δημόσιο, αλλά για να διεκπεραιώσουν την εργασία για την οποία προσλήφθηκαν πρέπει να πληρώνονται πιο πολύ – αν όχι από τον κρατικό κορβανά τότε ίσως από τους πολίτες που υποτίθεται υπηρετούν (γρηγορόσημο).
Και οι μεν κεντροδεξιές παρατάξεις δεν το κρύβουν πως το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι ο λαός, αλλά οι αριστερές και δη το ΚΚΕ με τα σφυροδρέπανά του και τα σταλινικά απολιθώματά του ωρύονται πως μάχονται για τις μάζες της αγροτιάς κι εργατιάς. Ούτε αυτοί οι συμπονετικοί βουλευτές με την ηγέτιδά τους δείχνουν την παραμικρή επιθυμία να συμπαρασταθούν στις λαϊκές μάζες έμπρακτα παραδίδοντας μέρος των απολαβών τους και άλλων προνομίων. Τίποτα. Μόνο λόγια, συνθήματα, (αγωνιστικές!) πορείες και εισβολές σε νόμιμα συνέδρια για να τα διασπάσουν. Κάνουν επιπλέον και εράνους!
Ούτε μείωση του αριθμού των βουλευτών ούτε μείωση των αποδοχών τους!
4. Μια μικρή παρένθεση. Μια άλλη κάστα που συμπεριφέρεται με την ίδια αισχρότητα είναι οι γιατροί στα περισσότερα ιδιωτικά νοσοκομεία – εξαιρουμένου εξάπαντος του Ωνασείου.
Αυτοί απαιτούν όλο και μεγαλύτερα φακελάκια παρότι πληρώνονται αδρότατα από τα νοσοκομεία. Και βέβαια ούτε λόγος για αποδείξεις. Έτσι ενώ η Ιδιωτική Ασφάλεια καλύπτει τα νοσήλια, όμως ο ασθενής πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του άλλες 5-6 χιλιάδες τον «ειδικό».
Γιατί τόση αναλγησία; … Πόση περιουσία θέλουν να έχουν εκμεταλλευόμενοι τη δυστυχία και τον πόνο των συνανθρώπων τους;
Τι απέγινε ο Όρκος του Ιπποκράτη;
Γιατί τα νοσοκομεία προσλαμβάνουν τέτοιους επίορκους κερδοσκόπους;
5. Γιατί, άραγε, για να επανέλθουμε στην αξιαγάπητη σφαίρα του επαγγέλματος του πολιτικού, πρέπει ο φορολογούμενος να χρηματοδοτεί τα πολιτικά κόμματα;
Όπως μερικές καταχρεωμένες ΔΕΚΟ με τους υπεράριθμους και υπεραμοιβόμενους υπαλλήλους που όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα στον οικονομικό οργανισμό της Πολιτείας, αλλά, απεναντίας, υποσκάπτουν την υγεία του, έτσι και τα κόμματα συνεισφέρουν μόνο σήψη.
Από το 2000 ως το 2011 τα κόμματα είχαν εισπράξει 655 εκμ από το Δημόσιο. Και το αποτέλεσμα; Με τις πελατειακές παροχές και τις ασυλλόγιστες σπατάλες των πολιτικών χρεοκοπήσαμε.
Και τώρα αυτά τα κόμματα των καιροσκόπων έχουν δανεισθεί από τράπεζες 245 εκμ δίνοντας ως εγγύηση την επόμενη κρατική χρηματοδότησή τους.
Πώς αναίσχυντοι άνθρωποι που αποδεικνύονται τόσο ανίκανοι να χειριστούν ικανοποιητικά τα δικά τους οικονομικά, ζητούν από μας τους (όχι και τόσο) αφελείς πολίτες να τους ψηφίσουμε στη Βουλή των Βολεμένων για να οδηγήσουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης;
Πόσο αναίσχυντοι και ανίκανοι είναι διαφαίνεται και από την αδιαφορία για το καλό των πολιτών και του Έθνους. Πριν δύο χρόνια και πάνω διαλαλούσαν πως θα μειώνονταν τα τέλη διοδίων. Μετά τίποτα. Καμιά εξήγηση. Οι εταιρίες των διοδίων (ειδικά της Αττικής Οδού) θησαυρίζουν και ο κοσμάκης πληρώνει και φτωχαίνει. Πότε θα αφυπνισθούν οι πολιτικάντηδες να κάνουν κάτι καλό για τον κόσμο που τους ψήφισε;
Κι αυτές ρητορικές ερωτήσεις.
Στην χώρα των χαζοχαρούμενων οι απορίες είναι απεριόριστες όπως και οι παραλογισμοί των πολιτευτών.
